İyi bayramlar hepinize arkadaşlar. Benim bir derdim var ve kimseye anlatamıyorum. Buraya yazıp rahatlamak istedim biraz. Benim derdim çoğunuzun derdi yanına pek büyük değil biliyorum ama napayım çok üzülüyorum işte.
4 aya yakın çok güzel giden bir ilişkim vardı. Sevgilim hiç üzmedi diyebilirim bu dönemde beni. Hep düşünceli davrandı ve bana değer verdiğini hissedebiliyordum. Bana göre tek sorun sık buluşamamızdı. Yaklaşık 1 hafta-10 günde bir buluşuyorduk ve bunu sorun ettim. Mesajlaşırken bir anlık ona olan sevgimin yarattığı bir sinirle "Artık bu durum beni rahatsız ediyor. Mesajlaşılarark yürütülen bir ilişki istemiyorum. Buluşmamak için bahane üretiyorsun bence. Eğer memnunsan ayrılsak daha iyi olur." gibi bir mesaj attım. O da bunu duyunca şok oldu tabi ve ayrıldık. Ben ise çok pişman oldum. 2 gün sonra mesajla bunun anlık sinirle yazılan bir şey olduğunu çok pişman olduğumu ve ne olursa olsun ilişkiyi devam ettirmeyi denememiz gerektiğini söyledim. O en başta istemedi, onun hayatında güvendiği ilk kız olduğumu(ilk sevgilisiyim) ve artık kesinlikle bana güvenemeyeceğini söyledi. Ama ben çok ısrar edince denemeyi kabul etti ve bu cuma buluşucaz. Bu konuşma iki gün önce oldu. Dün de ona mesaj attım ve konuştuk yine. İçinden gelmeyerek yazıyormuş... Dediğine göre denemeyi sadece onun bana karşı düşüncelerinin değişmeyeceğini bana göstermek için yapıyormuş ve çok ısrar ettiğim için kabul ettiğini söylüyor. Bana asla güvenezmiş. Bu durum beni çok üzüyor ya. Bu bayram günü bile sürekli ağlıyorum. Uzun oldu biliyorum, kusura bakmayın... Sizce umut var mı arkadaşlar
4 aya yakın çok güzel giden bir ilişkim vardı. Sevgilim hiç üzmedi diyebilirim bu dönemde beni. Hep düşünceli davrandı ve bana değer verdiğini hissedebiliyordum. Bana göre tek sorun sık buluşamamızdı. Yaklaşık 1 hafta-10 günde bir buluşuyorduk ve bunu sorun ettim. Mesajlaşırken bir anlık ona olan sevgimin yarattığı bir sinirle "Artık bu durum beni rahatsız ediyor. Mesajlaşılarark yürütülen bir ilişki istemiyorum. Buluşmamak için bahane üretiyorsun bence. Eğer memnunsan ayrılsak daha iyi olur." gibi bir mesaj attım. O da bunu duyunca şok oldu tabi ve ayrıldık. Ben ise çok pişman oldum. 2 gün sonra mesajla bunun anlık sinirle yazılan bir şey olduğunu çok pişman olduğumu ve ne olursa olsun ilişkiyi devam ettirmeyi denememiz gerektiğini söyledim. O en başta istemedi, onun hayatında güvendiği ilk kız olduğumu(ilk sevgilisiyim) ve artık kesinlikle bana güvenemeyeceğini söyledi. Ama ben çok ısrar edince denemeyi kabul etti ve bu cuma buluşucaz. Bu konuşma iki gün önce oldu. Dün de ona mesaj attım ve konuştuk yine. İçinden gelmeyerek yazıyormuş... Dediğine göre denemeyi sadece onun bana karşı düşüncelerinin değişmeyeceğini bana göstermek için yapıyormuş ve çok ısrar ettiğim için kabul ettiğini söylüyor. Bana asla güvenezmiş. Bu durum beni çok üzüyor ya. Bu bayram günü bile sürekli ağlıyorum. Uzun oldu biliyorum, kusura bakmayın... Sizce umut var mı arkadaşlar
Katı olması moralimi çok bozdu, ama bunun nedeni de daha önce hep anlayışlı davranmış olması ve kendisinin hiç sorun çıkarmaması diye tahmin ediyorum. Benden böyle bir tepki görünce şok olmuş olabilir. Hiç bir şeyden emin değilim, belki de sevmiyordur yeteri kadar
peşini bırakma çok yalvarma ama kararlı olduğunu göster ve tatlı olmaya çalış.yani bunları yaparkende kendini ezdirme zayıfta gösterme ama peşini bırakma o istediğni söylesin.ama saygısını bozarsa orda kes ne demişler fazla naz aşık usandırır emi tatlım üzme kimse için kendini anladığım kadarıyla 20nin altındasın.senin yaşında olmayı isteyipte olamayan çok insan var.
