Hanımlar merhaba. Ben nerdeyse 7 ay önce boşandım. Benim bu süreçte iyileşmem gerekirdi. Tamamen olmasa bile büyük oranda iyileşirim diye düşünüyordum. Öyle olmuyor ama. Baştan beri bir iyiyim bir kötüyüm ama şu sıralar kötü olan anlarımı daha yoğun yaşıyorum ve o anlardan çıkmak çok zor oluyor benim için. Haliyle kötü olan anlarım iyilere göre çoğunlukta oluyor. Sürekli eski günleri düşünüyorum. Evliyken sevgiliysen nişanlıyken… o anları tekrar tekrar yaşayıp o zamanki duygulara kapılıyorum. Örneğin ailesinin önünde olan tartışma anımızı yaşıyorum tekrar. Yine o gün gibi sinirleniyorum, kızıyorum. Arkasından ailesine verdiği değeri düşünüp kıskanıyorum. Bana hiç vermediği değersizlik hissini hiç atamıyorum zaten. Yani bu bir örnekti sadece. Sürekli eskiyi düşünüp çıkamıyorum içinden. Beni sürekli başkalarıyla kıyaslaması, bana değer vermemesi çok oturmuş içime sanırım ki hala bu duygular ilk gün gibi taze içimde. Onun beğeneceği tarzda birini görüp hemen canlanabiliyor o hislerim. Anlatabildim umarım. Çalışıyorum yoğun sayılabilecekte bir işim var. Psikolok için maddi imkanım da var fakat sanki bana yardım edemeyecek gibi geliyor. Çoğu zamanda tekrar bir evlilik yapamayacağım, çocuğum olmayacak gibi düşünüp iyice kahrediyorum kendimi. İşin bir başka tarafı da içimde bu kıyametler koparken etrafımda herkesin beni çok mutlu sanması. Çünkü asla belli etmiyorum kimseye. Ne yaşıyorsam odamda ve içimde yaşıyorum . Teselli edilmek istemiyorum tanıdıklar tarafından. O adamın sevilecek tarafı yoktu. En azından benim onu sevmemem gerekir. Bana yapmadığı kötülük kalmadı. Şiddetin em ağırını yaşatan adamı özlediğim anlar bile oluyor. Evimi, eşyalarımı özlüyorum. Bunun içinde çok kızıyorum kendime. Ne zaman geçer bu düşünceler, depresyonda mıyım bilmiyorum. Sizce ihtiyacım olan zaman mı yoksa profesyonel bir destek mi almalıyım ?