Geçecek deyin teselliye ihtiyacım var . Anne olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Canım ya öncelikle allah bağışlasın bebeğini sağlıkla büyütürsün inşallah
Ben 24 eşim 34 yaşında
Eşimin yaşından kaynaklı çocuk düşünüyorduk ki düşük oldu düşünten sonra daha çok istedim ama okuyunca açıkcası ürktüm ertelesek mi dedim 😬
Yasın çok güzel asla erteleme
Keşke ben de ertelemese idim bu kadar :(
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :(
cNim bebegini mamayla mi besliyorsun sutle mi mamayla beslenen cocuk cabuk uyuyor
 
Hepimiz bu yollardan geçtik. Uykusuz kalmayan alt üst olmayan anne tanımıyorum. Bebeğinizi içinizde taşıyordunuz o kendini sizinle halen bir bütün olarak hissediyor. O yüzden yatağa koyunca ağlıyor. Zamanla azalacak. Hele size gülümsedigini görünce o zaman daha çok seveceksiniz. O şu an size muhtaç. Siz sakin kalıp mutlu olabilirseniz bebeğiniz de mutlu bir bebek olur. Eşinizle yaptığınız birçok şeyi artık bebeği dahil ederek yapacaksınız. Sadece biraz daha büyümesini bekleyin. Evinizin neşesi olacak.
İnşallah 🙏
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altınıo açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
2 yil önceki benim hayatımı ve düşüncelerimi anlatmissiniz.tek farkımız yanimda kimse yoktu bende 27 yaşındaydim.
Bizimde eşimle sevgi dolu bir hayatimiz vardı koala gibi desem yeridir.ilk 6 ay bende bu gunleri düşünmekten bebeğe konsantre olamadim.Eşimde o kadar cok seviyor ki oğlumu benimle beraber uykusuz kaldı altını değiştirdi uyuttu.ama benim aklımdan eski günler çıkmadi
Bebeğim büyüdükçe tepki vermeye başladıkça ona daha çok alıştım baglandim ,gözüm başka birini görmez oldu .sonra bize uyum saglamaya başladı.lakin eski hayat tabiki mazide kaldı.bununla ilgili konu açtım bende ama onunla da hayat başka bir güzel oldu .ne diyelim bebekten önce ve bebekten sonra hayatimiz...ama sunu dusunuyorum ben eşimle doyasıya başbaşa herşeyi yaşadım bunları hic yaşamayıp mutsuz olanlar var hiç sevgi görmemiş falan filan ..simdi bütün sevgimiz yumurcagimiza veriyoruz,kendimizi ihmal ederek
 
1 yaşına girmek üzere olan bir oğlum var ve ilk doğduğunda alın götürün bu canavarı burdan diye evde bağırdığımı hatırlıyorum :) geçiyor yani bunu bilmek cidden işine yarayacak mı bilmiyorum bana da herkes geçecek diyordu inanmıyordum ama geçiyor. Sadece günü geçirmeye çalış geleceği düşünme günlük yaşantıya odaklan bir bakıyorsun aylar geçmiş gitmiş. Hormonların yerine oturmaya başlayınca daha sağlıklı düşüneceksin bu bir süreç herkes yaşıyor emin ol. Bebeğini sağlıkla büyütmeni dilerim 😊
 
Hayırlı olsun, sağlıkla büyüsün. Ilk günler zordur.. pek çok yeni anne sizin gibi düsünür, ben de öyle idim.. Anaç bir yapıya da sahip değildim zaten.. Bu sebeple bende biraz uzun sürdü bu duygular.. 2-3 ay kadar.. İse başlayınca hayatım düzene girdi. Herseyi de yetiştiriyor insan merak etmeyin..
Şimdi 2 yaşında oldu oğlum, birlikte çok keyif alıyoruz, iple çekiyorum işten gelip, onunla geçireceğim saatleri..
 
