Hani bir konuya gıcık olursunuz ya benimki de biraz o hesap. Aslında hep bende var olan düşüncelerdi bunlar ama zihnimin gerisine iteklemiş düşünmemeyi tercih ediyordum. eşim ailesinden uzakta okumuş yılarca, uzakta çalışmış. Fakat çok düşkündür ailesine, hayatta en çok onları önemser. Onlara karşı büyük bir zaafı var, bazen anlayamıyorum. Bana fazla geliyor. Ben de hep ailemin yanındaydım yıllar boyunca,bizim iletişimimiz çok kuvvetli. Günde birkaç kere birbirimizi arar çene çalarız. Ailelerden uzaktayız, pek çevremiz yok yaşadığımız şehirde. O nedenle tüm gün evde olan ben ve çocuğum için iyi oluyor bu iletişim. Eşimin ailesi ise bu konuda daha mesafelidir, haftada bir iki arar sorarlar. Onda da muhabbet nasılsın iyi misin daha daha nasılsından ileri gitmez. Huyları böyle, telefonda konuşmayı pek sevmezler. Dertleşmeyi sevmezler. Hiç kimse birbirine derdinden bahsetmez. Hep iyi olduklarını, her şeyin çok iyi olduğunu birbirlerine anlatır dururlar. Ben örneğin olumsuz bir durumdan söz ettiğimde de eşim hemen kaş göz yapar ya da olumsuz ufacık bir şeyden bile onun ailesine söz etmem onu çok mutsuz eder. Bu olumsuz şey atıyorum yaşadığımız yerle ilgili herhangi bir durum da olabilir azıcık bir hasta olduğumuz da olabilir. Hiç olumsuz bir şey söylemez kimse birbirine (Aranızda bir psikolog varsa bunu biraz yorumlayabilir mi?) Ben anlamıyorum. Aile dediğin her şeyi konuşur, birlikte ağlar ya da birlikte güler. Uzakta veya yakında, fark etmez. Ben çocuk hastalansa annemi arar sorarım, ama asla eşimin ailesine danışamayız. onlar çok üzülür hasta olur mazallah üzüntüden! Böyle garip bir iletişimimiz var. Ben bunu kabullendim artık, gerçekten kafaya takmıyorum. Haftada birkaç kez nasılsın iyi misin muhabbeti tamam deyip kapatıyoruz. Fakat son zamanlarda eşim buna da takılmaya başladı. Benim ailemin araması bizim muhabbet halinde oluşumuz, çocukla da ilgileniyor olmaları rahatsız etmeye başladı sanırım ki bizimkileri de arayın onlarla da konuşsun çocuk falan demeye başladı. Ben tutup da çocuk konuşsun kaynaşsın diye durmadan onları arayamayacağımı isterlerse arayıp istedikleri gibi konuşabileceklerini belirttim. Ha çocuk da her saniye benim ailemle çene aldığından değil, çocuk işte bazen konuşur bazen konuşmaz. Onu da zorlamam bişeye, ama eşim öyle değil. İlla çocuk ailesiyle konuşacak, güzel bişeyler söyleyecek, şarkı söyleyecek. Zorlayınca çocuk yapmıyor daha da kızıyor bağırıyor, bu kez eşim sinirleniyor. Bu bakış açısını eşime hiç yakıştıramıyorum, ne yaşına ne de sahip olması gereken olgunluğa. Ailesini olduğu gibi kabul etmemesi, ekstra ekstra mutlu etmek için durmadan didinmesi, benim ailemle olan iletişimimi kıskanması falan çok gıcık etmeye başladı. Böyle sinek küçüktür mide bulandırır hesabı, küçük bir şey belki ama sinir oluyorum. Ben de artık içimden gelerek konuşmak istemediğimi fark ettim onun ailesiyle. Eşime karşı da biraz soğudum açıkçası, insan kendini de, ailesini de, ailesiyle olan iletişimini de kabul etmeli. Eşini de olduğu gibi kabul etmeli.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
gıcık olmak böyle bir şey
- Konu Sahibi Seren_cam
- Başlangıç Tarihi
- 27 Mart 2019
- 30.463
- 112.714
- 598
Eşini olduğu gibi kabul etmeli deyip
Eşimden soğudum demekte çelişki değil mi
Her aile farklı farklı herkesi olduğu gibi kabul etmek gerekiyor
Sizin ailenizle kurduğunuz ilişkiyi eşinin ailesiyle zaten kurmak biraz zor
Bu yuzden gıcık olmak eşten soğumakta
Bana tuhaf geldi dogrusu
Eşimden soğudum demekte çelişki değil mi
Her aile farklı farklı herkesi olduğu gibi kabul etmek gerekiyor
Sizin ailenizle kurduğunuz ilişkiyi eşinin ailesiyle zaten kurmak biraz zor
Bu yuzden gıcık olmak eşten soğumakta
Bana tuhaf geldi dogrusu
Son düzenleme:
- 4 Ekim 2012
- 16.681
- 33.002
- 798
Sen eşini ve ailesini oldukları gibi kabul ettin mi ki
burada ben bir tane gıcık gördüm kusura bakma
- 1 Mart 2021
- 541
- 916
- 23
- 31
Haklisiniz kimse kimseye zorla birsey yaptiramaz sonucta. Birde soyle dusundum okurken ben aslinda, esin ailenle olan diyalogunu seviyor fakat kendi ailesi ile bu sekilde diyalogu olmadigi icin, senin vasitanla biraz zorlayarak o hali olusturmaya calisiyor gibi hissettim. Ailesine kiyamiyor hastalik vs soyleyince akillari sizde kalmasini istemiyodur aslinda cokta dogru degil zaman zaman onemsizde olsa soylenip konusulmali aile olmak budur ama zorlada biseyler olmaz. Boyle gelmis boyle gidecek kisacasi ama sen esinle yinede arani soguk tutma dis nedenlerle gerekirse biraz sert biraz yumusak bunu dile getir ben arar sorar konustururum ama ailen ben aramadikca ben konusturmadikca arayip sormazsa ben nereye kadar zorla yapabilirim bunu diyebilirsiniz. Aile baglari hep iyi gunde olacak degil ya kotu gundede hep beraber olunmali ne kadar uzaktada olsa
Erkek günde 1-2 kere- ki bazı günler 3,4 olduğunu düşündüm nedense- arasa sohbet etse ona da bir kulp bulurdunuz gibi geldi. Ki arasa ana kuzusu bu, eve geliyor iki kere ailesiyle konuşuyor vs dencegine eminim. Ben olsam ara akşam aileni çocukla beraber konuşun madem derim, niye bana diyor ki yani. Eşiniz de orda haksız arasın kendi
- 4 Mart 2020
- 382
- 1.680
- 63
Aile var aile var, bazıları sürekli iletişim halindedir ama birbirlerine zararlıdır, bazıları için tam tersi. Demem o ki eşiniz sizinle evlenmiş, siz artık bir ailesiniz, "onun ailesi, benim ailem" yok artık "biz" olmalı. Kendi evinizdeki iletişim çok daha önemli. Anne baba girdiği zaman işin içine uzar da uzar. Kafaya takılacak bir şey mi bu kadar emin değilim.
Kendisi istediği gibi arayıp konuşabilir, çocuğu da konuşturabilir ama benim ailemle konuştuğum gibi günde en az bir kez aramamı istiyor. Amaç çocuk onlarla kaynaşsının yaında onlar da mutlu olsun gelinimiz bizi her gün arıyor diye. Ama hiç bugüne kadar öyle bir muabbbetimiz olmadı ki, kendisi de aramaz her gün. Ben buna zorlanmayı istemiyorum. Yapmak istemediğim bir şeyi de zorla yapamam.
- 11 Eylül 2015
- 3.280
- 12.582
- 208
Gurur yapmış gereksiz gereksiz. Açıkça söyleyin. Kendisi isterse günde 8 kere arasın. Siz ne sıklıkta aramak isterseniz o sıklıkta arayın. Nefret ederim zorla onu ara bunu ara denmesinden.
Biraz fazla taktım kafama, haklısınız. Ama bana bunu söylediği günden beri benim ailemle de konuşmalarını kısalttı, azalttı. Sanıyor ki her türlü ilişkiyi ben düzenliyorum. İlişki karşılıklıdır. Onlar da günde bir kere arasın torunlarını, bazen derdimizi paylaşmaya açık olsunlar. Buna niye ben düşünüp kafa yoruyorum ki ailesi gayet mutlu ve huzurlu her şeyden memnunken..
Ben mesafeli olmaktan yana şikayetçi değilim ki dediğim gibi karşılıklı bunlar, onlar aradı sordu da ben mi açmadım telefonu cevap vermedim. Memnun olmayan eşim, tamam bizim ilişkimize özeniyor da kimse de bu ilişkiden soyutlamıyor ki onu... benle nasıl konuşuyorsa ailem onunla da aynı şekilde. Ya da o ailesiyle nasıl konuşuyorsa ben de onun ailesiyle öyle konuşuyorum.
Çok haklısınız, evlendiğimizden beri ilk kez bu şekilde senin ailen benim ailem olduk ki küçük bir mevzu bu. Dediğiniz gibi biz kendi iletişimimize bakalım. Ama işte bunlar da etkiliyor yani iletişimimizi.
Haklısınız, böyle gelmiş böyle gidecek. Çünkü ailenin yapısı bu, eşimin de yapısı bu. Onların gerekçesi biz sizi fazla rahatsız etmek istemiyoruz. Ben de rahatsız olmayız istediĞiniz zaman arayın, uygun olmazsak o an bile mutlaka döneriz diyorum. Bunun dışında da çok bişey yapamam.
Ben kabul ediyorum ama etmeyen aleni eşim. Bişeyleri değiştirmek isteyen o, evet ben bir miktar gıcık oldum bunun aramızda mevzu olmasına.Sen eşini ve ailesini oldukları gibi kabul ettin mi ki
Çünkü ben ararsam kayınvalidem daha mutlu olur, gelinim beni her gün arıyor diye sevinir ve övünür. Amaç biraz da bu. Ben de kimse kusura bakmasın mutlu etmecibaşı değilim.
Evet bu yüzden soğumam yanlış, haklısınız. Daha geniş olmam lazım.
- 4 Ekim 2012
- 16.681
- 33.002
- 798
Olduğu gibi kabul etseydin buna kızmazdın ki... eşinin yaptığı çok saçma muhakkak ama onun aile ortamını eleştirerek sen de kabullenici davranmıyprsun
Eşinize istiyorsa kendisinin arayıp görüşmesini söyleyin ben haftada iki gün konuşuyorum zaten daha fazla görmek istiyorsalar ararlar. Eşiniz değişik biri ailesine yaranmaya çalışan ama aferin alkis gormeyen biri
