Evlat Edinme gönüllü aile olan var mı?

meraba, tecrübesi olan varsa bilgi verebilir mi? bir kızım var, çalışıyorum, haftasonu bakabilirim diye düşündüm.

Ben bir buçuk- iki yıl kadar gönüllü annelik yapmıştım. çocuğun direk eve misafir gelmesine izin verilmiyor. belli bir süre kurum içinde görüşüyorsunuz, sonra uyumunuza bağlı olarak dışarı çıkarma hakkı kazanıyorsunuz, önce kısa süreli, birkaç saatlik oluyor. bu arada evi denetlemeye geliyorlar. eğer herşey onaylanırsa hafta sonu veya tatillerde yanınızda kalmaya başlıyor. bununda yılda belli bir gün sınırı var, yani her hafta sonunu sizinle geçiremiyor. ama bunun öncesi gerçekten uzun bir süreç. ilk görüşmeler hafta içi aynı gün ve aynı saatte oluyor. mutlaka o gün, o saatte orada olmanız gerekiyor, çünkü devamlılığa önem veriliyor. kimi kişiler acıma duygusu ile yanaşıp birkaç seferden sonra gitmemeye başlıyorlar ve zaten 1 kez terk edilen çocuk birkez daha terk edilmiş oluyor. o yüzden kurum için devamlılığın sağlanması çok önemli. (bizim gönüllü aileliğimiz, çocuğun ailesinin yanına dönme süreci başladığı için sona erdi)

çalıştığınız için, hafta içi kısmını ayarlayabilir misiniz? çünkü kurumda çalışanlar devlet memuru sonuçta ve mesai saatleri dışında yetkili kimseyi bulamazsınız, yetkisi olmayan kişi de sizi görüştüremez. yani en azından başvuru kısmında işten izin alıp gidip gelmeniz gerekecektir. ddiğer yandan sevgi evlerinde kalan çocuklar için bakıcı anne eşliğinde, kurumdan izin alındıktan sonra, hafta sonu da görüşülebiliyor diye biliyorum. ama bu uygulamalar şehirden şehire farklılık gösteriyor. en azından ben gönüllüyken öyleydi. en doğru bilgiyi bulunduğunuz ilin aile sosyal politikalar başkanlığını arayarak öğrenebilirsiniz.

aklınıza takılan başka bir şey olursa bildiğimce yanıtlamaya çalışayım ben.

hayatisiltisi .!.:

Ben bir buçuk- iki yıl kadar gönüllü annelik yapmıştım. çocuğun direk eve misafir gelmesine izin verilmiyor. belli bir süre kurum içinde görüşüyorsunuz, sonra uyumunuza bağlı olarak dışarı çıkarma hakkı kazanıyorsunuz, önce kısa süreli, birkaç saatlik oluyor. bu arada evi denetlemeye geliyorlar. eğer herşey onaylanırsa hafta sonu veya tatillerde yanınızda kalmaya başlıyor. bununda yılda belli bir gün sınırı var, yani her hafta sonunu sizinle geçiremiyor. ama bunun öncesi gerçekten uzun bir süreç. ilk görüşmeler hafta içi aynı gün ve aynı saatte oluyor. mutlaka o gün, o saatte orada olmanız gerekiyor, çünkü devamlılığa önem veriliyor. kimi kişiler acıma duygusu ile yanaşıp birkaç seferden sonra gitmemeye başlıyorlar ve zaten 1 kez terk edilen çocuk birkez daha terk edilmiş oluyor. o yüzden kurum için devamlılığın sağlanması çok önemli. (bizim gönüllü aileliğimiz, çocuğun ailesinin yanına dönme süreci başladığı için sona erdi)

çalıştığınız için, hafta içi kısmını ayarlayabilir misiniz? çünkü kurumda çalışanlar devlet memuru sonuçta ve mesai saatleri dışında yetkili kimseyi bulamazsınız, yetkisi olmayan kişi de sizi görüştüremez. yani en azından başvuru kısmında işten izin alıp gidip gelmeniz gerekecektir. ddiğer yandan sevgi evlerinde kalan çocuklar için bakıcı anne eşliğinde, kurumdan izin alındıktan sonra, hafta sonu da görüşülebiliyor diye biliyorum. ama bu uygulamalar şehirden şehire farklılık gösteriyor. en azından ben gönüllüyken öyleydi. en doğru bilgiyi bulunduğunuz ilin aile sosyal politikalar başkanlığını arayarak öğrenebilirsiniz.

aklınıza takılan başka bir şey olursa bildiğimce yanıtlamaya çalışayım ben

Genişletmek için tıkla...

seçim hakkımız olur mu? kızım 4 yaşına geliyor, yaşıt kız olsa daha iyi olur sanırım, ailemde erkek yoktu oğlum olsa anlayabilir miydim bilmiyorum, ya da farklı bir yaş grubunu nasıl idare ederim bilmiyorum. küçükle büyük arasında nasıl davranmak gerekir bilmem. yaşıt olsa kendileri çözsün, ciddi birşey olmadıkça.

bi de oraya geri bırakmak her hafta travmatik olur mu? evdeki çocukla araları nasıl olur siz bunu deneyimlediniz mi?

elifada01 .!.:

seçim hakkımız olur mu? kızım 4 yaşına geliyor, yaşıt kız olsa daha iyi olur sanırım, ailemde erkek yoktu oğlum olsa anlayabilir miydim bilmiyorum, ya da farklı bir yaş grubunu nasıl idare ederim bilmiyorum. küçükle büyük arasında nasıl davranmak gerekir bilmem. yaşıt olsa kendileri çözsün, ciddi birşey olmadıkça.

bi de oraya geri bırakmak her hafta travmatik olur mu? evdeki çocukla araları nasıl olur siz bunu deneyimlediniz mi?

