evlenmeden çocuk sahibi olmayın diyemem ama çocuk doğuracağınız adam buna değen biri olsun bari.
çünkü o bebek hep bebek olarak kalmayacak...
ayrica bir de sunu dusunuyorum; evlememezsem cocuk sahibi olmaktan da mahrum mu kalmaliyim?neden kalayim ku, babasiz ailesiz cok zor ama cocugum olmali yasim gecmeden, tekbasina buyuturum ama o duyguyu tatmadan mezara gitmek istemiyorum((
evlenmeden çocuk sahibi olmayın diyemem ama çocuk doğuracağınız adam buna değen biri olsun bari.
çünkü o bebek hep bebek olarak kalmayacak...
herşey nasip kısmettir ama biraz kısmeti zorlamak gerekir bazen.eminim görücü teklif eden vardır ama siz mi kabul etmiyorsunuz.belki tepki alacaksınız diye korkuyorsunuz o zaman işi şakaya vurun tabi diyin gülüp geçin hem çalışan bayansınız evde kalmış değilsiniz ki vardır sizinde bir nasibiniz kısmetiniz.kendinizi üzmeyin çok olsa evlendikten sonra beklemeden çocuk yaparsınız.evlenmiş olmak içinde sakın evlenmeyin.herşeyin hayırlısı olsun.Rabbim herkesin karşısına hayırlı kişiler çıkarsın.
evet canim, millet coktan aile hayatini tecrube etmis, evlilik nasil yurutulur, bi erkekle ayni evde nasil gecim olur , bebek nasil buyutulur bunlari ogrenmis hem de benden 10 yas kucuk ama ben hayalini kurmakla yetiniyorum...kusura bakma moralini bozmus gibi oldum ama malesef cok karamsarim by olayda
merhaba, aslinda bu konuyu acmayacaktim cunku kim ne derse desin bana caresi olmayacak biliyorum...ama bugunlerde daha da uzgunum,sadece paylasmak istedim. 31 yasindayim, guzel bir meslegim ve isim var, hem huy hem de dis gorunus olarak ta begenilen biriyim ama sorun su ki hayatimda kimse yok uzun suredir. su hayattaki en buyuk ve tek istegim bir aile kurabilmek ama ne kadar zormus...bunu sanki tum hucrelerimle istiyorum ama inatla kader bu istegimi bana vermiyor. her yil dogumgunum geldiginde sanki bir izdirap,gecip giden yillara oyle aciyorum ki...esiyle cocuguyla birlikte olanlari gordukce ne kadar sansli olduklarini dusunuyorum,burda da onlarin dertlerini okudukca bazen bosuna herseyi kafaya taktiklarini..cunku aile kuramamis benim gibiler icin sizin onlarin elinde olanlar birer lutuf...tabi kotu olaylar haric.
yalnizlik cok zor, belli bir yastan sonra biyere gidecek arkadas dahi bulamiyorsun,herkes evli ve ona gore bir cevre olusturuyor, ailecek gorusulen dostlar,esinin akrabalari,komsular,cocugun arkadaslarinin aileleri vs.
anne olma duygusunu tatmak isterdim, mis gibi kokan yumusacik teni koklamak...esimle ayni hayati paylasmak isterdim, yapayalniz gecelerden,yapayalniz aksamlardan,tek basina yedigim yemeklerden kurtulup iki cift laf etmek isterdim eve geldigimde. eve gelirken ekmek al demek isterdim... bunlar bile bana luks
istedikce olmuyor iste( en cok ta evlenenedigim icin hicbi zaman anne olamamak korkutuyor beni, cok uzgunum
canim yok ben de senin moralini bozmus gibi olmusum kusura bakma:S adanali olsam incirlik hava ussunden bir amerikali ayarlardim diyorum o umutlar da yalan oldu:) insallah bu geceki dualar kabul olur....
yok ne gorucu ne baska bisey canim zaten ben ailemle yasamiyorum...korku derken anlamadim? yine de hicbiseyden korkum yok , yanip tutusuyorum bir aile icin
merhaba, aslinda bu konuyu acmayacaktim cunku kim ne derse desin bana caresi olmayacak biliyorum...ama bugunlerde daha da uzgunum,sadece paylasmak istedim. 31 yasindayim, guzel bir meslegim ve isim var, hem huy hem de dis gorunus olarak ta begenilen biriyim ama sorun su ki hayatimda kimse yok uzun suredir. su hayattaki en buyuk ve tek istegim bir aile kurabilmek ama ne kadar zormus...bunu sanki tum hucrelerimle istiyorum ama inatla kader bu istegimi bana vermiyor. her yil dogumgunum geldiginde sanki bir izdirap,gecip giden yillara oyle aciyorum ki...esiyle cocuguyla birlikte olanlari gordukce ne kadar sansli olduklarini dusunuyorum,burda da onlarin dertlerini okudukca bazen bosuna herseyi kafaya taktiklarini..cunku aile kuramamis benim gibiler icin sizin onlarin elinde olanlar birer lutuf...tabi kotu olaylar haric.
