Görümceniz sizi yok sayıp, küçük kızınızla bağ kurmaya çalışsa naparsınız?

Eşimin Ailesiyle tanıştığımdan beri yegane sorunum, Görümcem. Uzaktan gelin geldim kimsem yok. Başlarda gerçekten bacı abla ilişkisi kurmak istedim onunla. Tuhaf tuhaf davranışlar sergiledi. Bir konuştuysa benimle, bidahakine suratıma bile bakmadı. Genelde soguk davrandı hep. Bir defa normal sohbet eder, tamam derim buzları eritecez, yarım saat sonra şakayla karışık laf sokar. Bu Yıllardır böyle sürer gider. Evine gideceğimiz zaman bugün hangi davranışıyla karşılaşacağımı bilmem hiçbirzaman. Başlarda bunalımda dediler, sınav sıkıntısı var filan dediler ama 5 Yıldır böyle ve değişeceğinide sanmıyorum zaten artık.

Benim asıl sorunum eşimin tutumu. Benden 10 yaş kücük kız bana sinsi sinsi laf sokuyor, o bunu birtürlü görmüyor. Onun gözünde asla hata yapacak biri degil. Hep onun tarafını tutuyor bana karşı. Zaten sinsi sinsi yapar ne yaparsa. Laflarını şakayla sokar, tepki verirsen nekadar kötü niyetlisin ben sadece şaka yaptım hemen kötüye çekiyorsun, böyLe düşünüyorsan beni hiç tanımamışsın der, kötü olan sen olursun hep.

2 yaşında kızım var. Halasına düşkün. Halasıyla arası hep iyi olsun isterim istemesine ama bunu beni yok sayarak yapıyor. Gelip bizim evimizde yiğenini seveceğine eşime mesaj yazıyor, cumaya giderken yiğenimi getir de biraz oyniyayım diyor mesela. 2 yaşındaki kızımı evine çağırtıp beni çağırmamak noluyor, eşim bunu görmüyor, anlamıyor. Sen evde işlerini görebilesin diye seni düşünüyordur diyor.

Israrla hep abisinden izin alıyor kızımı gezmeye götürmek için. Sanki benim çocuğumun üzerinde hakkım yokmuş gibi. Benimle yüz yüze gelmek zorunda kalmadan kızımla bağ kuruyor. Üstelik aramızda bir kavga filanda yok. Durup durup böyle davranışlar sergiliyor sebebsiz yere. Aklım almıyor.

Ayrıca dikkatimi çekti, kiminle samimi olsa, o Insanlar da bana soğuk ve sanki yokmuşum gibi davranmaya başlıyor. Onunla samimi olduktan sonra herkesin böyle dönmesi tesadüf olabilirmi?

Yıllar önce onunla konuşmayı denedim, hicbirşey değiştirmedi. Ayrıca kızımı evine çağırıyorsunda beni neden çağırmıyorsun vesayri dersem daha çok kendini birşey zannedecek. O yüzden konuşmayı tercih etmiyorum artık.

Resmen beni yok sayıp öyle bağ kuruyor ailemle ve ileride kızımda babası gibi yaptıklarını birtürlü görmez de oda hep onu tutar diye çok korkuyorum. Eşimin söylediği gibi benmi abartıyorum kuruntu yapıyorum? Bağımsız olarak beni aydınlatın lütfen. Benim yerimde olsanız nasıl tutum sergilersiniz?
2 yaşındaki çocuğu gönderiyor musunuz
 
Bakıcınızın çocuğunu kriter belliyorsunuz ama babaannenin eşinizi büyütmüş olması kriter dışı. Ben şahsen bakıcı yerine bilinçli bir büyükanneyi tercih ederim. Çünkü çocuğuma sevgisi diğeri ile karşılaştırılamaz bile.

Bir zorunluluk yada doktor için değilde bırakın sırf sevilmesi için bırakayım çocuğumu. Sevgiden zarar gelmez. Yanında ki insan babası ve onun ailesi. Ha varsa yanlış bulduğum, çocuğumu etkileyecek davranışları eşimi uyarırım o kadar.

Bakın gerçekten sizinle inatlaşmak için yada haklılığımı kanıtlama çabası ile yazmıyorum. Karşılıklı muhabbet ediyormuşuz gibi okuyun lütfen.
Aynı şey sizin aileniz yada kardeşiniz için olsa eşinizin bu tavrına izin verir misiniz?
Çocuğunuz neden sizin kanınız ısınmadı diye, 1.derece akrabasının sevgisinden mahrum kalsın ki.