Genişletmek için tıkla...

aşağı yukarı yaş aralığı belirleyebilirsiniz veya cinsiyet seçebilirsiniz. bana sormuşlardı en azından, ben fark etmez demiştim. gönüllüsü olduğum oğlumla tanıştığımda çocuğum yoktu, sonrasında kızım geldi. arada 9 yaş fark olduğu için bir sorun yaşamadım ben. kendisini abisi olarak kabul etmişti. hatta yavrum kıyamam, kendisine verilen harçlıkları biriktirmiş hediye almış kardeşine

size misal kızınızla tam aynı yaşta bir çocuk bile denk gelse, kurumda çocukların gelişimi ne yazık ki evde aile ortamında büyüyenler gibi olmuyor. birebir ilgilenen olmadığı için o yaş gurubunda adını bilmeyen çocuk bile olabiliyor (kurumu ilk ziyarete gittiğimde denk gelmiştim) yani aynı yaşta olmalarına rağmen gerek duygusal, gerek bilişsel ve hatta bazen fiziksel olarak bile kızınızdan çok daha geriden gelebilir. yani kızınıza oyun arkadaşı olmayabilir, kızınızdan çok daha fazla ilgiyi o evdeyken ona göstermek zorunda kalabilirsiniz. çok içine kapanık olabilir veya hırçın... bir de sanırım çok küçük yaştaki çocuklar için gönüllü aile fazla tercih edilmiyor, çünkü çocuk nereye gittiğini, neden kuruma yeniden bırakıldığını anlamıyor ve her seferinde travma yaşayabiliyor. zaten öyle her hafta sonu yatılı misafir olarak alma şansınız olmayacak, bazen gün içi beraber olup geri bırakmanız gerekecek.

bu arada çocuk kadar size de zor gelecek birçok şey. hikayeler duyacaksınız, orada diğer çocukları da göreceksiniz... gece rüyanıza girecek belki... veya kızınız kıskanacak yada bazı olumsuz davranışları taklit edebilecek. ve devam edemeyeceğinizi düşünürseniz, o yavrucağı çok yaralayacaksınız.

yani çok çok iyi düşünüp karar verin. bu yola çıkacaksanız önceliğiniz oradaki çocuğun psikolojisi olmalı. eğer yapabilirim, dayanabilirim, baş edebilirim derseniz de çok güzel bir iş yapmış olacaksınız. ama inanın göründüğü kadar kolay değil.

hayatisiltisi .!.:

aşağı yukarı yaş aralığı belirleyebilirsiniz veya cinsiyet seçebilirsiniz. bana sormuşlardı en azından, ben fark etmez demiştim. gönüllüsü olduğum oğlumla tanıştığımda çocuğum yoktu, sonrasında kızım geldi. arada 9 yaş fark olduğu için bir sorun yaşamadım ben. kendisini abisi olarak kabul etmişti. hatta yavrum kıyamam, kendisine verilen harçlıkları biriktirmiş hediye almış kardeşine

size misal kızınızla tam aynı yaşta bir çocuk bile denk gelse, kurumda çocukların gelişimi ne yazık ki evde aile ortamında büyüyenler gibi olmuyor. birebir ilgilenen olmadığı için o yaş gurubunda adını bilmeyen çocuk bile olabiliyor (kurumu ilk ziyarete gittiğimde denk gelmiştim) yani aynı yaşta olmalarına rağmen gerek duygusal, gerek bilişsel ve hatta bazen fiziksel olarak bile kızınızdan çok daha geriden gelebilir. yani kızınıza oyun arkadaşı olmayabilir, kızınızdan çok daha fazla ilgiyi o evdeyken ona göstermek zorunda kalabilirsiniz. çok içine kapanık olabilir veya hırçın... bir de sanırım çok küçük yaştaki çocuklar için gönüllü aile fazla tercih edilmiyor, çünkü çocuk nereye gittiğini, neden kuruma yeniden bırakıldığını anlamıyor ve her seferinde travma yaşayabiliyor. zaten öyle her hafta sonu yatılı misafir olarak alma şansınız olmayacak, bazen gün içi beraber olup geri bırakmanız gerekecek.

bu arada çocuk kadar size de zor gelecek birçok şey. hikayeler duyacaksınız, orada diğer çocukları da göreceksiniz... gece rüyanıza girecek belki... veya kızınız kıskanacak yada bazı olumsuz davranışları taklit edebilecek. ve devam edemeyeceğinizi düşünürseniz, o yavrucağı çok yaralayacaksınız.

yani çok çok iyi düşünüp karar verin. bu yola çıkacaksanız önceliğiniz oradaki çocuğun psikolojisi olmalı. eğer yapabilirim, dayanabilirim, baş edebilirim derseniz de çok güzel bir iş yapmış olacaksınız. ama inanın göründüğü kadar kolay değil.

Genişletmek için tıkla...

çok teşekkür ederim uzun uzun cevap verdiğiniz için, çok iyi düşünmek lazım haklısınız