canim bak simdi ben kendimden örnek vereyim suanda 27 yasindayim ve yurt disinda okuyorum..buraya geldigimde 19 yasindaydim bir kiz vardi ama görür görmez o kadar kötü bir elektrik aldim ki
anlatamam yani ben normalde böyle dedigim insanlarla bir ortak nokta bulursam cok samimi olabiliyordum..ee yasinda seyi var belki bilmiyorum cok bos konusuyordu
ya da bana öyle geliyordu ama genelde herkes öyle düsünüyordu o da benden ayni sekilde öyle bir elektrik aldi buna ben sebeptim
ben belli ediyordum oda ediyordu,sonra bu benim erkek arkadasima kadar uzandi eli,ama onun bence ciddi problemelri vardi iruhsal olarak cünkü bircok olayi vardi
yalanlari vardi,ben üzüldüm bunun icin gercekten bir insanin gözüne baka baka yalan söylemek kolay is degil ve herkes farkinda ben dedim iyi olayim buna
günah dedim ailesi yok yaninda dedim iyidi filandi sonra ne kadar özel mail adreslerim varsa kirmaya calisti,samimi arkadasimin msn ine girdi beni engelledi sildi..
normalde ona neden bu kadar katlandim bilmiyorum,ailesinden uzakti sonra babasi vefat etti ben yazik dedim yaninda olayim dedim ama olmadi..
mesela tabiki bu olayla birsey degil ama bizim cevremiz ayniydi yabanci bir ülkede oldugumuz icin türkler hep arkadastik görüsüyorduk filan
bende mesela yapabilirdim onun yaptigi herseyi anlatabilirdim herkese,insanlarin dislamasini saglayabilirdim..ama yamadim benim samimi arkadasima bile bunu yaptirmadim yani
o konustu ben konusmadim,ben demedim kimseye birsey onun hakkinda ama onun taniyanlar geldi ondan illallah ettiklerini söylediler...
yani ben gercekten empati yapabiliyorum bu olayda..haa belki arkadas cevresi farkli evli olunca farkli bilemem...ama kimseden bekleyemeyiz iste sevmesini oilmuyor ama
sayigi varsa sevgi olmasada olur