Hayatın ne getireceğini biliyor muyuz? Belki tüm sevgi ve anlayışlı tavırlarınıza rağmen huysuz, önyargılı bir gelininiz yada damadınız olacak. Ve sırf frekanslarınız tutmadığı için gelin yada damat evladınıza torununuzu görmemeniz konusunda baskı yapacak. Torununuzu görmeniz için tek şartı her türlü tavrına rağmen kendisine ters gitmemeniz, itaat etmeniz olacak. Çocuğunuzda bu konuda hiç bir şey yapamayacak, müdaheleye kalkışsa kavga çıkacak. Neden çocuğuma ve torunuma bunu yaşatıyor demez miydiniz? Ne yapar ve ne hissederdiniz?

Ben hala değilim, aynı zamanda kv baskısı ve müdahelesine fazlasıyla maruz kalmış biriyim. İnanın bazen şurada yazılanları okuyunca buda dert mi, dedirtecek şeyler yaşadım. Haa çifkefleşmeden, kavgaya mahal vermeden, eşimi çok fazla arada bırakmadan önlemlerimi aldım, orası ayrı konu. Ama sapla samanı karıştırmadım hiç. Çocuğuma hiç bir şekilde yansıttığımı hatırlamam, ona bu yükü yüklemeyecek kadar çok seviyorum çünkü.

Ben sizi anladım da olayda baba da yok

Geçerken sevsin diye bırakılma var

Gelin oturalım diye bir davet değil de çocuğu bana bırakın seveyim fikri beni rahatsız ediyor

Konu görümcenin görüşmesi değil tek olarak istemedi bence
 
Yüklenmekle alakası yok. Kendisi yazıyor açık açık burda aferim sen onunla konuşma dediğini. Bu yönlendirmektir. Güya onun yanında hiç konuşmamış, ama bu hiç inandırıcı değil. Ayrica burda en büyük sorun çocuğunun tepkilerini kendi egosunu tatmin yolu olarak görmesi. Kendisi içinde kaldıklarını söylemeye cesaret edemezken, çocuğu orda böyle kullanıyor. Kimse çocuğu "Aman ali rıza bey ağzımızin tadi bozulmasin" modunda yetistirmemeli. Anneniz sizi açık açık nefret etmeye teşvik etmedi. Çocuklar ego savaslara dahil edilmemeli. Ya tamamen bağları kopart ve bunu bütün sonuclara katlanarak yap,ama çocuğu alet etme. İnsanların tepkisi buna.

Bilmiyorsunuz ki, tahmin ediyorsunuz sadece. Çocuk fark etmiş, tavır geliştirmiş ve ardından anne tarafından salık verilmiş, desteklenmiş; kadının tam olarak yazdığı bu. Siz buna inanmamayı seçmişsiniz, ben inanmayı tercih ediyorum çünkü yaşadım. Annem asla yanımda babam tarafına tek kelime kötü konuşmuş insan değil ama karşı tarafın yüzünden, ses tonundan, kelimeleri seçmesinden 3-4 yaşındayken o havayı aldım ve tavır geliştirdim, annemin de ruh halini yüzünden okurdum onlara her diyaloğunda.

Annem ise, konudaki hanımın aksine bana nasihat çekip aile olduğumuzu, onların babaannem ve halam olduklarını, o şekilde davranmamam gerektiğini vb. söyleyip beni babam tarafına itmeye çalıştı, koparmamak için çok uğraştı. Ben buna daha çok sinir oldum mesela, çünkü farkındaydım etrafımda oluşturulmaya çalışılan suni sevgi çemberinin. Keşke annem de beni salık verseydi "Hmm demek böyle düşünüyorsun, ne hissediyorsun? İstemiyorsan görüşme kızım" diyebilseydi.

"Aferin" demek belki biraz uç, ama zoraki itmemesini takdir ettim, başkalarının, çocuğun gözündeki imajını zoraki düzeltmeye çalışmak sadece çocuğa kafa karışıklığı oluyor.
Bu olayın tam da üyenin anlattığı şekilde yaşanmış olma ihtimali gayet kuvvetli. Bazı çocuklar davranıştan duruştan alır, annenin doldurmasına gerek yok, yüzünün düşüşünden fark eder.
 
