evet aynen şuan birüyadayım gerçeklerimle yüzleştiğim an herşeyin kabusa dönüşeceğini biliyorum ama kabullenmek istemiyorum.yedi yıldır süren bir ilişkim var,nişanlanmak üzereyiz şuan iş başvurusunu bekliyoruz.işi olduğu an yüzükler takılacak,aileler,biz herşey çk güzel yolunda,herkes nişan hevesinde.lakin ben geri adım atmak zorunda kalıyorum istemeden.
ilişkimizn ilk yıllarında doğuştan rahmim olmadığını öğrendim,doktorum evlendiğin zaman çocuğun olmayacak,şuan için tıb ta bunn tedavisi yok,rafa kaldır dedi.oan yıkıldım isyan ettim,olmaz dedim böyle bişey nerde duyulmuş.(çocuklara karşı aşırı bibağımlılığm var buyüzden çocuk gelişimi okudum o bölümden mezun oldum..
kabullenemedim bu durumu ve başka bidoktora gittim oda aynı şeyi söyleyince 2.defa tekrr yıkıldım,yine kabullenemedm.ozamanlar ilişkimzn 2.yılı falandı.söyledim erkek arkadaşıma üzüldüğünü ama herzaman yanımda olduğunu söyledi,ailem,o hep destek oldu.kendi ailesi kabul etmesse bile kendinn edeceğini neolursa olsun bırakmayacağını söyledi,kabullenmem zorda olsa budurumu üzerini kapattık bidahada açmadık.
uzun bisüre sonra tekrr aklıma takılmaya başladı,çünkü durumu tam bilmiyodu(yani tedavisi olacağını düşünüyodu)..tekrar konuyu açma gereği duydum ve açtım,bunun tedavisi yok mantıklı düşün benimlemisin değilmisin dedim.oana kadar evlendiğinde çocuksuz yapamayacağını,biömür geçmeyeceğini,bivakit sonra sadece sevginin yetmediğini söyledi.tlfnda konuşuyoruz tamam dedim kapatalım sessiz kalmak durumunda hissettm kendimi.kapattırmadı budefada beni çok sevdiğini söyledi.devam etti,ettik.bizaman sonra yine bu konu dile geldi,yine ne olursa olsun evleneceğini buyüzden beni bırakmayacağını sadece üzüldünü söyledi.konu yine uzun bisüre kapandı..
askere gitti budefa ailem baskı yapmaya başladı günahına girme,net bişekilde konuş,herkesin kabul edeceği bidurum değil,onada hak ver kabul etmesse biz senin yanındayız dediler.oan yine belkide gaza gelip oaskerdeyken konuyu açtım,budefa çok nettm kararlıydım dedim olmassa olmaz.ve konuştum zamanlamam çok tersti,askerdeyken saçmalıktı bunu dile getirmem daha yeni alışmaya başlamıştı,olduğu yer sıkıntılıydı.aon bunları düşünemedim.'sen ne yaptın neden bunları söyledin keşke demeseydin biz çok mutluyduk' dedi.bunu duydum an çok pişman oldum.ozaman izin durumu yoktu,nöbetteydi sabaha kadar düşün dedim.ogün orda duramadığını herşeyin üzerine geldiğini yanıma gelip karşılıklı konuşacağını söyledi.ama hiç geri adım atmadı herdefasında konuşmaya devam etti benmle.baktım herkonuşmamızda üzgün,sesi boğulacak gibi.dedim tamam herşeyi unut unutalım.biz inandıktan sonra olmayacak şey yok bunları düşünme dedim.onuda burüyanın içine kattım.askerden geldi geleli 7ay oldu.şuan nişan aşamasındayız sürekli nişan hayalinde,buramazan içinde istemeye geleceklerdi iş durumundan dolayı ertelendi.bu sıralar sürekli bana her konuşmamızda evlilikten bahsedip çocuğumuz olacak demi die sorular sorup cvbını kendi veriyo.tekrar dile getirip gerçekleri yüzüne vurmaya cesaretim yok,ogücü kendimde bulamıyorum,şuan çok güzel birüyadayım ve ben bu rüyadan uyanmak istemiyorum..çok zor
sayfayı yenileyip buraya yazdım sonunda konuştuk bugün
kızlar hepiniz benmle fikirlerinizi paylaştığınız için çok çok sağolun,inanın çok destek alıyorum sizden.bugün konuştum erkek ark.cesaretimi toplayaıp çok zor oldu benim için bu mutluluk bozulacak diye,nişan için çok heveslendi çünkü.Allahın işiki çocuk meselesi açıldı birden kendi açmıştı konuyu fırsatını bulup söyledim.bana verdiği cvpları aynen yazıyorum size sırayla
sadece çok üzülürüm herkes ister tabi olmasını isterim ama olmuyo diyede seni kabul etmeyecek değilim,ederim yani
bunca yıl birlikteyiz buyüzden kabul etmemezlik olmaz,ama hayırlısı inş olur dedi
spn kez diyorum beni her halimle kabul ediyomusun dedim evet ediyorum dedi(ama bunun yanında üzüleceğinide söylüyo)
sonra tekrar nişan konusuna döndü hiç bu konu konuşulmamış gibi. şimdi nedir bu kızlar sevineyimmi üzüleyimmi bi sonuca varamadım
ilişkimizn ilk yıllarında doğuştan rahmim olmadığını öğrendim,doktorum evlendiğin zaman çocuğun olmayacak,şuan için tıb ta bunn tedavisi yok,rafa kaldır dedi.oan yıkıldım isyan ettim,olmaz dedim böyle bişey nerde duyulmuş.(çocuklara karşı aşırı bibağımlılığm var buyüzden çocuk gelişimi okudum o bölümden mezun oldum..
