merhaba, aslinda bu konuyu acmayacaktim cunku kim ne derse desin bana caresi olmayacak biliyorum...ama bugunlerde daha da uzgunum,sadece paylasmak istedim. 31 yasindayim, guzel bir meslegim ve isim var, hem huy hem de dis gorunus olarak ta begenilen biriyim ama sorun su ki hayatimda kimse yok uzun suredir. su hayattaki en buyuk ve tek istegim bir aile kurabilmek ama ne kadar zormus...bunu sanki tum hucrelerimle istiyorum ama inatla kader bu istegimi bana vermiyor. her yil dogumgunum geldiginde sanki bir izdirap,gecip giden yillara oyle aciyorum ki...esiyle cocuguyla birlikte olanlari gordukce ne kadar sansli olduklarini dusunuyorum,burda da onlarin dertlerini okudukca bazen bosuna herseyi kafaya taktiklarini..cunku aile kuramamis benim gibiler icin sizin onlarin elinde olanlar birer lutuf...tabi kotu olaylar haric.
yalnizlik cok zor, belli bir yastan sonra biyere gidecek arkadas dahi bulamiyorsun,herkes evli ve ona gore bir cevre olusturuyor, ailecek gorusulen dostlar,esinin akrabalari,komsular,cocugun arkadaslarinin aileleri vs.
anne olma duygusunu tatmak isterdim, mis gibi kokan yumusacik teni koklamak...esimle ayni hayati paylasmak isterdim, yapayalniz gecelerden,yapayalniz aksamlardan,tek basina yedigim yemeklerden kurtulup iki cift laf etmek isterdim eve geldigimde. eve gelirken ekmek al demek isterdim... bunlar bile bana luks
istedikce olmuyor iste
yalnizlik cok zor, belli bir yastan sonra biyere gidecek arkadas dahi bulamiyorsun,herkes evli ve ona gore bir cevre olusturuyor, ailecek gorusulen dostlar,esinin akrabalari,komsular,cocugun arkadaslarinin aileleri vs.
anne olma duygusunu tatmak isterdim, mis gibi kokan yumusacik teni koklamak...esimle ayni hayati paylasmak isterdim, yapayalniz gecelerden,yapayalniz aksamlardan,tek basina yedigim yemeklerden kurtulup iki cift laf etmek isterdim eve geldigimde. eve gelirken ekmek al demek isterdim... bunlar bile bana luks
istedikce olmuyor iste