Sorunlarım aşikar benim.
Hiç bir zaman ben yaptım , ben başardım , benim sayemde diyememenin ezikliğini yaşıyorum.
Ama siz başardıklarınızdan bile tatmin olmuyorsuz. Bu hem iyi hem kötü.
Dediğim gibi ben klinik vakayım obsesif kompulsif bozukluk başlangıcı var bende .
Kendimin gayet farkındayım .
Konuyu gördüğüm iyi oldu.
Birazcık kendimi sizinle özleştirdim aslında ama benim durumum daha ağır siz üniversite okuyormuşsunuz .Ne güzel
Ben sosyal çevrem olmamasını geçtim artık evde olmaktan sıkıldım.
Sanki silkelensem kendime gelsem her şey çorap söküğü gibi gelecek diye düşünüyorum. Hayatın ağırlığını üstümden atamıyorum. Aslında isteğim ya halk eğitim kurslarına gitmek ya açıköğretim okumak.Benimde kilo sorunum var ama öyle 5-10 kilo değil.10 kilo verebilsem her şey değişecek.Ama zayıflamaya ne isteğim ne cesaretim var.
Ailem sadece bazı şeyleri dile getiriyor.Desteğe gelince oynamayan kız yerim dar dermiş senin kide o hesap diyorlar.Sürekli bana güvensizlik aşılıyorlar bilmeden ...
Devamlı bunalımdayım ve çevremdekiler çatışma halindeyim.Sıkıldım bu yükten .
Bunların yanında kadın hastalıklarıyla boğuşuyorum.Haslığım hakkında bilgi sahibi olduğumdan korkularım daha da büyüyor. Korkular , çaresizlikler ,bunalım ...
Ben klinik vakayım aslında
Selam kızlar.Ben aslında kendimi geliştirme konusunda çok istekli biriyim.Çeşitli hobilerle uğraşmayı, hertürlü sosyal - kültürel birikimi edinmeyi, kendimi her açıdan geliştirmeyi büyük bir iştahla istiyorum.Ama hiç birşey yapamıyorum!:84:Atağa kalkmak, kendime katabileceğim kadar şey katmak, gezmek, görmek istiyorum.Hayatımdaki tüm pürüzlerden kurtulmak istiyorum.İnsanlar beni gördüklerinde imrensinler, " vay canına kız nekadar değişti, nekadar gelişti! " desinler istiyorum.Sanki hayati geriden takip ediyor gibiyim.Bana tavsiyesi olan var mı?
:26:
Ölü tuzu ne be, ölülerin tuzlanıp da gömüldüğü bi yer mi varÖlü toprağı olmasın o ?
Kendini geliştirmeni istemen güzel ama isteme sebebine takıldım. Eğer sırf birileri tarafından pohpohlanmak için istiyorsan işte bu yüzden atağa geçemiyorsun. Ama gerçekten kendini geliştirmek kendine bir şeyler katmak istiyorsan (sırf kendin istediğin için) zaten atağa da geçersin.
Önce bir sorgula kendini; tüm bunları bana faydalı olacağını düşündüğüm için mi istiyorum? yoksa başkaları tarafından takdir edilmek, saygınlık kazanmak, "en" olmak için mi istiyorum?
bitanem dediğim gibi kişisel gelişime yönelmelisin. sana çok faydası olacak. the secret var mesela çok iyi olduğunu söylüyorlar okumaya vaktim olmadı. ama ben senin durumunda olan insanların bişiyleri başarabilmesinde çok yararlı olduğunu düşünüyorum. karar senin fikir benim
Marmara Üniversitesi gibi bir okula girebildiğinize göre, öncesinde de bir sürü sınav kurs vs. den geçtiniz sanırım. Tüm bu süre boyunca acaba kendinize çok yüksek hedefler mi belirlediniz de şu an kendinizi geri kalmış hissediyorsunuz?
Yaşınız ve okulunuz açısından bence gayet iyi bir noktadasınız, başarılısınız. Kendinizi hiçbir işin altından kalkamayan, beceriksiz, istikrarsız biri olarak görmeniz için hiç bir neden yok aslında bana kalırsa. Güçlü iş kadınları, tuttuğunu koparan insanlar zaman içinde bu noktalara geliyorlar. Önce bir okul bitsin, iş hayatına girin, acemilik dönemlerini falan atlatın. Tecrübe kazandıkça insana güven gelir, kendini güçlü hisseder zaten.
Bu arada da spor diyet, kitap okumak yeter de artar bile. Bir de derslerinizle ilgilenin. Gerisini de fazla düşünmeyin, öğrenciliğin tadını çıkartın, gezin tozun biraz, bu günler geri gelmeyecek. Bu da size, emekli, 55 yaşında birinin tavsiyesi olsun.
bu konuyu gördüğüm çok iyi olsu ben de üniversiteye ilk başladığım yıl yazılmadığım kurs kalmadı ney,farsça...ama hiç birinde süreklilik sağlayamadım.aslında kursalara devam edebilmek için iki şey gerekli biri sizi motive edelicek bir arkadaş ki ben bu yöndenden şanşsızım çünkü arkadaşımda benim gibi:)diğeri de istek çok önemli.neyse bu yıl az ama kendime göre olan aktiviteleri seçiyorum.okuldaki konferansları kaçırmıyorum...bence bu sorn ünv okuyan bir çok kişide var derslerin yoğunluğu falan zor oluyr kursa gitmek yaz tatili daha uygun bence.