Çocuğunuzu kendi psikolojik topunuz ve akrabalarından sogutuyorsunuz ve bunun iyi birsey olduğunu düşünmeniz aşırı üzücü o çocuk açısından. Ilerde güçsüz aile bağları ile bogusacak, ama siz tatmin olun, sirf kendiniz konusamadiginiz icin. Bide aferim diyerek yalnis yönlendiriyorsunuz
Kim ne hakediyosa ona o sekilde yaklasirim ben..
 
3 yasinda cocuga kin tutmayi ogretmissiniz resmen ve bunu da ne guzel gulerek anlatiyorsunuz.. aferin hep boyle ol konusma halanla falan ne demek ya. Iyiki kotulememissin cocuguna. Allahım artik herkes ebeveyn olmasin lutfen ya. Ehliyeti olsun artik anne babaligin.. Gelecegimiz, cocuklarimiz kavga, kin, nefretin oldugu ortamda buyuyorlar.. Yazik cocugunuza uzuldum.
Valla hakedene kin de tutsun.. ne yasadigimi bilmeden yorum yapmak size kolay tabi..
 
Bilmiyorsunuz ki, tahmin ediyorsunuz sadece. Çocuk fark etmiş, tavır geliştirmiş ve ardından anne tarafından salık verilmiş, desteklenmiş; kadının tam olarak yazdığı bu. Siz buna inanmamayı seçmişsiniz, ben inanmayı tercih ediyorum çünkü yaşadım. Annem asla yanımda babam tarafına tek kelime kötü konuşmuş insan değil ama karşı tarafın yüzünden, ses tonundan, kelimeleri seçmesinden 3-4 yaşındayken o havayı aldım ve tavır geliştirdim. Annem ise, konudaki hanımın aksine bana nasihat çekip aile olduğumuzu, onların babaannem ve halam olduklarını, o şekilde davranmamam gerektiğini vb. söyleyip beni babam tarafına itmeye çalıştı, koparmamak için çok uğraştı. Ben buna daha çok sinir oldum mesela, çünkü farkındaydım etrafımda oluşturulmaya çalışılan suni sevgi çemberinin. Keşke annem de beni salık verseydi "Hmm demek böyle düşünüyorsun, ne hissediyorsun? İstemiyorsan görüşme kızım" diyebilseydi.

"Aferin" demek belki biraz uç, ama zoraki itmemesini takdir ettim, başkalarının, çocuğun gözündeki imajını zoraki düzeltmeye çalışmak sadece çocuğa kafa karışıklığı oluyor.
Bu olayın tam da üyenin anlattığı şekilde yaşanmış olma ihtimali gayet kuvvetli. Bazı çocuklar davranıştan duruştan alır, annenin doldurmasına gerek yok, yüzünün düşüşünden fark eder.

Siz öyle düşünüyorsunuz kendi yaşadıklarınızı varsayarak. Ben o yazıdan sizin yazdıklarınızı çıkaramadım
 
Ama cocuga babaane kotulemek bu. Yapmayin ya yazik. 3 yasindayken onun beynine daha guzel seyler kodlanmali. Siz ne yasarsaniz yasayin. Cocugun haberi olmamali
Babaanneyi kotulemek mi ben oyle bisey yazmadim.. babaannesiyle yatip kalkan buyuyen bi kizim var benim..
 
Siz öyle düşünüyorsunuz kendi yaşadıklarınızı varsayarak. Ben o yazıdan sizin yazdıklarınızı çıkaramadım

İşte siz inanmamayı tercih etmişsiniz. Anne doldurmuş çocuk tavır geliştirmiş diyorsunuz. Bu anafikirle yazmışsınız, ki durum böyle ise haklısınız. Ama tersine tam da üyenin yazdığı gibiyse yani çocuk fark ederek tavır geliştirmiş ve sonradan anne tarafından desteklenmiş ise (ki ben de yaşadığım için inanmayı tercih ediyorum) bu da gayet olağan, haklı bir tavır olur.

Yani bu kadar hayretle insanların bu duruma yüklenmesine ve safi tek yönlü düşünmesine gerek yok.
 
