Geçecek deyin teselliye ihtiyacım var . Anne olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

victoryvivi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
10 Temmuz 2018
5.935
7.244
148
45
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :(
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
Allah sabir versin ve Bebeginiz saglikla büyüsün InsAllah.. tabikide gececek bu günler Bebeginiz büyüyecek ve siz bu günleri gülümseyerek hatirlayacaksiniz .. sürekli agliyor diyorsunuz gazi olabilir mi acaba ..
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :(
Öncelikle evladınız hayırlı olsun. Hiç merak etmeyin. Allah ın izniyle geçecek. Siz bile şaşıracaksınız nasıl bu kadar çabuk büyüdü diye. Ve evet ben de aynı şekilde bir daha hiç uyuyamayacağım, hiçbir şey yiyip içemeyeceğim, hiç keyifli bir şey yapamayacağım vs gibi duygular içindeydim. Ama geçiyor. Kendinizi ve programlarınızı çocuğa göre, çocuğun da düzenini kendinize göre ayarlamaya alışıyorsunuz. Biraz daha zaman tanıyın. Daha çok yeni. Geçecek inşaallah 😊 biraz sabır..
 
Geçecek canım üzülme. Hepimiz bunları yasadık. Birkaç ay sonra hayatın düzene girecek, bebeğin de ağlamaları azalacak. Uyku düzenin eskisi kadar olmasa da bir rutıne binecek. Hepimiz zor günler geçirdik, yeri geldi eşimizle aramıza soğukluklar lohusa depresyonları bunalımlar girdi. Sabır ve zaman lazım sadece. Hayırlı olsun bebeğin bu arada.
 
Dışarıda yaşlı dedelere,nenelere bakıp acaba anneleri nasıl buyuttuki diye içimden geçer hep. Dışarıdaki herkes doğdu ve büyüdü yani anneleri için ne kadar zor olsada geçti. Gerçi her yaşta başka bir sorunla karsilacaz ama olsun. Evliyim,eşimle kavga ettiğimde annem gece gözümü kırpmadim der annelik zor.
 
Allah sabir versin ve Bebeginiz saglikla büyüsün InsAllah.. tabikide gececek bu günler Bebeginiz büyüyecek ve siz bu günleri gülümseyerek hatirlayacaksiniz .. sürekli agliyor diyorsunuz gazi olabilir mi acaba ..
Hayır gazdan değil
Memeden ayrılınca ağlıyor
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
Daha çok yeni bebisin alisacaksin inşallah herşey yoluna girecek

ama çocuğun olması ile bazı rutinler değişiyor hayatta 🙄
 
Tabikide geçecek daha çook miniş annesi sabır azıcık :) biraz büyüsün,etrafı keşfetsin kendi kendine oyalanmayı,oyuncakları fln öğrenecek ve daha keyifli olmaya başlayacak. Bebeğimin 11 ayı bitti tutunup kalkıyor,emekliyor okadar sevimli geliyor ki gözüme :) oysa kolik bir bebekti az kök söktürmedi bize.. sabır herşeyin ilacı,azcık sabret. İlk çocukta bende aynısını yaşamıştım sanki birdaha hiçbirşey eskisi gibi olmayacak gibi gelmişti hepsi geçti gitti. Geç yaşta anne olduğun için,ve eşinle başbaşa hayata alıştığın için böyle hissetmen normal. Düşün ki bu günler birdaha geri gelmeyecek,yorgun olmanda gayet normal. Ne güzel annende yanında, sen sadece bebekle ilgilen eşinle birlikte alın hava almaya çıkın,beraber vakit geçirin,bu günlerin tadını çıkarın. Ben şimdiden ilk hallerini özledim :) şimdi zor gelsede günler çabuk geçiyor,çabucak büyüyorlar.
 
İkizlerime hamileyim ve Allah nasip ederse ilk kez anne olacağım. Ben de tüp bebek tedavisi ile hamile kaldım. Aklıma gelen bütün korkuları anlatmışsınız. Şurada bekleyeyim de yorumları okuyayım. Allah size de sabır ve güç versin. İnşallah sağlıkla, mutlulukla büyütürsünüz bebeğinizi 😊
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
Ilk günler için yaşadıklarınız da hissettikleriniz de cok normal. Genelde kırkından sonra geçiyor. Bana hep derlerdi de koca karı masalı sanırdım 😊 ha kirkindan sonra birden koca indan gibi olmayacak ama emin ol giderek düzelecek. Çocuğun karakterine ve senin ona olan davranışlarına bağlı olarak belirlenecek bu değişimin hızı. Sana tavsiyem mutlaka kendine zaman ayır. Karni tok, sağlıklı bir bebek yarim saat fazladan ağlasa da bir şey olmaz. O yarim saat boyunca sen çık dolaş bebeğe annen baksın mesela.
 
