Geçecek deyin teselliye ihtiyacım var . Anne olmak

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bebisin daha cok kucuk benim minigimde 5 aylik duzene bile giriyor çoğu sey merak etmee ilk bebisin bol bol kokla sarıl sarıl yat uyu onunla senin kokunda huzur bulacaktir bu gunlerde geri gelmez ama esinle olan keyifli gunler geri gelecektir
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
Benim bebegim su anda 40 günlük. Bende sizinle aynı duygulari yasadim cunku ilk haftalar ruh halimiz de dalgali oluyor. Benim kizim da 25 gun uyumadi desem inananir misin? herkesin bebegi uyuyor benimki neden uyumuyor diye kafayi yiyecektim. Bu hep boyle devam edecek ben bittim diyordum. Esimle evimizde bir dakika ayrilmazdik cok eğlenirdik ama artik adamla iki kelam edemiyoruz :) o tabi ayri mesele.
Gelelim simdiye.Kizim biraz daha uslandi .Ben ona daha fazla alıştım ve artik dilinden anliyorum.Hala hic uyumadigi günler var bazende baygın düşüyor . :) ayarimiz yok .
ama bu ruh halin degisecek ve hersey düzene girecek. Gun geçtikce bebegine daha fazla asik olacaksin .Bir saat gec uyansa özleyecek basina gideceksin. Uyanmasini isteyeceksin . birde büyüdükçe gülümsemeyi ogreniyor sesler cikariyor gozleriyle seni takip ediyor. O zaman daha bi tatli oluyorlar. Emin ol bugünler gececek hemde cok uzak degil bir kac haftaya :) o yüzden skma canini. azicik sabret.
 
Allah bağışlasın öncelikle
Bebeğinizin ağlaması, emmemesi, zor uyuması vb
Yaşınız ve bebeğinize kavuşma serüveniniz zor olsa da tabi ki de serzeniş etmeye hakkınız var
Ama müsaadenizle söylüyorum ki
39 yaşına gelmiş biri olarak
Eşimle aynı olamayacağız , eşim Sevgisini belli etmiyor , ayrı zamanlarda uyuyoruz demeniz
İnan’ın dışarıdan hoş görünmüyor , bebeğiniz olmuşken bunlardı dile getirmek...
Darısı tüm isteyenlerin başına
Hayırlısıyla inşallah ...
 
Kiraz uçlu emzik denediniz mi benim oğlumda hiçbir emzigi kabul etmedi tutamıyordu agzında ama kiraz uçluyu çok güzel tutuyor uyusa bile agzından düşmüyor
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
Aynen bende böyleydim 6 yil sonra gelen uykusuz kolik bir bebekti oğlum.
2 aylık olduğu zaman oğlum psikiyatra gitmiştim o kadar kötüydüm hepsi geçecek elbette bebeksiz hayatın gibi olmayacak ama anneliginin farkına varınca iyiki var diyeceksin.
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
Hiç korkma üzülme tabiki kolay değil bende seninle aynı durumdaydım hatta yazdıkların aynı bizim hayatımız dı fakat şuan oğlum 6 aylık eski düzenimize kavuştuk bile. 2 aydan sonra düzeliyor canım hem bak senin yanında annen var benim yanımda oda yoktu tek başımaydım sadece 10 gün kaldılar yanımda başkada gelebilecek kimsem yoktu. Bu süreçte sadece eşimin desteği ve yardımları yetti. Yani sadece sabır düzelir kırkına kadar sabredin
 
Geçiyor, hemde o kadar hızlı geçiyor ki... Şu an 5 yasina girdi oğlum, zaman bu kadar hızlı geçmek zorunda mı diyorum. Annelik kendinden çok bir başkası için yaşamak dedikleri nokta. İşte konu evlat olunca insan kendinden geçiyor. İlk anne deyişi , ilk kahkahası, ilk oturuş u, ilk dişi, ilk surunusu, ilk adim atışı... Size aşkla bakışı. Bunlara şahit oldukça gerçek AŞK neymiş anlıyor insan. Allah kolaylık versin
 
Hem de nasıl hızlı geçiyor bir bilseniz. Rahat rahat dışarı çıkamayacağım diye ağlayan ben, bugun oğlumu memeden ayırdım. Sanki içimden bir şeyler kopmuş gibi...
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:
7 ay öncesine gittim sanırım çünkü yaşadığım şeyleri okudum şuan. Benim bebeğim de aynı sizinki gibiydi bende aynı sizin düşündüklerinizi düşünüyordum hep böyle olacak sanıyordum. Üstelik yaşadığım şehirde hiç kimsem yoktu yardım edecek. Sürekli ağlıyordum çocuk gibi. Tam 4 ay uykusuz kaldım en son çareyi bebeğin her şeyini not alacak bi uygulama indirerek ve milupa iyi geceler çayı alarak buldum. Bebeğimin her uyku mama alt değiştirme saatlerini yazdim ve her gün aynı saatlerde yapmaya başladm. Gündüz uyku saatlerini kendime göre ayarladım mesela akşam 6 dan sonra hiç uyutmadim taa ki saat 23 e kadar. Her gün Saat 22.30 da altını değiştirdim dus aldırdım mama yedirdim son mamasina 2 ölçek iyi geceler çayı koydum böylece bebeğim uyumaya başladı. Ama ilk 3 ay 2 saatte bir mama verdim şimdi sizde öyle yapmalısınız. 3 ay bittikten sonra benim gibi yaparsanız herşey çok kolay olur. Şimdi meleğim 9 aylık saat 23 te uyur sabaha kadar. Tabi hala iyi geceler çayı veriyorum
 
