Özel okula gitmedim, özel hastanede tedavi olmadım, babamın sigortası yok diye zaman zaman tedavi alamadım bile çocukken. Her istediğimi yiyemedim, her istediğimi giyemedim. Koca sene tek bir pantolonla gezdiğim oldu, karbonhidrat ağırlıklı beslenmekten sağlıksız bir çocuk oldum. Ve berbat bir çocukluktu. Bunun güzellenebilecek hiçbir tarafı yok. Fakir edebiyatı iğrençtir, yapmamak lazım.
Fakirlik evlerde gerginlik yaratır, insanlar çabuk sinirlenir. Yokluk bir karadelik gibidir, ne var ne yok yutar. Anne baba ne kadar olumlu olmaya çalışsalar bile ortama yansır olumsuzluk bir şekilde. O sebeple böyle büyüyen çocuklar bir şeyleri zor elde ettikleri için bulutların üstüne çıkmıyorlar. İhtiyaçları zamanında karşılanan çocukları doyumsuz, karşılanmayanları azimli diye tanımlamak yanlış.