İnsanları anlamakta gerçekten çok zorlanıyorum. Neden kendi hayatınızla ilgilenmiyorsunuz da kim ne yapmış, neden yapmış diye didikleyip hem kendinizi hem de çevrenizi bunaltıyorsunuz. Bu kadar mı boşluktasınız, bir uğraşınız yok mu?
Ben oğluma(ilk çocuk) doğum yaptım, daha lohusayken görümcemin hamile olduğunu öğrendim. Kendisinin tedaviyle olan 8-9 yaşlarında 2 oğlu var, bir daha çocuk lafını bile diline getirmiyordu, ama bir mucize hamile kalmış. Söylediğinde çok sevindim, şimdi konunuzu okurken iyiki sizinle aynı düşüncelere sahip değilim diye seviniyorum(Bu arada diğer çocukları da eltimin kızıyla yaşıt)
Eşim 2 kuzeniyle bekarken birlikte kalıyordu. 1 yıl içerisinde hepimiz evlendik. ilk çocuklarımızın da ikinci çocuklarımızın da aralarında hep ay farkı var hep. Kıskançlığın ne sözünü ne de tavrını yaptık. Hatta mutluyuz çocuklarımızın arkadaşlığından.
Bu arada daha önce anneliği yaşamış bir insan çocuk doğurmakla birine inat ya da nispet yapılamayacağını çok iyi bilir.