Seninki de sadece memede mi uyuyordu
Eskiden erkekler sıkayetci idi
Karım sadece bebekle ilgileniyor diye
:)
Küsme sen yine de bebekleri sevmeleri de güzel tabi :)

Ama bizi de eskiyi aratmamak kaydı ile
Evet cnm memede uyuyordu beşiğe koyduğumda ağlıyordu bu sefer çok yoruluyordum 5 dakikada bir beşikten al beşiğe koy senin yanında annen vatmış ne güzel ben kayınvalşdemgildeyim eşim görev yerine gitti ve ben 3 ay daha burdayım kaynanam sabah olunca odama geliyor çoçuğun yanında ben durayım yemek yap şunu yap bunu yap çoçuk uyurkende dinlenemiyorum iş yapıyorum kaynanamla tartışıyorum yapmasan gelin iş yapmıyor olacak beterin beteri var üzme kendine teselli ver inan40 çıktımı daha iyi uyuyorlar daha uzun emiyolar
 
Evet cnm memede uyuyordu beşiğe koyduğumda ağlıyordu bu sefer çok yoruluyordum 5 dakikada bir beşikten al beşiğe koy senin yanında annen vatmış ne güzel ben kayınvalşdemgildeyim eşim görev yerine gitti ve ben 3 ay daha burdayım kaynanam sabah olunca odama geliyor çoçuğun yanında ben durayım yemek yap şunu yap bunu yap çoçuk uyurkende dinlenemiyorum iş yapıyorum kaynanamla tartışıyorum yapmasan gelin iş yapmıyor olacak beterin beteri var üzme kendine teselli ver inan40 çıktımı daha iyi uyuyorlar daha uzun emiyolar
Aynı benim de öyle işte
Ama senin işin kv yönünden daha zormuş :(
 
Gececek diyenler ne zaman gececegini de soyleyebilir mi? Benim 8 ay oldu, gecmedi cunku.
Zaman vermek şu yaşta geçiyor demek çok afaki olur çünkü her bebek farklıdır, kimi bebek 6. ayından sonra sakinleşir, kimi bebek 4 yaşında bile kök söktürür, umarım bebeğiniz 1 yaşından itibaren toparlanır.
 
Zaman vermek şu yaşta geçiyor demek çok afaki olur çünkü her bebek farklıdır, kimi bebek 6. ayından sonra sakinleşir, kimi bebek 4 yaşında bile kök söktürür, umarım bebeğiniz 1 yaşından itibaren toparlanır.
Kesinlikle katılıyorum sana mune abla. Bana da 40 çıkınca düzelir yok 4 aylık olunca düzelir diyorlardı çocuk 9 aylık oldu iyi geceler çayı vermesem yine uyumayacak
 
Bebegin hayirli olsun gule gule buyutun hayirli evlat olsun insallah. Bizde ayni yollardan gectik emin olabilirsin oyle cabuk unutmusum ki oglum 3 yasindayken 2.yi dogurdum :olamaz: gelen gidenide aratiyor ama evlat kokusu yetiyor onlarin. Ozlemde cekmissin ilk bebekte biraz bocaliyorsun ama zamanla geciyor hic uzulme. Anneme derdim anne ev isi yapip bebek bakmaktan sevemiyorum bile bebegimi diye. Annem kizim kendi cocugunu sevmeye vaktin olmaz derdi hak verdim anneme ama 2. De gayet profesyonel olduk. Ben yaptim sen yapma ne guzel ev isini halleden de var bebeginle ilgilenip sev onu baska biseye ihtiyaci yok.
 
Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var
5 sene sonra tüp bebek yöntemiyle gelen bir Bebek
Yapı gereği çok merhametli , sorumluluk sahibi , duygusal bir insanım
39 yaşındayım
Çalışıyorum suanda izindeyim
Bu yasa kadar hayatı hep rahat yaşayan
Kendi ile olmayı seven
Eşimle koltukta pineklemekten bile keyif alan bir insanım
İşten ev gelip birlikte olmak
Eşimin yanına kıvrılmak sarılarak yatmak
Evde hep ikimizin olması çok güzeldi
Kafamıza esse dışarı çıkardık
Esmese evimizde keyif yapardık
Eşim temas ile ve sözlü olarak da beni çok severdi
Bunu her zaman belli ederdi

Şimdi beni sevdiği kelimelerle hep bebeği seviyor
Ben sanki ikinci planda kaldım gibi mutsuz oluyorum


