- Konu Sahibi honkiponkitirino
- #21
Hanımlar merhaba. Biraz uzun olacak şimdiden kusura bakmayın.
Ben 2 ay önce bir mekanda arkadaşımla yemek yerken bir bey bizi görüp bir şekilde arkadaşıma ulaştı. Ben de arkadaşımla konuşma üslubundan ve görünüşünü beğendiğim için görüşmeyi kabul ettim.
Kabul etmeden önce abime anlattım o da gönülsüz bir şekilde tamam dedi. Biz bir süre mesajlaştıktan sonra bu bey görüşmek istedi abim de önce bir arkadaşıyla görüşmesini istedi o onaylarsa izin veririm dedi. Görüştüler, abimin arkadaşı kötü birisi değil ama tam konduramadığım birşey var dedi. Sonra biz görüştük ettik ben beğendim ama abim sürekli surat yaptı, bırakmam için baskı yaptı. Bir şekilde onu da ikna ettim görüşmesi için. Görüştü ama hep kötüledi bana dalga geçti herşeyiyle. Bu bey 2 yıllık mezun sonradan tamamlamış. Eğitim durumuyla dalga geçti, yürüyüşüyle dalga geçti, saçları dökülüyormuş ben farketmemişim bununla dalga geçti, hali tavrı duruşuyla dalga geçti, mesleğiyle dalga geçti vs. Benim yanıma yakıştıramıyormuş, tanışma şeklimiz beğenmiyormuş, benim yanımda daha dolu dolu birisi olsun istiyormuş. Bir de bizim maddi durumumuz iyi çok şükür onunki orta halli, abim sürekli maddi beklentisi olduğu için benimle evlenmek istediğini söyleyip durdu. Daha öncesinde de niyeti ciddi değil görürsün diyordu. Ben maddiyat mevzusunu anlamak için kendimden tiksinme derecesinde maddi durumunu sorguladım onun ama kendime saygımı yitirdim bu evrede nerdeyse.
Soruşturdu abim hep iyi şeyler söylediler ailesi için de kendisi için de. Bana da çok değer veriyor. Hissettiriyor bunu. Birkaç kere abimin bağırmaları sonucu bitirdim, sonra aynı abim benim yüzümden değil kendi rızanla bitir diyip yeniden konuşturttu. Bu arada mesajlaşıyoruz çünkü abim telefonla konuşmamıza izin vermedi. Mesajlaşmayı da o görmeden yapıyoruz. Hatta o ısınsın diye bazı mesajları okutuyorum sinir krizi geçiriyor. Göstermediğimde göstermediğim için laf sokuyor.
Esas problem ben bu çocuğa karşı ilk başlarda çok güzel şeyler hissederken abimin bu tavırları yüzünden soğudum. Birkaç defa bitirdim ben bu çocukla görüşmeyi abim yüzünden her seferinde çok üzüldü hatta son görüşmemizde yüzüne söyledim bizzat şahit oldum ne kadar üzüldüğüne. O üzülünce üzülüyorum ama benim hiç hevesim kalmadı artık. Sadece ona karşı değil evliliğe karşı da. Hayatımda kimse olmadı şimdiye kadar bu arada. Evlenmeyi de ilk defa düşündüm. Abim bekar, şimdiye kadar hep önce o evlensin ben evlenirsek kendini yalnız hisseder diyip reddettim herkesi. İlk defa böyle birşey yaşadım onda da başıma gelene bakın. Bu arada hayat tarzı, yaşı, ailesi bana çok uygun (en azından burana öyle görünüyor).
Ne yapmam gerekiyor sizce şimdi, bir akıl verin nolur
Allah Allah