yalnizlik cok zor, belli bir yastan sonra biyere gidecek arkadas dahi bulamiyorsun,herkes evli ve ona gore bir cevre olusturuyor, ailecek gorusulen dostlar,esinin akrabalari,komsular,cocugun arkadaslarinin aileleri vs.
anne olma duygusunu tatmak isterdim, mis gibi kokan yumusacik teni koklamak...esimle ayni hayati paylasmak isterdim, yapayalniz gecelerden,yapayalniz aksamlardan,tek basina yedigim yemeklerden kurtulup iki cift laf etmek isterdim eve geldigimde. eve gelirken ekmek al demek isterdim... bunlar bile bana luks
istedikce olmuyor iste( en cok ta evlenenedigim icin hicbi zaman anne olamamak korkutuyor beni, cok uzgunum
merhaba, aslinda bu konuyu acmayacaktim cunku kim ne derse desin bana caresi olmayacak biliyorum...ama bugunlerde daha da uzgunum,sadece paylasmak istedim. 31 yasindayim, guzel bir meslegim ve isim var, hem huy hem de dis gorunus olarak ta begenilen biriyim ama sorun su ki hayatimda kimse yok uzun suredir. su hayattaki en buyuk ve tek istegim bir aile kurabilmek ama ne kadar zormus...bunu sanki tum hucrelerimle istiyorum ama inatla kader bu istegimi bana vermiyor. her yil dogumgunum geldiginde sanki bir izdirap,gecip giden yillara oyle aciyorum ki...esiyle cocuguyla birlikte olanlari gordukce ne kadar sansli olduklarini dusunuyorum,burda da onlarin dertlerini okudukca bazen bosuna herseyi kafaya taktiklarini..cunku aile kuramamis benim gibiler icin sizin onlarin elinde olanlar birer lutuf...tabi kotu olaylar haric.
yalnizlik cok zor, belli bir yastan sonra biyere gidecek arkadas dahi bulamiyorsun,herkes evli ve ona gore bir cevre olusturuyor, ailecek gorusulen dostlar,esinin akrabalari,komsular,cocugun arkadaslarinin aileleri vs.
anne olma duygusunu tatmak isterdim, mis gibi kokan yumusacik teni koklamak...esimle ayni hayati paylasmak isterdim, yapayalniz gecelerden,yapayalniz aksamlardan,tek basina yedigim yemeklerden kurtulup iki cift laf etmek isterdim eve geldigimde. eve gelirken ekmek al demek isterdim... bunlar bile bana luks
istedikce olmuyor iste( en cok ta evlenenedigim icin hicbi zaman anne olamamak korkutuyor beni, cok uzgunum
öncelikle şunu söylemek isterim. artık mantıklı olan kimse erken evlenmiyor. yaşınız geç değilki. erken evlilik yapıp da mutsuz olmaktansa geç evlilik yapıp mutlu olmak iyidir. çünkü insanlar zamanla olgunlaşıyorlar. evliliğin ve çocuğun değerini anlıyorlar. bende keşke diyorum şimdi keşke daha çok düşünseymişim evlilik kararı vermeden önce. 27 yaşımda bir çocukla boşanmış olmak hele ki benim konumu okursanız bu kadar zorluğu çekmek hiç de kolay değil. sizin yerinizde olmak isteyen okadar insan vardır ki. en azından iyi bir işiniz var evinizde sizi huzursuz edecek bir kocanız yok. kendiniz kazanıp kendiniz harcıyorsunuz. şiddet yok aldatılma yok. ben de ikinci bir evlilik yaparsam ki zor güvenmek erkeklere, bende benden yaşça büyük vicdanlı biriyle evlenmek isterim ki. evliliğin ne demek olduğunu anlasın. o bahsettiğiniz arkadaşlar emin olun ki zor günlerde bir bir yok oluyorlar. çocuk konusuna da gelince evet bunun kadar muhteşem
bir şey yok. ama doğru insanla olduktan sonra. çünkü kötü bir eş bebeğinde eşinde siyan olmasına neden oluyor. mutlu olun canınızı sıkmayın. siz değerlisiniz. hak ettiğiniz değeri size verecek bi
elbette çıkacaktır. o bir yerlerde ve sizi beklıyordur. sabırlı olun Allah'a sığının hakkınızda hayırlısı olsun. sevgiyle kalın.
Güzel bir gelişme,hayırlısı olsun:) Yaşı yaşına uygun,öğrenimi çok uygun değil,gerçi işini yazmamışsın.Bu arada hoşlanıp hoşlanmadığını da yazmamışsın :)
Neyse asıl din konusuna takıldım.Dini inancı hiç mi yokmuş ? Ne bileyim,bayramdır,kandildir,cenaze namazıdır bilmez miymiş ? Bebek konusunda hassas olduğun için söylemek zorundayım,çocuk yetiştirirken sorun yaşayabilirsiniz.Sen temel bazı bilgiler vermek istersen,o ne gerek var diyebilir.Hatta inanç aşılama,büyüyünce kendi karar versin diyebilir.Nüfus cüzdanına din yazmayalım diyenler oluyormuş,şimdiki kanun nasıl bilmiyorum.Ben olsam pek sıcak bakmazdım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?