- 6 Nisan 2020
- 611
- 1.078
- 63
- Konu Sahibi mutlulukarayiciii
-
- #1
Merhabalar. Çözüm bulamadığım bir derdimi paylaşacağım. Öncelikle şunu söyleyeyim 8 aylık evliyim. Eşimi çok seviyorum ama onunla evlendiğime pişman olduğum bir sürü neden var..
Evliliğim saygı ve sevgi çerçevesinde devam ediyor kendi aramızda ciddi sıkıntılarımız yok ancak ailesi dolayısıyla çok mutsuz oluyorum. Kör cahil bir ailesi var. Görgü, saygı nedir bilmezler. Gecenin bir vakti görüntülü aramalar, çat kapı gelip gitmeler, beni onlara yemek yapmam için uyarmalar, eşimi onlara mecbur görmeler..vs..
Ailesiyle ortama bile çıkmaya utanıyorum. Ağızlarından çıkanı bilmezler, patavatsızlık hatsafhada. Eşim onlar gibi değil ancak bilgisini yeterli bulmuyorum. Çoğu zaman eksik kaldığını farkettim. Kendi ailem saygıya çok önem veriyor, görgü kurallarına çok dikkat ederler. Maalesef eşimin ailesiyle aynı ortamda bile bulunmak istemiyorlar, utanıyorlar. Bu durum beni çok üzüyor. Eşimi de zaman zaman yetersiz buluyorum bilgisiz olduğunu düşünüyorum. Beni çok seviyor hiç incitmez saygısızlık yapmaz, ailem tarafındanda seviliyor ama bunlar beni tatmin etmiyor açıkçası. Annem çok yanlış bir evlilik yaptığımı eşimle denk olmadığımı söylüyor.
Ben kitap okumayı ibadet etmeyi çok seven biriyim. Eşimse okumayı hiç sevmiyor. İlgi alanlarımızın ortak olmayışıda üzüyor beni. Namazlarını bile zor kılıyor, isteksiz. Pişman oluyorum böyle cahil bir aileye geldiğim için. Biliyorum aşırı büyük problemler değil. Halimize şükürler olsun. Ama modumu büyük oranda düşürüyor. Ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyorum. İyi taraflarına bakmak istesemde yenemiyorum kendimi. Ne gibi şeyler tavsiye edersiniz? Yerimde olsanız ne yapardınız?
Evliliğim saygı ve sevgi çerçevesinde devam ediyor kendi aramızda ciddi sıkıntılarımız yok ancak ailesi dolayısıyla çok mutsuz oluyorum. Kör cahil bir ailesi var. Görgü, saygı nedir bilmezler. Gecenin bir vakti görüntülü aramalar, çat kapı gelip gitmeler, beni onlara yemek yapmam için uyarmalar, eşimi onlara mecbur görmeler..vs..
Ailesiyle ortama bile çıkmaya utanıyorum. Ağızlarından çıkanı bilmezler, patavatsızlık hatsafhada. Eşim onlar gibi değil ancak bilgisini yeterli bulmuyorum. Çoğu zaman eksik kaldığını farkettim. Kendi ailem saygıya çok önem veriyor, görgü kurallarına çok dikkat ederler. Maalesef eşimin ailesiyle aynı ortamda bile bulunmak istemiyorlar, utanıyorlar. Bu durum beni çok üzüyor. Eşimi de zaman zaman yetersiz buluyorum bilgisiz olduğunu düşünüyorum. Beni çok seviyor hiç incitmez saygısızlık yapmaz, ailem tarafındanda seviliyor ama bunlar beni tatmin etmiyor açıkçası. Annem çok yanlış bir evlilik yaptığımı eşimle denk olmadığımı söylüyor.
Ben kitap okumayı ibadet etmeyi çok seven biriyim. Eşimse okumayı hiç sevmiyor. İlgi alanlarımızın ortak olmayışıda üzüyor beni. Namazlarını bile zor kılıyor, isteksiz. Pişman oluyorum böyle cahil bir aileye geldiğim için. Biliyorum aşırı büyük problemler değil. Halimize şükürler olsun. Ama modumu büyük oranda düşürüyor. Ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyorum. İyi taraflarına bakmak istesemde yenemiyorum kendimi. Ne gibi şeyler tavsiye edersiniz? Yerimde olsanız ne yapardınız?