Bebeğimiz oldu herşey değişti
Şimdi eşimle ayrı saatlerde uyuyoruz
Gece hiç uyUymayan bir bebeğim var
Meme düşkünü
Memede uyuyor ama yerine koyunca kıyameti koparıyor
Gece 11 gbi başlıyorum onu uyutma çabalarına bazen sabah 4-5 i buluyor uyuması
Eşim salonda yatıyor işe gidiyor çünkü

Bebeğimin uyuması resmen sabır işi
Kaç kere yatır kaldır yapıyorum
Gözünü acıyor saaylerce uğraştığım halde

Altını değiş
Emzir , Mama hazırla , banyo yaptır
Hayatımdaki herşey o suanda
Sanki sadece onun için yaşıyor gibiyim
Yanımda annem var
Evi o çekip çeviriyor
Bazen 7-8 gün uyumadıgım oluyor
Bu da beni psikolojik olarak çok yoruyor
Bazen anne olmak bana göre değil mi acaba diye düşünüyorum
Oysaki ne çok istedim bu miniği
Sanki hep ağlayacak sanki hayatı bana zindan edecek
Sanki hep yaramaz sorunlu olacak fikirleri dolanıyor kafamda
İşime hiç dönemeyeceğim
Evimle kendimle hiç ilgilenemeyeceğim
Eşimle birdaha eskisi gibi olamayacağım gibi

Bebeğimi yorgunluktan uykusuzluktan sevemiyorım bile doğru düzgün
Bu da vicdan yapmama sebep oluyor
Mutlu değilim suanda
Hep ağlıyor altını açarken
Üstünü değişirken
Uyurken bile kendi kendine söyleniyor

Bana geçecek deyin
Çok seveceksiniz deyin
Biz de böyle idik geçti falan deyin teselli edin :KK43:

Ah tatlim yaa, alisacaksin. Sadece hersey cok yeni.
Iki cocuk annesiyim, hamileliklerim cok kötü gecti diyebilirim. Yardimcim yoktu. Bebek bakimi gercekten zor ama inan hepimiz bu yollardan gectik. Ben ikinci cocugumda özellikle bir bucuk ay düz yatmadim, oturarak uyudum koynuma alarak. Kollarim düserdi yastiklarla cevrirdim kendimi. Sabah kalkinca ilk bir kollarimi oynatamazdim hic.
Simdi iki bucuk yasinda hala apayri zorluklari var. Ama bunu sadece kabul etmen geekiyor.
Evet keske uykumuzu alabildigimiz, esimizle zaman gecirebildigimiz bir dünya olsa. Ama bu böyle, ilk zamanlar hele ki hayatin ortasina bomba düsmüs gibi oluyor.
Yasadigim zolruklari yazmiyorum ama hastaliklari bir düsünebilirim. Yorgunluk ve stresten kafa derim de yaralar cikti, saclarim tutam halinde yaralarla kopuyordu. Vucut cökünce üzerine yepisyeni alerji sahibi oldum, bir yildir nefes alamiyorum burnumdan. Agrilari falan yazmayacagim klasik seyler herkes gibi benim de basima geldi.
Evet yan gelip yatmasi cok güzel ama artik o rahatligindan ödün vereceksin. Ben 21 yasimda anne oldum, düsün daha yayilip yatamadan bu sürece girdim. Esime uzun süre seks yapmadigimiz zamanlar oluyordu.
Hepsi geciyor. Iliskimiz aksine daha da güclü. Tek sorun yalniz kalamamak. Okula basladiklari zaman saat 10 a kadar falan uyumak hayalimiz, sonrasinda rahat bir kahvalti. Bu umudun verdigi gazla geciriyorum senelerimi. Yavas yavas adapte olacaksin, fazla düsünme ani yasa, gecmisin ya da gelecegin herhangi bir önemi yok bulundugun anda.
 
Aynı benim de öyle işte
Ama senin işin kv yönünden daha zormuş :KK43:
Bende 25 günlükkwn yazmıştım buraya zor günler ne zamn geçeçek diye geçiyormuş üzme sadece sabır çok yorulduğunda şöyle kokusunu içine çek geçiyor ben bebeğimi yorgunluktan sevemiyordum ağladığında ona bağırmıştım sus artık diye sen yapma pişman olursun sonra vijdan yaptım ufacık bebeğe bağırdım diye onların bize ihtayacı var kendilerini güvende hissetmedikleri için sürekli memede durmak istiyorlar senin kokunda uyumak istiyor herşeyden korkuyorlar sende ona güvende olduğunu hissettir
 
Bende 25 günlükkwn yazmıştım buraya zor günler ne zamn geçeçek diye geçiyormuş üzme sadece sabır çok yorulduğunda şöyle kokusunu içine çek geçiyor ben bebeğimi yorgunluktan sevemiyordum ağladığında ona bağırmıştım sus artık diye sen yapma pişman olursun sonra vijdan yaptım ufacık bebeğe bağırdım diye onların bize ihtayacı var kendilerini güvende hissetmedikleri için sürekli memede durmak istiyorlar senin kokunda uyumak istiyor herşeyden korkuyorlar sende ona güvende olduğunu hissettir
Bağırmadım hiç çünkü onun sucu yok
Sadece ben bocalıyorum biraz
Umarım kısa sürede yola girer
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X