Belki kızacaksınız ama ne bekliyordunuz
Benim bebekle uzaktan yakından alakam olmasa bile bebek bakımının aşırı zor ve hayatı evliliği değiştirdiğini biliyorum
Ne sanıyordunuz bebek akşam yatacak sabah kalkacak mı
Aslında bu durum instamomlar yüzünden onlar bir hafta sonra incecik makyajlılar bebekleriyle mutlu aile pozları veriyolar ama aslında normal olan sizin yaşadığınız
Uyku konusunu da saat olarak bakmayın 45 dakikada bir bebeği emzirmelisiniz çünkü süt bu periyotta salgılanır emzirmezseniz sütünüz azalır süt salgısını salgısını sağlayan prolaktin hormonu aynı zamanda uyku kalitesini arttırır ve bizim 8 saatte aldığımız uyku verimini siz birkaç saatte alabilirsiniz yani bugün çok az uyudum diye düşünmeyin vücudunuz uykusuzluk için emzirme için gerekeni yapıyor.
Az uyumak değil ki ben hiç uyumuyorum
45 dakika değil doktorlar gündüz 2 gece 3 saatte bir eözirin diyorlar
Biraz öyle bekliyordum evet
Önümde çok uslu bir yeğenim var , hep öyle olacak sandim
 
1 yaşına girmek üzere olan bir oğlum var ve ilk doğduğunda alın götürün bu canavarı burdan diye evde bağırdığımı hatırlıyorum :) geçiyor yani bunu bilmek cidden işine yarayacak mı bilmiyorum bana da herkes geçecek diyordu inanmıyordum ama geçiyor. Sadece günü geçirmeye çalış geleceği düşünme günlük yaşantıya odaklan bir bakıyorsun aylar geçmiş gitmiş. Hormonların yerine oturmaya başlayınca daha sağlıklı düşüneceksin bu bir süreç herkes yaşıyor emin ol. Bebeğini sağlıkla büyütmeni dilerim 😊
Bazen ben de diyorum
Öyle
Ama sonra çok vicdan yapıyorum :(
 
Hayırlı olsun, sağlıkla büyüsün. Ilk günler zordur.. pek çok yeni anne sizin gibi düsünür, ben de öyle idim.. Anaç bir yapıya da sahip değildim zaten.. Bu sebeple bende biraz uzun sürdü bu duygular.. 2-3 ay kadar.. İse başlayınca hayatım düzene girdi. Herseyi de yetiştiriyor insan merak etmeyin..
Şimdi 2 yaşında oldu oğlum, birlikte çok keyif alıyoruz, iple çekiyorum işten gelip, onunla geçireceğim saatleri..
Ben anaç yapıya sahibim ama
Öyle çocuk için ölüp biten tiplerden değildim
5 sene olmadı mesela hep kısmet dedim
 
Bazen ben de diyorum
Öyle
Ama sonra çok vicdan yapıyorum :KK43:
Yok yahu vicdan yapacak bişe yok yine en çok siz seviyorsunuz onu merak etmeyin ama insanız sonuçta bebek bakmaya ayarlanmış robotlar değiliz duygu değişimleri yaşamamız çok normal. Kendinize fazla yüklenmeyin herşeye yetişmeye çalışmayın bebekler hayatta kalmaya eğitimliler resmen. bulduğunuz fırsatlarda birilerine bırakıp bırakıp uyuyun bakabilirler mi falan diye düşünmeyin bırakın onlar düşünsün:) uyudukça rahatladığınızı göreceksiniz.
 
