Gücüme Gidiyor

hln09 .!.:

Sana sıkı sıkı sarılıyorum güzel anne lütfen üzülme. Öncelikle evladın sağ sağlim kucagına gelmiş hayırlı olsun diliyorum, bu zorlu süreci atlattıgın için seni tebrik ediyorum. Eşinden dolayıda bence cok ama cok şanslısın. Çünkü herşeyin farkında. Elinden geldiğince bunlara tutun ve bırakma şuan evladının sana cok ihtiyacı var. Yemek dediğin nedir ki canım benim bir şekilde catring şirketlerinden bile yardım alırsın lohusa oldugunu söyleyip. Çok üzüldüm gerçekten eğer zor duruma düşersen ben bile yemek getiririm sana istanbuldayım ve aracım da var .Lütfen üzülme gerçekten üzüldüm

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Merhaba Hanımlar

Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.


8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.

Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).


Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.

Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.

4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.

Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.

Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Başka zaman olsa belki bu kadar takılmam ama şuan üst düzey duygular yaşıyorum. Sütüm besleyici değilmiş mesela bebeğim kilo alamadı 8 gündür. Öyle içim doldu ki anlatamam.

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Eşim aramış açmamış msj atmış vardık diye. Eşim de neden döndünüz demiş (3 saatlik mesafede başka bir şehirdeler) ev bekliyodu bizi demiş. Şaka gibi değil mi ev bekliyormuş

Genişletmek için tıkla...

Ece efsa .!.:

Bu günlerde geçecek inşallah onlarda keyfi gelmek istediklerinde ne olacak bakalım.Allah kimseye muhtaç etmesin

Genişletmek için tıkla...

Portuga .!.:

Şunu unutma ki en kotu günler bile bir gün geçiyor. Bebeğinize odaklanın ,süt değil mama veriyormussunuz verin bunun için ağlamayın bu sizi kötü yetersiz anne yapmaz. O çocuk bir şekilde besleniyorsa iş bitmiştir. Süt veya mama bunlar sadece araç. Bulunduğunuz yerde ev yemekleri yapan yerler illa ki vardır orayla bir süre idare edersiniz. Bol yeşillik salata yapmaya çalışın. Ev dağınıksa bırak öyle kalsın. Gün gelir toparlanır. Esin bu kadar iyiyken her şeyin üstesinden gelirsiniz. Sağlık oldukça her şey olur

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Size de çok geçmiş olsun. Gücünüzden kendime de diliyorum. Eminim çok güzel bir anne olmuşsunuzdur. Zorluklar genelde insanın içindeki gücü ortaya çıkarıyor.

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Başka zaman olsa belki bu kadar takılmam ama şuan üst düzey duygular yaşıyorum. Sütüm besleyici değilmiş mesela bebeğim kilo alamadı 8 gündür. Öyle içim doldu ki anlatamam.

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Benim de sütüm besleyici değilmiş. Doktor mama verdiriyor saatlerce de ona ağladım.

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Merhaba Hanımlar

Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.


8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.

Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).


Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.

Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.

4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.

Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.

Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

kumarbaz4334 .!.:

Iyi ki oglum yok, boyle miy miy surekli ilgi ustunde olsun isteyen bir gelinim olsa sanirim cildirirdim.

Dertlerinizin hicbiri dert degil, 39 yasindaki kocanizi kayinvalide opup kokluyor diye kizmissiniz amaparmaginda dolama cikti diye siz de aglayacak hale gelmissiniz. Kayinvalideniz tam da sizin kaleminiz bir kayinvalide, tencere yuvarlanmis kapagini bulmus.

Cidden hicbiri dert degil. 30 gun once 2.normal dogumumu yaptim ilkinde 18, ikincisinde 40'in uzerinde dikisim var, evet yeterince uyus Iki dogumumda da dogumhaneden yuruyerek ciktim. Ertesi gun eve geldim kimsem yoktu, evimi temizledim, yemegimi yaptim, kendime sutlacimi pisirdim. Hem esimi hem bebeklerimi doyurdum. 30 gunluk lohusayim daha kayinvalidemin yuzunu gormedim, kimseyi de darlamadim gelin benle ilgilenin diye. Ha tabi herkes ben gibi kasaba minnet etmem kafasinda olmayabilir ama bu kadar aglamakli olmak da cok fazla.