Babaanneyi kotulemek mi ben oyle bisey yazmadim.. babaannesiyle yatip kalkan buyuyen bi kizim var benim..
Aferin cocugum konusma demissiniz ya. Ona istinaden yazdim, yapmayin oyle seyler. Sizin ne yasadiginiz sizi baglar,yetiskin kocaman kadinsiniz,kvniz sizi uzuyorsa uzulmeyin,uzulmemeyi ogrenin,ama 3 yasindaki cocuga oyle seylerde sirt sivazlamayin,yazik gunah ona.
 
Aferin cocugum konusma demissiniz ya. Ona istinaden yazdim, yapmayin oyle seyler. Sizin ne yasadiginiz sizi baglar,yetiskin kocaman kadinsiniz,kvniz sizi uzuyorsa uzulmeyin,uzulmemeyi ogrenin,ama 3 yasindaki cocuga oyle seylerde sirt sivazlamayin,yazik gunah ona.
Halasiyla konusmasini istemiyorum.. babaannesi kizimin halasiyla konusurken telefonda konusmak istemis kizimla halasi.. kizimda konusmak istememis bende bunu duyunca aferim kizim dedim konusmasini istemiyorum cunku.
 
İşte siz inanmamayı tercih etmişsiniz. Anne doldurmuş çocuk tavır geliştirmiş diyorsunuz. Bu anafikirle yazmışsınız, ki durum böyle ise haklısınız. Ama tersine tam da üyenin yazdığı gibiyse yani çocuk fark ederek tavır geliştirmiş ve sonradan anne tarafından desteklenmiş ise (ki ben de yaşadığım için inanmayı tercih ediyorum) bu da gayet olağan, haklı bir tavır olur.

Yani bu kadar hayretle insanların bu duruma yüklenmesine ve safi tek yönlü düşünmesine gerek yok.
Valla kizim basta konusmak istememis halasiyla bende bunu duyunca aferim dedim hep boyle ol bu doldurmaksa eyv kabulum
 
Halasiyla konusmasini istemiyorum.. babaannesi kizimin halasiyla konusurken telefonda konusmak istemis kizimla halasi.. kizimda konusmak istememis bende bunu duyunca aferim kizim dedim konusmasini istemiyorum cunku.
Cok kotu etkilenir cocugunuz. İleride gizli gizli gorusur,yine gorusur,haberiniz bile olmaz.
Oyle seyler soylemeyin yazik :( gorumcenizin iyiligi icin demiyorum zaten,cocuklarin psikolojilerini dusunmek zorundayiz ondan diyorum.
 
Çocuğum hisli, babaannesiyle konuşmak istemiyor diyen üyeye niye yükleniyorsunuz?
Bazı çocukların duygusal gelişimi ileri oluyor ve 3 yaşındaki bir çocuk, aradaki gerginliği fark ederek taraf tutabiliyor, bu illa tembihlenerek oluşturulmuş bir durum olmayabilir. Hemen kadına yüklenmeyin.

Ben de 3-4 yaşlarında her şeyin farkındaydım ve annemin "Ama o senin halan, babaannen kızım; böyle davranma" demesine daha çok sinirlenirdim. Çok iyi hatırlıyorum, annem, babam tarafına beni itmeye çalıştıkça -kötülük de yapılsa biz hep iyi olmalıyız- gibi bir mesajı aldığımı annemden. Ne kadar tehlikeye açık bir mesaj.

Oysa ki hayat böyle bir şey değil. Size ve sevdiklerinize kötü davranan insanları -her ne kadar sülalenizden birileri de olsa- aile dışında tutmayı, tartıp ayırmayı öğrenmeli ve çocuk kendisini/ailesini koruma bilincini de geliştirmeli. Bir çocuğun, annesinin ağzına mçan babannesini fark edip uzak durması ve bu davranışın da açıklanarak gerektiğinde desteklenmesi gerekliyor bence. Fikrim marjinal gelebilir ama gayet yaşadığım, bu hisleri ayıklarken annem tarafından tekrar karıştırıldığım için bunu savunuyorum. Her çocuk pür sevgi ortamında büyüse keşke ama, sevgisizliği-huzursuzluğu hissettiğinde de salt yapıcı olmak adına oraya doğru itilmemeli.
Herkes yazimi yanlis anlamiss babaannesiylee degill halasiyla konusmak istemedi.. babaannesi telefonda halasiyla konusurken halasi kizimla konusmak istemis kizimda konusmak istememis terslemis.. ama ben sasirmiyorum bu forumda sirf polemik yaratmak icin yazilanlari istedikleri yerden anlayanlar okadar cokki..
 