Kendini geliştirmeye yetiştirmeye çalışmak çok güzel düşünceler, tebrik ederim hepinizi.İçinizde yeterli motivasyonu bulamamanızın nedenlerinden birisi etrafınızda benzer dürtülerde insan olmaması olabilir.Ailenizde, arkadaş çevrenizde sık görüştüğünüz, hobi sahibi entel dantel insanlar olsa belki onlarla paylaşımın verdiği keyif size motivasyon sağlar.Ben de kendimde sizinkine benzer şeyler seziyorum sıklıkla ve tespitini bu şekilde yaptım. Bi taraftan da şunu diyorum tabii : Ölümlü dünyaaa, ölümlü insaaa, ha alim olsan ha zalim olsanÇok öğrendim çok mu mutlu oldum, azcık da ben cahil olma, boş durma, avare gezinme hakkımı kullanayım.
bende sen gibiyim aslında cok zekı oldugumu söyler herkes ve cok aktıfım bı evlendım iş bitti sankı ama fotograf makınası alıp foto cekmeyı dusunuyorum köşe bucak :)
Bende de histeri başlangıcı var.Topicle alakalı değil oyüzden yazmadım.Klinik yardım almayı düşünüyorum.Öncesinde halletmem gerekenleri hallettikten sonra.Kendini biliyorsan sende küçük planlarla başlayabilirsin bizim gibi.Planlarının nasıl gittiğini paylaşabilrsin burda bizle mesela.
Neden bu kadar kompleksi oluyorsun canim? yazdiklarinin tumunu okumadim, ama ben sahsen basardiklarimdan tatmin olmaya basliyorum, oluyorum da , bazen tatmin olmak bile zaman aliyor hele buyuk basarilar soz konusu olunca..
Haklısın canım.Benim her sene böyle depresif, melankolik dönemlerim oluyor.Hayallerimi gerçekleştirememiş olmak bana takıntı oldu.Marmara üniversitesinde okuyorum.Varlık içinde bukadar pasifim.Anlamıyorum!Moronmuyum neyim ya!
:84:
şu hayalleri gerçekleştirememe konusu var ya öyle bi yere parmak basmışsın ki...seni çok iyi anlıyorum ben de aynı şeyleri yaşıyorum o gücü bulamıyorum kendimde.ama kendini kendini geliştiren insanlarla berabber olunca o eziklik duygusunu da yaşamak istemiyorum.böyle de paradox bi durum işte.üzülüyorum bu zamanların böyle gecmesine.insanlar etrafımda güler gezer okur eğlenirken ben pasif kalıyorum diye üzülüyorum.kendime güvenimi kaybettim çoktan
Oradan burdan okudukların kedine teşis mi koydun yoksa
Ben doktora başvurmadım ama bende OKBnin ciddi belirtiler var çevremin de fark ettiği şeyler üstelik:26: .
Şuan için açıköğretim ve kursların kayıt zamanı değil. araştırmam ve yatkın olduğum şeyleri keşvetmem lazım önce... Geriye tek birşey kalıyor sağlık problemlerimle uğraşıp , kilo vermek .
Ama dünden bugüne birşey değişmedi. Hala isteksizim bu konuda
İsteksiz olman büyük problem zaten.İstek, motivasyon içinde sosyalleşmen lazım tatlım bence.İnsan içine çıkmak seni gaza getirecektir.Hayata sarılmak isteyebilirsin böylece.Yada bizle konuşarak
Kompleksli değilimdir ya da zaman zaman diyelim .
Ben hayatta hiç birşey başarmadım ki ne okul okuyabildim , ne kilo verebildim , ne aileme kendimi saydılara bildim. Olmayan şeyin neyinden tatmin olayım kiKısacası hayattan çok mahrum bıraktım kendimi Yaşayamadıklarım hesabını kimden sorayım ?
En iyisi kimseyi suçlamadan , kendimden başlamak
bunu düşünmen bile güzel, net adımlar da atarsın mutlaka bence. bu arada marmara üniv. de mi okuyorsun cnm?
şu hayalleri gerçekleştirememe konusu var ya öyle bi yere parmak basmışsın ki...seni çok iyi anlıyorum ben de aynı şeyleri yaşıyorum o gücü bulamıyorum kendimde.ama kendini kendini geliştiren insanlarla berabber olunca o eziklik duygusunu da yaşamak istemiyorum.böyle de paradox bi durum işte.üzülüyorum bu zamanların böyle gecmesine.insanlar etrafımda güler gezer okur eğlenirken ben pasif kalıyorum diye üzülüyorum.kendime güvenimi kaybettim çoktan
Yalnız değilsiniz.
Şahsen nereden ve nasıl başlayacağımı dahi bilemiyorum.
Ne bir hobi,yetenek,arkadaş çevresi..
Ot gibi hissediyorum kendimi.
Oradan burdan okudukların kedine teşis mi koydun yoksa
Ben doktora başvurmadım ama bende OKBnin ciddi belirtiler var çevremin de fark ettiği şeyler üstelik:26: .
Şuan için açıköğretim ve kursların kayıt zamanı değil. araştırmam ve yatkın olduğum şeyleri keşvetmem lazım önce... Geriye tek birşey kalıyor sağlık problemlerimle uğraşıp , kilo vermek .
Ama dünden bugüne birşey değişmedi. Hala isteksizim bu konuda
Kompleksli değilimdir ya da zaman zaman diyelim .
Ben hayatta hiç birşey başarmadım ki ne okul okuyabildim , ne kilo verebildim , ne aileme kendimi saydılara bildim. Olmayan şeyin neyinden tatmin olayım kiKısacası hayattan çok mahrum bıraktım kendimi Yaşayamadıklarım hesabını kimden sorayım ?
En iyisi kimseyi suçlamadan , kendimden başlamak
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?