2 yil önceki benim hayatımı ve düşüncelerimi anlatmissiniz.tek farkımız yanimda kimse yoktu bende 27 yaşındaydim.
Bizimde eşimle sevgi dolu bir hayatimiz vardı koala gibi desem yeridir.ilk 6 ay bende bu gunleri düşünmekten bebeğe konsantre olamadim.Eşimde o kadar cok seviyor ki oğlumu benimle beraber uykusuz kaldı altını değiştirdi uyuttu.ama benim aklımdan eski günler çıkmadi
Bebeğim büyüdükçe tepki vermeye başladıkça ona daha çok alıştım baglandim ,gözüm başka birini görmez oldu .sonra bize uyum saglamaya başladı.lakin eski hayat tabiki mazide kaldı.bununla ilgili konu açtım bende ama onunla da hayat başka bir güzel oldu .ne diyelim bebekten önce ve bebekten sonra hayatimiz...ama sunu dusunuyorum ben eşimle doyasıya başbaşa herşeyi yaşadım bunları hic yaşamayıp mutsuz olanlar var hiç sevgi görmemiş falan filan ..simdi bütün sevgimiz yumurcagimiza veriyoruz,kendimizi ihmal ederek
Biz de yaşadık herşeyi ama ben hala doymadım sanırım
Ben de tepki vereceği günleri düşünüyorum hep
Suanda zaten çok minik :(
 
Üzülmeyin aynı seyleri iki kez yaşadım ikincisinde bir de oglum vardi. Tek çocuğa bakmak evde annenizin olması inanin buyuk nimet. Yalniz kalanlar esinden ayrilmis olanlar var daha kırkı cikmadan.. siz bu artıları hic unutmayın, moral olsun. Ne zaman ki gece gündüzü ayırt eder o zaman gündüz uyumayı bırakıp geceye döner, gazını çıkarırsa uykulari duzene girer
Hepsi geçecek. Uyuyacak, büyüyecek okula gidecek.. yine vakit ayirirsiniz birbirinize. Yine de esiniz siz emzirdikten sonra gaz çıkarırken yardımcı olsa cok iyi olur.
 
Biz de yaşadık herşeyi ama ben hala doymadım sanırım
Ben de tepki vereceği günleri düşünüyorum hep
Suanda zaten çok minik :KK43:
o kadar hızlı geçiyor ki zaman ben o küçücük hallerini ozledım bile büyümesin istiyorum hep boyke kalsın diyorum ....bebeği olup hala güzel yürütenler oluyor elbet ama bizim olmadı iste ,benim de bebeğim komikti esim vardiyalı çalışırdı mecbur uyumadı lazımdı araya hep mesafeler girdi
 
Canım bebegin hayırlı olsun Allah uzun sağlıklı sıhhatli mutlu bir ömür versin ona
Beni yanlis anlamani istemem ama benim annemle aramda seninle cocugun arasindaki yas kadar yas var neredeyse ve annem sanki nasıl desem böyle bize karşı ilgisizdi. Seviyor mu cok seviyormus.
Biz goremedik o sevgiyi ama neyse. Gostermesini bilmiyor demek ki. Bir de o da tedavilerle hamile kalmış. Ben dogdugumda tüp bebek yeni yeniydi Türkiye de. Tüp bebek değilim ama tedavi gormus hap vs
Benim icin de hic uyumazdinnn der. Ben hala uyumuyorum
Belki zor sureclerden sonra kavustunuz ya ondan dolayı boyle hissediyor olabilirsin ama bu gunler geçicek buna eminim. Doğan büyüyor sonuçta 🤗🤗
Kizmaa ama esim beni sevdigi kelimelerle onu seviyor demene güldüm,benim esimde diyorki kıskanırım olsa galiba(cocugu benden kiskancakmis) ben basak burcuyum ya diyor. Manyak :) sen biraz yorgunsun sadece. Dinlenmeye ihtiyacin var daha cok yeni
 
4 yıllık evliyim bahsettiğiniz herşeyden korktuğum için anne olmaya cesaret edemiyorum bir türlü :KK64:Eşimle o kadar güzel 2 kişilik bir hayatımız var ki, huzur içindeyim. :nazar:Fakat eşim baba olmayı çok istiyor ve baskı uyguluyor. Kimsenin baskısıyla hareket edecek biri değilim ama seneler de geçiyor bir yandan...cidden çok korkuyorum ya :olamaz: Allah sabır versin inşallah biran önce düzenli bir hayata geçiş yaparsınız. :dua:
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X