teşekkekkür ederim canım
eğerki hangimizin acısı büyük diye bir kıyaslama yaparsan yanlış yolda gidersin
ben korunmayı bıraktığım anda çocuk sahibi olacağım garantisiyle yaşamıyorum.
Diyorumki maddi açıdan çocuğa bakabilir miyim buna hazırmıyız
gelecek verebilecek miyiz?
öte yandan diyorum ki ya olmaz ise
ya bu düşündaklerim boş ise
çocuk olsun gerisi geliyor ise ben boşuna erteliyor isem bunların tahlilini yapıyorum.
Sabahlarını penrini sütünü balını pekmezini meyvesini
balığını beynini eğitimini herşeyini düşünüyorum
karşılayamamaktan korkuyorum
ama içimde anne olmak isteği ağır basıyor
birde olmazsa korkusu var
küçük değilim
ben bu duyguları yaşıyorum ve anne olmak için gözyaşı döküp ikilemde kalıyorum
yoksa maddiyet yeterli değil diye ertelemeyi...
Yada keyfi yapmıyorum bunu...
Sen belki çocuğun hastalandığında tutup gecenin bir vakti istediğin hastaneye götürüp
500-600 milyon verebileceksin
ya ben veremezsem
ay sonu cebimde para kalmıyor
ya benim hastaneye param çıkışmazsa
nolucak diye düşünüyorum
keşke gülmek yerine empati kursan
çünkü ben seni anlamaya çalışıyorum anlıyonrum
çünkü olmzsa savaşmanın ne kadar çileli ve acı verici olduğunu biliyorum
teşekkür ederim
canım ben zaten empati kurdum okuduysan hangi durumda ya da ne şartlarda olduğunu bilemem diye yazdım. Evladın olduktan sonra emin ol bu düşüncelerine kendin de güleceksin. Planlamaya çalışırsan başaramazsın zaten. Korunmayı bıraktığın anda problem olduğunu öğrenirsen ve tedavi için geç kalındığını söylese doktorun ne yapardın. Tabii ki senin hayatın seni kararın. Biz sadece tavsiyede bulunup yaşadıklarımızı sana anlatıp karar vermene yardımcı olabiliriz. Gecenin bi vakti karışık bi kafayla zaman geçirmeye çalışırken senin başlığını gördüm ve içimden geçeni yazdım. Hafife almıyorum korkularını. Yersiz demiyorum. Ama evladı aramak ona sahip olamamak borç ödeme sıkıntısından daha katlanılmaz. 16 nisan da aşılama yaptırdım ve henüz sonucu almadık. Oldumu, olmadı mı. Beklemek beklemek sonra hayallerinin yıkılması o kadar zor ki. Geçen yıl hamileyken bebeğimi kaybettim ve 1 yıl toparlanamadım. Sadece kendi bakış açımdan yardımcı olmaya çalıştım.
Tekrar söylüyorum canım plan yaparak, istediklerini alabilir miyim diye düşünerek ona sahip olamazsın. çünkü hiçbir zaman ona sıra gelmez. Hayat devam ediyo ve biz iyi kötü yaşıyoruz. Annelik duygusunu hissettikten sonra bebeğin için yapamayacağın şey yok.