Ben kendi adıma söyleyeyim, abartı ve gösterişten gerçekten hoşlanmıyorum. Çok dikkat çekmeden yaşamak ve mütevazi olmak güzel bir huy bence.
Ben de seninle aynı fikirdeyim, şimdi silemeyeceğim sevdiğim bir insan facebookta pazar kahvaltısında sucuk yemiş, sucukların fotoğrafını çekmiş. Ya gece gece nasıl canım istedi görünce dedim ki içimden durumu olmayan ne yapıyordur. Mesela hamile olsaydım o an bitmiştim :) hadiii git biyerden sucuk bulsunlar gece gece pişireyim. hahaha
Yani çok canı isteyen bir blog açar, hem yemeğinin fotoğrafını koyar hem tarifini falan, biz de gerekirse bakarız değil mi
bazı hareketler kusura bakmasınlar ama görgüsüzlük kategorisine giriyor artık.
Şimdi gösterişin diğer unsuruna gelirse hayatımda yine silemeyeceğim bir insan var, yaptığı fiilleri okadar abartılı cümlelerle yazıyor ki, araya küfürler katarak falan artık iğreniyorum bazen batıyor direk. Ama ona da diyemiyorum ki ya kardeşim o kelimeleri kullanmasan diye
hemen alınganlık yapar çünkü. Yani normal bir fiili öyle bir abartılı cümlelerle anlatıyor ki inanamazsın. Sanki sopayla dürtüyor seni o kelimeler okadar itici.
Mesela teknik terim kullanım o konuyu bildiğini anlatmaya çalışan mı dersin, bilmediği konularda sırf ilgilenmiyo demesinler diye yorum yapanlar mı dersin her çeşit mümkün...
ee şimdi arkadaşın birinin dediği gibi "beğenmiyorsan silersin" o herzaman öyle olmuyor işte bazen de kıymet verdiğin bir insan öyle davranır ve senin öğüdüne alınganlık yapabiliyor. En iyisi görmemeye çalışmak ve iletileri ayarlardan daha kısıtlı yapmak sanırım.
Ben o yemek paylaşan arkadaşıma mecburen yaptım. Canım çok istiyordu napayım yani gece gece kek mi yapayım şimdi? Öbür abartılı konuşan akrabamın da iletilerini kısıtladım.
fikrim budur :))