Gerci boyle minnos kadinlar kiymetli oluyor genelde, bu arada Allah anali babali buyutmek nasip etsin.

Genişletmek için tıkla...

h a l i d e .!.:

Biraz hassas bir donemde olduğunuz için KV nin esinize sarılması sizi üzmüş olabilir.öncelikle Rabbim hayırlı uzun güzel ömürler versin bebeginize hepinize. Mutlu mesut yaşayın inşallah . Benim ilk doğumumda KV geldi ama inanın ben hep yalniz kalmak istedim bebeğimi kendim yıkamak esimle birlikte halledelim istedim herşeyi çünkü kaynim da geliyordu ve istiyorlardı ki hep birlikte oturalim bebeği istedikleri kadar kucaktan kucağa dolandırıp sevsinler. İnanın yanınızda kalsa muhakkak sinir Olacağınız şeyler yapardı. Evet düşüncesizlik etmişler sizin ihtiyacınız varken gitmekle ama bu sizi daha güçlü yapar inanın. Artik aileniz büyüdü. Su hayattaki en büyük önceliğiniz kendi çekirdek aileniz olacak.Benim eşimin de babası ve öz annesi hayatta değil ki oz annesini hic hatırlamıyor zaten. Babasının eksikliğini dibine kadar yaşadığı zamanları oluyor tabii ki. Babam olsaydı şöyle derdi yada böyle yapardı diyor mesela. Hayatta herkesin sınavı farklı. Burada okuyorum mesela annesi hayatta ama çok uzaklar birbirlerine ya da babası. Siz güçlü olacaksınız iyi olacaksınız ki bebeginize güzelce bakabilesiniz. Şuan en önemli şey bu. Saglicakla , mutlulukla kalın ❤

Genişletmek için tıkla...

samm84 .!.:

Insallah çok güzel ve güçlü olan, kimseye muhtaç olmayan bir anne olacaksınız. Benimkiler buyudu biraz. Kizim 11 oglum kasımda 4 olacak.

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Bebeğinizi sağlıkla büyütün inşallah
Üzülmeyin hiçbir şeyi de kafanıza takmayın her şey yoluna girer, eşiniz de yemek yapabilecek durumda değil anladığım kadarıyla, maddi imkanlarınız ne durumda bilmiyorum ama eğer size yük olmayacaksa en azından daha rahat hareket edene kadar ya etrafınızda ev yemekleri yapan temiz bir yer varsa oradan 2 kişilik yemekler alsın eşiniz veya çevrenizden biriyle anlaşın en azından 1 hafta 10 gün kadar size gelip ücreti karşılığı yemek yapsın.
Sütünüzün besleyiciliğini arttırmak için et, süt ürünleri meyve ve yeşil sebze, ceviz fındık gibi kuruyemişler yemeniz, bol bol su içmeniz lazım.
Eşiniz size meyve alsın bir de kuruyemiş hem doyurucu olur hem de sütünüze yararı olur.

Tekrar tebrik ederim analı babalı huzurla büyütün bebeğinizi

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Merhaba Hanımlar

Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.


8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.

Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).


Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.

Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.

4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.

Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.

Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Teşekkür ederim. Gerçekten tek ihtiyacım bir kadın tarafından yargılanmaktı. Neden buraya yazılan bir derdi küçümsemeden sadece destek olamıyor sizin gibi insanlar? Neler yaşadığımı biliyor musunuz? Nasıl kimsesiz kaldığımı? Annemin nasıl vefat ettiğini küçücük yaşımda? Bunları atlatmak bile bir insan için muhteşem bir başarıyken hormonlarımın da zirve yaptığı şu süreçte size göre abartılı gördüğünüz duygularım böyle yargılanmayı hakediyor değil mi? Oturduğumuz yerden başkasının hayatı hakkında ahkam kesmek ne kolay. Ben buraya benim gibi çıkmazda hissedip sonradan toparlayan kadınların tecrübelerini okumak ve güç bulmak için yazdım. Siz yaşamamış olabilirsiniz. Bu sizin kendi duyar seviyeniz. Herkes sizin gibi olsaydı dünya zaten daha kolay olurdu. Ama maalesef değiliz. Hayatım boyunca eşim dışında kimse kıymet vermedi. Her işimi kendim yaptım. Ama bu demek değil ki üzülemem. İnsanım ben.

