- 18 Ekim 2025
- 126
- 27
- 13
- Konu Sahibi venacavacaudalis
- #1
Selamlar, yaklaşık iki yıl önce evlendim. Geçmişte olanları aşamıyorum,hayatta bir insanın yaptığı hiç mi bir şey içine sinmez?
Annemin yaptıkları, eşimin davranışları gibi.
Örnek verecek olursam; annem bu süreçte çok sorun yaptı(eşyalara karışma, istediği olmayınca nikaha gelmemeye tehdit gibi daha anlatsam çok şey var) . Bizim her şeyi aileler karşıladı anne babam ayrı babam aldı yani çoğu şeyi bizim payımıza düşeni. İlk defa bu arada babalık yaptı normalde çok takmaz beni sadece maddi olarak var hayatımda. Onlarda bile babama bırak alma zor durumda kalsın demeler tabi bende de hatalar var(uzak mesafeydi bir ara ben onun olduğu şehre gitmek istiyordum gidince surat asmalar evlenin o zaman demeler o da bize geliyordu, özel günlerde görüşmemize izin vermiyordu hırçın davranıyordum hayatımda ilk defa kavga ettim annemle bu süreçte)
Nişanlım( o zaman için)ile de çok sağlıklı ilişkim yoktu en ufak şeyde kırılıp küser -uzun sürmüyordu- ama her şeye alınganlık yapardı. Onun da yaptıklarını aşamıyorum(en basitinden hep ilk onun mesaj atması sorun oluyordu yok işte aşkım canım gibi sevgi sözcükleri kullanmadığımda, dışarı çıktığımı söylemediğimde yüzüm asık olmadığı halde neyin var diyip darlıyordu). Şimdi bende ona nerden ne sorun çıkartsam diye bakıyorum aynılarını fazlasıyla yapıyorum ilk zamanlar çok kavga ediyorduk yine ediyoruz ama azaldı. İşinde iyi konumda havalandı da havalandı artık o kadar yapmıyor. Ama ben olanları unutamıyorum ayrıca karakter olarakta içe dönük yalnızlığı seven kendimle olmayı seven biriyim, ama resmen sinir hastası olucam bununla. Bir de her şeyi uzatma huyu var nefretlik. Tabi sen şunu yaptın bunu yaptın sen böylesinler eksik olmuyor. Sevmediğim pis huyları da var horlama gibi, evin tüm düzeni yükü de bende bir iş yapması söylenerek oluyor tamir işleri onun yapacağı işler yani tamam yapıyor ama aylar sürüyor.
Neyse dümdüz nikahla annem yanımda olmadan öksüz gibi evlendim, kına istiyordum sadece ayrıca yer de tutulmuştu annem bulmuştu ama hevesim kalmamıştı yanıma gelmedi ayrı bir tebrik töreni falan yaptı, eş ailesi ile de kavga etmişti öncesinde.
Neymiş nikah günü kuaföre gitmeden önce vedalaşmamışım dibine taşıncaktım o zaman için zaten istese gelirdim, çok heyecanlıydım vakitte dardı gelin evden almalı olayda olmadı kuaför anca yetiştirdi bu da sorun oldu tabi. İçim buruktu ama yine de mutlu rolü yaptım.
Daha yeni yeni konuşmaya başladık annemle ama evli değilmişim gibi davranıyor. Ayrı şehirdeyiz şu an da bana memleketten iş bulup duruyor gel nolcak falan diyo iş istiyorsun iş iştir diye. Kendi düzenimi bozmak istemiyorum haliyle tamam eşimle çok iyi değiliz ama rahatım yerinde. Anneme desem tutturur boşan diye babam kesinlikle boşanmamı istemiyor. Ciddi bir kavgamızda barışalım diye kırk takla attı. Annemle konuşmadığım dönemdi boşancaksan annenle aranı iyi tut oraya dönersin dedi.
Bütün bunları aşamıyorum annem zaten hayatta bana gelmez ben geliyorum yanına arada bir. İlerde çocuk olsa napıcam bilmiyorum yardım durumunda yanıma gel sen bakamazsın falan der kesin.
Keşke böyle olmasaydı her şey yarım oldu her şey eksik tamam şu an eksiğim yok ama işte geçmişte hep yanlışlar oldu hatalar, hiçbir şey içime sinmedi arkadaşımın nikah günü çektiği bir de nikah salonununun çektikleri hariç doğru dürüst fotoğraflarımız bile yok, ev eşyası alınacaktı eşim heves meves bırakmadı her şey sorun oldu. Yapmadınız etmediniz diyince de isteseydin oldu.
Evet çalışmadan aceleyle evlendiğim için ben suçluyum ama olan oldu aşamıyorum bazı şeyleri. Herkese çok kırgın ve öfkeliyim. Arkamda kimsem yok olmasına da gerek yok ama ailemin biricik evladıyım onlara bir şey olsa ben bakacağım.
Eşim, babam, annem herkes kazık attı resmen bir imkan olsa tek başıma hayat kurabilsem ama nasıl olacak? Geçmişi nasıl aşabilirim daha mutlu huzurlu olabilirim? Yanlışlar ve hatalar yaşta geçmişken nasıl telafi edilebilir? Benimle benzer durumda olanlar varsa nasıl aşabildiniz?