Eşimin Ailesiyle tanıştığımdan beri yegane sorunum, Görümcem. Uzaktan gelin geldim kimsem yok. Başlarda gerçekten bacı abla ilişkisi kurmak istedim onunla. Tuhaf tuhaf davranışlar sergiledi. Bir konuştuysa benimle, bidahakine suratıma bile bakmadı. Genelde soguk davrandı hep. Bir defa normal sohbet eder, tamam derim buzları eritecez, yarım saat sonra şakayla karışık laf sokar. Bu Yıllardır böyle sürer gider. Evine gideceğimiz zaman bugün hangi davranışıyla karşılaşacağımı bilmem hiçbirzaman. Başlarda bunalımda dediler, sınav sıkıntısı var filan dediler ama 5 Yıldır böyle ve değişeceğinide sanmıyorum zaten artık.

Benim asıl sorunum eşimin tutumu. Benden 10 yaş kücük kız bana sinsi sinsi laf sokuyor, o bunu birtürlü görmüyor. Onun gözünde asla hata yapacak biri degil. Hep onun tarafını tutuyor bana karşı. Zaten sinsi sinsi yapar ne yaparsa. Laflarını şakayla sokar, tepki verirsen nekadar kötü niyetlisin ben sadece şaka yaptım hemen kötüye çekiyorsun, böyLe düşünüyorsan beni hiç tanımamışsın der, kötü olan sen olursun hep.

2 yaşında kızım var. Halasına düşkün. Halasıyla arası hep iyi olsun isterim istemesine ama bunu beni yok sayarak yapıyor. Gelip bizim evimizde yiğenini seveceğine eşime mesaj yazıyor, cumaya giderken yiğenimi getir de biraz oyniyayım diyor mesela. 2 yaşındaki kızımı evine çağırtıp beni çağırmamak noluyor, eşim bunu görmüyor, anlamıyor. Sen evde işlerini görebilesin diye seni düşünüyordur diyor.

Israrla hep abisinden izin alıyor kızımı gezmeye götürmek için. Sanki benim çocuğumun üzerinde hakkım yokmuş gibi. Benimle yüz yüze gelmek zorunda kalmadan kızımla bağ kuruyor. Üstelik aramızda bir kavga filanda yok. Durup durup böyle davranışlar sergiliyor sebebsiz yere. Aklım almıyor.

Ayrıca dikkatimi çekti, kiminle samimi olsa, o Insanlar da bana soğuk ve sanki yokmuşum gibi davranmaya başlıyor. Onunla samimi olduktan sonra herkesin böyle dönmesi tesadüf olabilirmi?

Yıllar önce onunla konuşmayı denedim, hicbirşey değiştirmedi. Ayrıca kızımı evine çağırıyorsunda beni neden çağırmıyorsun vesayri dersem daha çok kendini birşey zannedecek. O yüzden konuşmayı tercih etmiyorum artık.

Resmen beni yok sayıp öyle bağ kuruyor ailemle ve ileride kızımda babası gibi yaptıklarını birtürlü görmez de oda hep onu tutar diye çok korkuyorum. Eşimin söylediği gibi benmi abartıyorum kuruntu yapıyorum? Bağımsız olarak beni aydınlatın lütfen. Benim yerimde olsanız nasıl tutum sergilersiniz?
Ne deyim mübarek ramazan günü Allah önce eşinizn kör gözüne görme yetisi ve dolaylı yoldan düşünme yeteneği versin senin evde işini gücünu düşünen görümce seni arayıp diyemiyormu ? Çocuk abisinin sen de buna vesilesin sadece sen olmasan da başka birisi olurdu yeğeninin annesi ama unutuyor senin çocuğun o senden bı çok şey var yigenini sevmesi guzek ilgilenmesi çok hoş ama onuda senin dünyaya getirdiğini unutmadan yapsa keşke ben olsam koyduğu mesafeyi çocuklada arasına koyardm bı bahaneyle gondermezdm mesela işimiz var biraz kırgın gibi ...... istiyorsa gelip sizin evinizde sevsin o halde.
 
