Herkes çocuk sahibi olacak diye bir şey yok, ama eşiniz istiyorsa bir ortak nokta bulmalısınız belki 2 değil de 1 çocuk gibi. Kısıtlanma kısmına gelince ilk 1 yıl wc ye bile koşarak gidip gelen insanlar tanıyorum. Fakat belki de çocuk sahibi olduğunuzda bütün bu hisleriniz değişir.Hanımlar selamlar herkese sağlıklı mutlu seneler diliyorum,
2021'e aslında umutlu girdim.. çok da güzel bir sene olacak hissediyorum.. ama düşünmekten ve evhamlanmaktan kendimi alamadığım bi konu var çember daraldı..
2 yıllık evliyim.. işlerimiz güçlerimiz gelirimiz yerinde maddi olarak çok şükür bi sıkıntımız yok... eşim 31 ben 28 yaşında..
yakın zamanda yurtdışına göç etme planımız var olumlu olursa 6 ay sonra gibi..
gel gelelim konuya... öncelikle allah isteyen herkese sağlıkla nasip etsin.. fakat ben çocuk yapma fikrine hiç bi zaman sıcak bakmadım.. kendimi anne hayal edemiyorum..
yani ne bilim.. ben istediğim saatte uyuyup istediğim saatte uyanmak istiyorum.. içerden bebek ağlaması duymak bana zor geliyor.. ya da kafam estiği an hadi haftasonu kamp yapalım.. hadi kadıköyde sabahlayalım... hadi bu ay yurtdışı gezisi yapalım.. yani sürekli bu moddayım..
sanki çocuk bütün özgürlüğümü alacak gibi hissediyorum.. eşimse çocuk delisi... ve ben ne kadar kaçsam da artık üzerime gelmeye başladı.. ben sürekli erteleme modundayım ve hazır hissetmiyorum... açıkçası hiç bi zaman da hazır hissedeceğimi düşünmüyorum..
sanki çocuk zorunluymuş gibi ve allah nasip ederse yapmak için yapacağım gibi.. şimdi mesele şu ki, türkiyede olursak çocuğa bakacak birileri olacak ben işime devam edeceğim.
yurtdışına taşınır isek benim dil öğrenme adaptasyon sürecim yeni iş bulma vs zamana ihtiyacım var ve eşim en fazla 1 sene daha bekleriz diyor..
çocuğa tek başıma bakacak olma fikri bile ürpertiyor beni.. bu arada çalışamıcam tabi.. çalışamadığım zaman eşimin maaşı yetecek mi nasıl olacak o kısmı da muamma tabi şuan.. ve eşim 2 çocuk istiyor... birini büyüttüm hadi işe başliyim desem hadi 2. olsun diyecek yani...
offf bilemiyorum daral geliyor, kaç gündür huzursuzum.. ne güzel kafamdaki negatifliklerden kurtulmuşken bu konu beni yine dibe çekiyor..
yoksa ben mi gereksiz abartıyorum bilmiyorum desteğinize ihtiyacım var
açıkçası bu konu işte beni düşündürüyorEvlenmeden once konusup anlasmadiniz mi bu konuyu? Ben kisisel sebeplerden ve kendi sınırlarının farkinda oldugu icin hicbir sekilde cocuk dusunmeyen bir kadinim. Esimin de cocuk istemedigine emin olarak evlendim. Bu konudaki beklentilerin farkli olmasi evliligi cikmaza surukler.
açıkçası bu konu işte beni düşündürüyor
evlenmeden önce de benim çocuk istemediğimi biliyordu, bense onun istediğini biliyordum
net çizgiler çekmedik ikimizde. o yüzden şuan bişi diyemiyorum
bu arada anksiyete ile boğuşuyorum 4 yıldır ve ilaç kullanıyorumCocuk istemek kadar istememek de cok dogal. Ama buna eslerin ikisinin de razi olmasi lazim. Yani ortak karar. Bir taraf cok isterken digerinin istememesi mutsuzluk yaratabilir. Su da var ki bir kadin cocuk dusuncesine hazir degilse hamile kaldiginda ya da dogurdugunda beraberinde depresyon da gelebiliyor. O yuzden bu konulari hassas buluyorum.
Sizin durumunuz icin sunu soyleyebilirim. Henuz 28 yasindasiniz. 2 senelik evlisiniz. Anne olmak icin vaktiniz var, dusunceleriniz ilerde degisebilir. Suan icin bir bebek plani yapmadan iki kisilik olarak hayatinizi planlayin, simdiden dusunup stres olmak anlamsiz. Hayat bazen dusundugumuz gibi gitmeyebiliyor da. O yuzden biraz da akisina birakmak lazim. Keza ben 35 yasinda artik evet bir bebegimiz olsun ortak dusuncesiyle isteyerek hamile kaldim. Oncesinde mesela bu dusunceye cok da hazir degildim.
Evlenmeden önce çocuk konusunu konuşmuş olmalıydınız. Hiç istemeye bilirsiniz en doğal hakkınız ama çocuk isteyen adam ile evlenmeyecektiniz ona göre.Hanımlar selamlar herkese sağlıklı mutlu seneler diliyorum,
2021'e aslında umutlu girdim.. çok da güzel bir sene olacak hissediyorum.. ama düşünmekten ve evhamlanmaktan kendimi alamadığım bi konu var çember daraldı..
2 yıllık evliyim.. işlerimiz güçlerimiz gelirimiz yerinde maddi olarak çok şükür bi sıkıntımız yok... eşim 31 ben 28 yaşında..
yakın zamanda yurtdışına göç etme planımız var olumlu olursa 6 ay sonra gibi..
gel gelelim konuya... öncelikle allah isteyen herkese sağlıkla nasip etsin.. fakat ben çocuk yapma fikrine hiç bi zaman sıcak bakmadım.. kendimi anne hayal edemiyorum..
yani ne bilim.. ben istediğim saatte uyuyup istediğim saatte uyanmak istiyorum.. içerden bebek ağlaması duymak bana zor geliyor.. ya da kafam estiği an hadi haftasonu kamp yapalım.. hadi kadıköyde sabahlayalım... hadi bu ay yurtdışı gezisi yapalım.. yani sürekli bu moddayım..
sanki çocuk bütün özgürlüğümü alacak gibi hissediyorum.. eşimse çocuk delisi... ve ben ne kadar kaçsam da artık üzerime gelmeye başladı.. ben sürekli erteleme modundayım ve hazır hissetmiyorum... açıkçası hiç bi zaman da hazır hissedeceğimi düşünmüyorum..
sanki çocuk zorunluymuş gibi ve allah nasip ederse yapmak için yapacağım gibi.. şimdi mesele şu ki, türkiyede olursak çocuğa bakacak birileri olacak ben işime devam edeceğim.
yurtdışına taşınır isek benim dil öğrenme adaptasyon sürecim yeni iş bulma vs zamana ihtiyacım var ve eşim en fazla 1 sene daha bekleriz diyor..
çocuğa tek başıma bakacak olma fikri bile ürpertiyor beni.. bu arada çalışamıcam tabi.. çalışamadığım zaman eşimin maaşı yetecek mi nasıl olacak o kısmı da muamma tabi şuan.. ve eşim 2 çocuk istiyor... birini büyüttüm hadi işe başliyim desem hadi 2. olsun diyecek yani...
offf bilemiyorum daral geliyor, kaç gündür huzursuzum.. ne güzel kafamdaki negatifliklerden kurtulmuşken bu konu beni yine dibe çekiyor..
yoksa ben mi gereksiz abartıyorum bilmiyorum desteğinize ihtiyacım var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?