Annemin yaptıkları, eşimin davranışları gibi.
Örnek verecek olursam; annem bu süreçte çok sorun yaptı(eşyalara karışma, istediği olmayınca nikaha gelmemeye tehdit gibi daha anlatsam çok şey var) . Bizim her şeyi aileler karşıladı anne babam ayrı babam aldı yani çoğu şeyi bizim payımıza düşeni. İlk defa bu arada babalık yaptı normalde çok takmaz beni sadece maddi olarak var hayatımda. Onlarda bile babama bırak alma zor durumda kalsın demeler tabi bende de hatalar var(uzak mesafeydi bir ara ben onun olduğu şehre gitmek istiyordum gidince surat asmalar evlenin o zaman demeler o da bize geliyordu, özel günlerde görüşmemize izin vermiyordu hırçın davranıyordum hayatımda ilk defa kavga ettim annemle bu süreçte)
Nişanlım( o zaman için)ile de çok sağlıklı ilişkim yoktu en ufak şeyde kırılıp küser -uzun sürmüyordu- ama her şeye alınganlık yapardı. Onun da yaptıklarını aşamıyorum(en basitinden hep ilk onun mesaj atması sorun oluyordu yok işte aşkım canım gibi sevgi sözcükleri kullanmadığımda, dışarı çıktığımı söylemediğimde yüzüm asık olmadığı halde neyin var diyip darlıyordu). Şimdi bende ona nerden ne sorun çıkartsam diye bakıyorum aynılarını fazlasıyla yapıyorum ilk zamanlar çok kavga ediyorduk yine ediyoruz ama azaldı. İşinde iyi konumda havalandı da havalandı artık o kadar yapmıyor. Ama ben olanları unutamıyorum ayrıca karakter olarakta içe dönük yalnızlığı seven kendimle olmayı seven biriyim, ama resmen sinir hastası olucam bununla. Bir de her şeyi uzatma huyu var nefretlik. Tabi sen şunu yaptın bunu yaptın sen böylesinler eksik olmuyor. Sevmediğim pis huyları da var horlama gibi, evin tüm düzeni yükü de bende bir iş yapması söylenerek oluyor tamir işleri onun yapacağı işler yani tamam yapıyor ama aylar sürüyor.
Neyse dümdüz nikahla annem yanımda olmadan öksüz gibi evlendim, kına istiyordum sadece ayrıca yer de tutulmuştu annem bulmuştu ama hevesim kalmamıştı yanıma gelmedi ayrı bir tebrik töreni falan yaptı, eş ailesi ile de kavga etmişti öncesinde.
Neymiş nikah günü kuaföre gitmeden önce vedalaşmamışım dibine taşıncaktım o zaman için zaten istese gelirdim, çok heyecanlıydım vakitte dardı gelin evden almalı olayda olmadı kuaför anca yetiştirdi bu da sorun oldu tabi. İçim buruktu ama yine de mutlu rolü yaptım.
Daha yeni yeni konuşmaya başladık annemle ama evli değilmişim gibi davranıyor. Ayrı şehirdeyiz şu an da bana memleketten iş bulup duruyor gel nolcak falan diyo iş istiyorsun iş iştir diye. Kendi düzenimi bozmak istemiyorum haliyle tamam eşimle çok iyi değiliz ama rahatım yerinde. Anneme desem tutturur boşan diye babam kesinlikle boşanmamı istemiyor. Ciddi bir kavgamızda barışalım diye kırk takla attı. Annemle konuşmadığım dönemdi boşancaksan annenle aranı iyi tut oraya dönersin dedi.
Bütün bunları aşamıyorum annem zaten hayatta bana gelmez ben geliyorum yanına arada bir. İlerde çocuk olsa napıcam bilmiyorum yardım durumunda yanıma gel sen bakamazsın falan der kesin.
Keşke böyle olmasaydı her şey yarım oldu her şey eksik tamam şu an eksiğim yok ama işte geçmişte hep yanlışlar oldu hatalar, hiçbir şey içime sinmedi arkadaşımın nikah günü çektiği bir de nikah salonununun çektikleri hariç doğru dürüst fotoğraflarımız bile yok, ev eşyası alınacaktı eşim heves meves bırakmadı her şey sorun oldu. Yapmadınız etmediniz diyince de isteseydin oldu.
Evet çalışmadan aceleyle evlendiğim için ben suçluyum ama olan oldu aşamıyorum bazı şeyleri. Herkese çok kırgın ve öfkeliyim. Arkamda kimsem yok olmasına da gerek yok ama ailemin biricik evladıyım onlara bir şey olsa ben bakacağım.
Eşim, babam, annem herkes kazık attı resmen bir imkan olsa tek başıma hayat kurabilsem ama nasıl olacak? Geçmişi nasıl aşabilirim daha mutlu huzurlu olabilirim? Yanlışlar ve hatalar yaşta geçmişken nasıl telafi edilebilir? Benimle benzer durumda olanlar varsa nasıl aşabildiniz?