kabullenemedim bu durumu ve başka bidoktora gittim oda aynı şeyi söyleyince 2.defa tekrr yıkıldım,yine kabullenemedm.ozamanlar ilişkimzn 2.yılı falandı.söyledim erkek arkadaşıma üzüldüğünü ama herzaman yanımda olduğunu söyledi,ailem,o hep destek oldu.kendi ailesi kabul etmesse bile kendinn edeceğini neolursa olsun bırakmayacağını söyledi,kabullenmem zorda olsa budurumu üzerini kapattık bidahada açmadık.
uzun bisüre sonra tekrr aklıma takılmaya başladı,çünkü durumu tam bilmiyodu(yani tedavisi olacağını düşünüyodu)..tekrar konuyu açma gereği duydum ve açtım,bunun tedavisi yok mantıklı düşün benimlemisin değilmisin dedim.oana kadar evlendiğinde çocuksuz yapamayacağını,biömür geçmeyeceğini,bivakit sonra sadece sevginin yetmediğini söyledi.tlfnda konuşuyoruz tamam dedim kapatalım sessiz kalmak durumunda hissettm kendimi.kapattırmadı budefada beni çok sevdiğini söyledi.devam etti,ettik.bizaman sonra yine bu konu dile geldi,yine ne olursa olsun evleneceğini buyüzden beni bırakmayacağını sadece üzüldünü söyledi.konu yine uzun bisüre kapandı..
askere gitti budefa ailem baskı yapmaya başladı günahına girme,net bişekilde konuş,herkesin kabul edeceği bidurum değil,onada hak ver kabul etmesse biz senin yanındayız dediler.oan yine belkide gaza gelip oaskerdeyken konuyu açtım,budefa çok nettm kararlıydım dedim olmassa olmaz.ve konuştum zamanlamam çok tersti,askerdeyken saçmalıktı bunu dile getirmem daha yeni alışmaya başlamıştı,olduğu yer sıkıntılıydı.aon bunları düşünemedim.'sen ne yaptın neden bunları söyledin keşke demeseydin biz çok mutluyduk' dedi.bunu duydum an çok pişman oldum.ozaman izin durumu yoktu,nöbetteydi sabaha kadar düşün dedim.ogün orda duramadığını herşeyin üzerine geldiğini yanıma gelip karşılıklı konuşacağını söyledi.ama hiç geri adım atmadı herdefasında konuşmaya devam etti benmle.baktım herkonuşmamızda üzgün,sesi boğulacak gibi.dedim tamam herşeyi unut unutalım.biz inandıktan sonra olmayacak şey yok bunları düşünme dedim.onuda burüyanın içine kattım.askerden geldi geleli 7ay oldu.şuan nişan aşamasındayız sürekli nişan hayalinde,buramazan içinde istemeye geleceklerdi iş durumundan dolayı ertelendi.bu sıralar sürekli bana her konuşmamızda evlilikten bahsedip çocuğumuz olacak demi die sorular sorup cvbını kendi veriyo.tekrar dile getirip gerçekleri yüzüne vurmaya cesaretim yok,ogücü kendimde bulamıyorum,şuan çok güzel birüyadayım ve ben bu rüyadan uyanmak istemiyorum..çok zor
sayfayı yenileyip buraya yazdım sonunda konuştuk bugün
kızlar hepiniz benmle fikirlerinizi paylaştığınız için çok çok sağolun,inanın çok destek alıyorum sizden.bugün konuştum erkek ark.cesaretimi toplayaıp çok zor oldu benim için bu mutluluk bozulacak diye,nişan için çok heveslendi çünkü.Allahın işiki çocuk meselesi açıldı birden kendi açmıştı konuyu fırsatını bulup söyledim.bana verdiği cvpları aynen yazıyorum size sırayla
sadece çok üzülürüm herkes ister tabi olmasını isterim ama olmuyo diyede seni kabul etmeyecek değilim,ederim yani
bunca yıl birlikteyiz buyüzden kabul etmemezlik olmaz,ama hayırlısı inş olur dedi
spn kez diyorum beni her halimle kabul ediyomusun dedim evet ediyorum dedi(ama bunun yanında üzüleceğinide söylüyo)
sonra tekrar nişan konusuna döndü hiç bu konu konuşulmamış gibi. şimdi nedir bu kızlar sevineyimmi üzüleyimmi bi sonuca varamadım
Son düzenleme: