Netten tanismayla , yüz yüze konuşmanın ayrımını yapıp heh kesin ondan olmuştur demek saçma. aynı yerde çalıştım birebir tanıdığım halde böyle bisey geldi basıma. Ha atlatabildim mi? 2 ay geçmesine rağmen tam olarak hayır. Yavaş yavaş duzeliyorum. Aklıma geldikçe anlık kötü oluyorum geçiyor. İlk zamanlar çok zordu. Şuan ki çalıştığım yere iş gorusmesine gittiğimde beraberdik saatlerce bekledik.. Dusunsene . beraber iş gorusmesine gitmissin. Ustelik iş yerinde bir suru onun adında insan var. Calistigin kişiler senin acini umursamayip ayrılıkla ilgili şarkı çalıyorlar. Aşk açısı çektiğini bile bile saflığa yatarak aaaa ayrildiniz mi yoksaaa?? Diyebiliyorlar. Nefes alamiyordum başlarda sigmiyordum oturdugum yere. Surekli izin alip cikiyordum. Bi sure sonra izin vermemeye basladilar.Mesai saati bitsin diye saat ,dakika,saniye sayiyordum. Eve geliyordum uyuyordum direk. Dua ediyordum gece coook uzun olsun da hiç uyanmayayim gelmesin aklıma diye. Bazen uyumak bile istemiyordum hep ruyalarimdaydi. Sonra dua etmeye başladım. Allah a hayırlı şeylerle karsilastir beni diye. Ve sunu düşündükçe içim rahatliyor. Hic kimse yasattigini yaşamadan ölmez. Birde çok ahımı aldı ramazanda oruçluyken üstelik ettiğim beddualari da geri aldım. Biliyorum ki Allah ahımı çıkartacak ondan