Genişletmek için tıkla...

gloryde .!.:

Merhaba Hanımlar

Uzun olduysa affola. Çok daraldığım için yazmak ve duanızı istemek istedim.


8 gün önce ilk kez doğum yaptım. Normal doğum oldu ve alttan dikişlerim var. Oturup yatarken çok zorlanıyorum. Bebeğimle çok rahat bir şekilde ilgilenemiyorum. Bu durum beni çok üzüyor. Bunlar yetmiyormuş gibi eşimin elinde dolama çıktı parmağını neredeyse komple sardı. Tedavi görüyor ama Allah razı olsun elinden geldiğinden fazlasıyla yardım ediyor.

Geleyim sıkıntıma;
Kayınvalidemler doğumumdan 1 ay önce hiç zorunlulukları yokken şehirdışına taşındılar. Eşimin işi ailesinin evine yakın olduğu için öğle yemeklerini onlarda yerdi. Onlar taşınınca ben de 9 aylık hamile halimle bir de üzerine o muhteşem sıcak havada yemek çok yapamaz oldum. Kayınvalidemlere ben de eşim de bu konudan bahsettik ama dinlemeyip gittiler. Neyse doğum yaptım sabaha karşı, öğle civarı hastaneye geldiler. Kayınvalidem odaya girer girmez eşimi kenara çekip 3 yaşında bebekmiş gibi öpüp kokladı (ki hiç anaç bir insan değildir).


Benim annem 12 yıl önce vefat etti. Babam da 2.ye evlendikten sonra elini eteğini çekti üzerimden. Hamileliğim boyunca kendi öz babam bir kere bile aramadı. Doğumumu haber verdim bebeğimi tebrik etti halimi hatrımı sormadı bile. Ben o haldeyken kayınvalidem oğlunu 39 yaşındaki adamı öpüp kokladı. Bana sadece iyi misin diye sordu ki ben o sırada ağlayarak bebeğimi emzirmeye çalışıyordum. Ertesi gün eve döndük. Evimiz dubleks kayınvalidemler alt kattaki yatak odasına yerleşti. Ben zor yürüdüğüm için aşağı pek inemedim doğal olarak. Allah razı olsun eşim taşıdı yemeğimi suyumu yukarı.

Kayınvalidem pek yemekten anlamaz ama yine de 3 gün yemek yaptı. 3. gün kuru fasülye yapmış lohusa bana. Ben de yiyemedim normalde bile gaz yapar bir de emzirirken yiyemem dedim. Bir tencere kuru fasülyeyi çöpe döktü ben yemedim diye. Yukarı yanıma geliyor arada ben bebeğimle uğraşıyorum emzirmeydi gazdı beni kafeste bir maymunmuşum gibi izliyor. Asla konuşma yok destek yok ya da herşeyi geçtim bir sevgi belirtisi yok.

4. gün sabah kalktılar. Eşime demiş ben gidiyorum. Eşim bekleyin dönünce ben sizi bırakırım. O gün bebeğimin kontrolü vardı geç kalıyorduk alel acele çıktık onlar da çıkıp gitmişler. Eve geldik yoklar. Eşimin parmağı şiş canı yanıyor ben yürüyemiyorum dikişler fena bir de üzerine göğsüm şişti yara emzirirken kan geliyor ağlaya ağlaya geziyorum. Bir kap yemek yok evde. Her yer her yerde.

Biz oturduk eşimle başladık ağlamaya. Eşim çok üzüldü hem benim halime hem annesinin yaptığına. O günden beri de kendimize gelemedik. Ben zaten psikolojik olarak çok sıkıntıdayım eşimin halini de kafama takmaya başladım.

Bebeğimin bu zamanları geri gelmeyecek. Böyle yaşamak istemezdim. Kimsesiz kanadı kırık kuşlar gibi hissediyorum. Ve 31 yaşımda anne diye ağlıyorum. Lütfen bana dua edin.

Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...