Cok kotu etkilenir cocugunuz. İleride gizli gizli gorusur,yine gorusur,haberiniz bile olmaz.
Oyle seyler soylemeyin yazik :KK43: gorumcenizin iyiligi icin demiyorum zaten,cocuklarin psikolojilerini dusunmek zorundayiz ondan diyorum.
Ya ben hic oyle sanmiyorum zaten uzagiz gizli gizli halasiyla konusucagini dusunmuyorum.. gercekten halasini tanisaniz bilseniz gorseniz bana siz bile dersiniz bu cocugu ondan uzak tutun diye..
 
Ayni durum bendede var.. benden 10 yas kucuk o da.. senin kine nazaran esim bu durumun farkinda ve benim arkamda oldugu icin o evlenip gitsede buraya geldiginde kizimi gormek istediginde asla gostermiyorum.. ben kendisini sildim hayatimdan bizimde aramizda oyle hic sozlu kavga vs. olmadi ama kendisi mesafe koymaya calisti geldigi zamanlar hosgeldin diyecekken ben yuzume bile bakmayip yokmusum gibi davranmalari ve niceleri oldu bunun gibi.. bende aynisini ona yapinca kiyameti kopardi hanimefendi niye bakmiyomusum yuzune vs. diye kendisi yapinca sorun yok ben yapinca sorun oldu tabi.. ve bunu duzeltmek icin en ufak bi caba bile sarfetmedi.. bende tamamen kopardim bagimi.. cocugu oldu gormeye bile gitmedim o derece kayinvalidemlere getirdi cocugunu esime dedim git gor yegenini sonra karisi izin vermedi diye laf cikarir dedim.. ne gorucem ya banane sana deger vermeyene ben hic vermem dedi.. en son geldiginde de kizimi cok ozlemiste gormek istemis kayinvalidem aradi getir dedi asla dedim.. o once kadir kiymet bilmeyi ogrensin.. benimle isi olmayanin kizimlada isi olmasin dedim ve 1 seneden fazladir konusmuyorum kendisiyle kizimida gostermiyorumm..
Enteresan valla canım ya. Hem yengeyim hemde görümceyim.
Çocukken yengemin gözünün içine bakardım. Hala da çok severim. Benim gözümde orası yengemin evidir. O da bana iyidir aynı şekilde.
O yüzden anlayamıyorum bu çekememezlikleri.
 
Ya ben hic oyle sanmiyorum zaten uzagiz gizli gizli halasiyla konusucagini dusunmuyorum.. gercekten halasini tanisaniz bilseniz gorseniz bana siz bile dersiniz bu cocugu ondan uzak tutun diye..
Esinizin ailesiyle sorunlar yasiyor olabilirsiniz,dogrudur. Ama cocugunuz onlardan herhangi biriyle konusmadiginda aferin diyerek desteklemeyin,yorum yapmayin madem kendisine birakin. Dogruyu yanlisi kendi anlayabilecegi yasa geldiginde gerekenleri yapar. Siz cocugu etkilerseniz onun bilinc altinda nelere sebep olacaginizi bilemezsiniz,kimse bilemiyor cunku. Beyin oyle degisik bir organ ki,daha cozemedigimiz pek cok ozellik var.
 
Valla kizim basta konusmak istememis halasiyla bende bunu duyunca aferim dedim hep boyle ol bu doldurmaksa eyv kabulum

Dediğim gibi, aferin demek benim için uç bir durum. Ama nasıl hissedip böyle davrandığını sorarak "Sen nasıl istiyorsan yavrum" deyip çekilmek daha sağlıklı gibi duruyor. Ben, çocuğun gözünde sürekli milletin imajının düzeltilmesine, sürekli bir şeylerin örtülerek yok sayılmasına karşıyım. Neyse o. Çocuk bazı şeyleri fark ederek kendini geri çekiyorsa, yapıcı olmak adına çocuğu zorla o tarafa itmeyi doğru bulmuyorum. Herkes, çocuğun gözünde nasıl görüneceğini hesap edip öyle davranmayı bilsin, bilmeyen de çocuk tarafından dışarıda tutulur, ayıklanır bu kadar basit.

Siz yine "Aferin" şeklinde desteklemeyin, "İstemiyorsan, konuşmak zorunda değilsin" deyin. Kişiselleştirmeyin perçinlemeyin, olayların akışına göre kendisi serbest adımlayıp görsün bence İmzaben. Siz sadece hislerini sorup "Evet bu olabilir, bunlar normal, büyüklerin dünyası böyle olabiliyor" vb. öğretici kısımda yer alın, naçizane.
 
Back
X