- 13 Mart 2011
- 1.099
- 756
- 123
- Konu Sahibi Crazypinkpink
-
- #1
Ben gercek aski degil de , ruh esimi bulamadim ona yaniyorum. Gorsem 2 km den tanirim. Bulunca tanirsin yani . Yeter ki isaretleri izle.
Bende bunu merak ediyorum. Bununla evleneceğim diye ilk görüşte düşünen insanlar size hayranım
Herkes öyle diyor karşına çıksa hemen anlarsın diye...mesela biriyle tanıştırdılar hiç içime sinmedi...aşırı seçicilik mi nedir anlamadım yalnızlık üzüyor
Zamanı vardır , elbet birgün çıkar. hayırlısı.
Gerçek aşkı bulamadım, sevgiyi bulanlara özenir oldum. Çok aşırı güzel biri değilim ama çirkin de sayılmam. Bir evlilik yaptım ayrıldım ve çocuğum yok. Bu aralar hep bunu düşünüyorum. Neden bazı insanlar yalnız kalmak durumunda? Acaba ben mi doğru seçm yapamadım. Bu duyguyu hissedenler dertleşelim ne dersiniz?
Ve gerçek aşkı bulan şanslı insanlar, Siz hayatınızın aşkını bulduğunuzu nasıl anladınız?
İlk görüşte "tamam bu " diyenlere hayret ederdim ,çok kararsız bir insan olarak..
Eşimi ilk gördüğüm zaman hiç olmadık bi yer ve zamanlardı kısa bi konuşmamız olmuştu. Konuşma bitti arkasına döndü ve yürümeye başladı o an istemsizce kendi kendime " bu adamdan olur "dediğimi hatırlıyorum..
3 sene sonra hiç beklemediğim bir şekilde karşıma çıktı tekrardan.. 1 sene tanışma görüşme sonrasinda evlilik oldu..
Evlenene kadar çok korkmuştum yine de yas ilerleyince daha ince düşünüyor insan...Ya göründüğü gibi değilse ya yaniltirsa filan ya değişirse diye korktum. Sonra onunla paylaştım bunlari ve o gün bana öyle bir güven verdi ki hiç unutmuyorum o günü iyi ki onu dinlemisim...
Şimdi 2 yıldır musmutlu yaşıyoruz.. Düşündüğümden daha iyi çıktı sanırım şanslıyım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?