Ironi olsa keske bu yorum..2 dk aglasin birsey olmaz.
Kucaga alistirmissin sen anlasilan.
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Ironi olsa keske bu yorum..2 dk aglasin birsey olmaz.
Kucaga alistirmissin sen anlasilan.
Alışılmış çaresizlik gibi bir şey yani mantıklı“Tuvalete giriyorum, geleceğim.”Tuvaleti, neden gittiğini anlamasına gerek yok. Bu cümleyi her seferinde duyacak, kısa süreceğini ve geri döneceğini öğrenecek. Bir süre sonra tepki vermeyecek.
Çok teşekkür ederim. Tüm yorumlar icin teşekkür ederim biliyorum geçecek ama yaşamış birilerinden duymak iyi geldi.kızım öyleydi, bazı anlarda ben de ağlama krizlerine girerdim, ama inanın gececek, hepsini gülümseyerek hatırlayacaksınız, ihtiyacınız olan tek şey, bir yakınınızın arada bir gelip sizden bebeği alması ve 1 saat bıle olsa kendınızle başbaşa kalmanız, oofff o günlerim geldi aklıma, çok zor cidden ama gececek merak etmeyın....
Eyvah eyvah,isim var desenize:)Ilerde de çok inatçı ve dedikçi olacak kendimden biliyorum bende aynen öyle bir çocuktum![]()
Ilk çocuk muEyvah eyvah,isim var desenize:)
Ilk cocuk evet. Benim çocukluğum da aynı oğlum gibiymiş gerçi annemi bezdirmisim:) cocuktan önce hep derdim aman kucağa alıştırmayacağım,yok kendi kendine uyuyacak. simdi bakıyorum da bayağı pollyannaymisimIlk çocuk mu![]()
Bende aynı öyle bir çocukmuşum sonra kardeşim doğmuş annem ne olursa olsun bunu sallamaya kucağa alıştırmayacağım Demiş alıştırmadı ikinci de sizde daha katı davranırsınız![]()
Büyüyünce yandın senIlk cocuk evet. Benim çocukluğum da aynı oğlum gibiymiş gerçi annemi bezdirmisim:) cocuktan önce hep derdim aman kucağa alıştırmayacağım,yok kendi kendine uyuyacak. simdi bakıyorum da bayağı pollyannaymisim![]()
Merhabalar,
7 aylik bir bebegim var. Cok sukur herhangi bir saglik sorunu yok,gelişimi de ayıyla uyumlu gidiyor. Ama inanılmaz huysuz mızmız bir bebek. Uyumadigi her an ağlıyor bağırıyor mizildaniyor. Kac kere doktora goturdum bir seyı mı var agr agrisi mi var diye,hiç bir şey yok. Sürekli kucak istiyor. Inanır misiniz tuvalete bile kucağımda gidiyoruz bazen yıkıyor ortalığı.
Oturduğum apartmanda zaten meşhur oldu bebegim, hangi komşuyla karşılaşsam allah yardımcın olsun ne çok ağlıyo duyuyoruz sesini diyorlar.
Elimden geldiğince sakin ve segkatli olmaya calisiyorum bebegime karsi. Bazen gercekten cileden cikiyorum,onu odada birakip baska odada yastiklari yumrukluyorum sakinlesip geri geliyorum.
Uyku eğitimi vermek istedim olmadı,kucaktan bırakayım ağlasin alışır dedim olmadi. Kendimi tamamen salmış durumdayım Zaten,sürekli onunla ilgileniyorum. Ama hep huzursuz hep mutsuz. Ne yapacağımı bilmez durumdayım.
Aslında konu açma nedenim biraz içimi dökmek,benim gibi bu dönemi atlatanlardan görüş almak.
Bu günler geçecek mı gerçekten? Neyi yanlış yapıyorum, nasil aşacağım bu durumu?
Onu çok seviyorum, iyi bir anne olmak icin elimden geleni yaptığımı sanıyorum ama bu aralar mutsuzluktan ölecek gibi hissediyorum...