Size bir can emanet edildi...dünyanın en muazzam ünvanına sahip oldunuz .Anne oldunuz.
Elbette zorluklari olacak.
Ama geçecek.Bebğiniz hızla büyüyecek.
Siz işe döneceksiniz bi düzen oluşturacaksınız.
Bebeğiniz gelip yanağınızdan öpüp anne diyecek.
Size şakalar yacak.Evin neşesi olacak inanın.
Kızım 21 aylık şuan.
Sizin yaşadıklarınızın daha zorunu yaşadım.
Bebeğim kolikti.Sürekki gazlı ve ağlayan bir bebekti.
Ve ben 2.5 aylıkken işime dönmek durumunda kalmıştım.Yeni atanmıştım ve izinlerim bitmişti.
Ve o zamanlar ohal vardı.
Raporda alamadım.
Başka bir ile taşınmıştık atamam sebebi ile.
Eşimde yanıma geçiş yapacaktı.
ilk aylar ayrı yaşamak zorunda kaldık mecburen.
Sizin gibi hissediyordum bende.
Hep böyle kalacak sanıyordum.
Ama şimdi herşey bambaşka.
Bebeğim büyüdü.
El ele tutuşup parka gidiyoruz.
Beni öpüp seviyor.
Birlikte oyunlar oynuyoruz.
gece artık hiç uyanmıyor.
uykumuda alıyorum.
İşimde çok başarılı çalişmalar yapıp kaymakamlik tarafindan basari belgeside aldım bu yıl.
Üzerime yapişan 15 kiloyuda verdim,eskisi gibi bakimda yapiyorum kendime:)
Bakicimdan çok memnunum.
Kizimda onu çok seviyor ablam diyor.
sozumu dinliyor.
bazen huysuzluklari elbet oluyor.
ama eskisi kadar degil.
ilk zamanlar cidden zordu zor..

Bebegin dünyani hizla guzellestirecek.
bekle..
bu anlarinin keyfini yaşa.
ben çok zoluyorum o hallerini.
stres yuzunden doyasiya yasayamadim.
sen yaşa..
geçecegini bilerek yaşa..
 
Hayır gazdan değil
Memeden ayrılınca ağlıyor
Demekki kendini güvende hissetmeye ihtiyacı var .
Bu arada toplumda pompalanan işte çocuğum doğdu ona aşık oldum bilmem ne gibi şeyler gerçek degil
Gerçek olan sizin yasadiklariniz . Çok insani ve bunu tek başına (dadisiz) bakan her anne eminim yaşıyordur .
Çok yoruluyorsunuz, hamilelikte zordur, lohusa vs çok yıpratıcı olmuştur
Kendinize biraz zaman verin , geçer ama geçmezse bile destekle çok rahatlarsınız . Lütfen hislerinizi sorun etmeyin , yeterince dolu zamanlardan geçiyorsunuz. Bide vicdan veya geçip geçmeyecek mi hissi olmasın üzerinizde
 
Benden çok daha zor çocuk büyüten vardır elbet ama

Gaz sorunu oldu tüm bebeklerimde sonuncu hariç hepsi moraran en ufak aglamada katılan bebeklerdi

Çok çok fedakarlık gerekiyor

Hani iki tebebssume çocuk istemiş biri olarak bu kadar ağır olacağını düşünmemiştim


Ama bazı bebekler o kadar rahat büyüyor ki emip uyuyan çocuğu tekrar tekrar maşallah derim nazar değmesin diye ...

Hani eskisi gibi olur mu herşey diyorsan olmuyor tek çocukla mümkün olabilir ama

3 çocukla ne kocanla aşk yasayabiliyorsun nede gözlerine dalabiliyorsun

Anca yorgunluktan uykuya dalıyorum :KK45:

Ama herşeye değer o ponçik ayaklar ve gülünce görünen dişsiz damak :D
 
Canım ya öncelikle allah bağışlasın bebeğini sağlıkla büyütürsün inşallah
Ben 24 eşim 34 yaşında
Eşimin yaşından kaynaklı çocuk düşünüyorduk ki düşük oldu düşünten sonra daha çok istedim ama okuyunca açıkcası ürktüm ertelesek mi dedim 😬
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
İki kolikli bebek büyütmüş bir anne olarak diyorum ki
Geçmeseydi ikinciyi düşünmezdim bile..Gerçekten geçiyor..
Şuan birbirinizi tanıma aşamasındasınız daha 20 gün olmuş..Siz lohusasınız bedeniniz toparlanmamışken üstüne uykusuzluk ve sürekli sizin bedeninize muhtaç bir canlı..Zamanla düzene girecek, o düzene girdikçe siz daha iyi hissedeceksiniz ve gerçekten çok seveceksiniz..
 
Gecicek tabi bu hisler hayatin tekrar duzene giricek.. sevginiz simdi bolunmus oldu.. hanenizde bir melek var ve bu ikinizin parcasi esin seni sevdigi kadar bebeginizide seviyor ki sende oyle seviyorsun onceden sen ve esindi simdi 3. Bir birey var evde ikinizden bir parca olan sevginizi bolerek onuda araniza katmis oldunuz 🥰 annelik cok zor ama bir okadar da en guzel seydir.. kendimizden cok fazla yavrumuzu dusunuyoruz.. yeri geliyor yoruluyoruz yeri geliyor bikkinlik geciriyoruz ama canimizdan kanimizdan biricik yavrumuzdan vazgecemiyoruz.. benim kizim 4yasinda olucak kasimda buyudu boncugum ama yinede 2 saat gormesem ozluyorum... Allah tum yavrularimiza guzel omurler versin karsilarina hep iyileri cikarsin insallah 🤲🏻
 
Hepimiz bu yollardan geçtik. Uykusuz kalmayan alt üst olmayan anne tanımıyorum. Bebeğinizi içinizde taşıyordunuz o kendini sizinle halen bir bütün olarak hissediyor. O yüzden yatağa koyunca ağlıyor. Zamanla azalacak. Hele size gülümsedigini görünce o zaman daha çok seveceksiniz. O şu an size muhtaç. Siz sakin kalıp mutlu olabilirseniz bebeğiniz de mutlu bir bebek olur. Eşinizle yaptığınız birçok şeyi artık bebeği dahil ederek yapacaksınız. Sadece biraz daha büyümesini bekleyin. Evinizin neşesi olacak.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X