Yurtdışına staja gitmiştim 2 aylığına, gurbetteki insanları gözümle gördüm orda. Gerçekten çok zormuş. O zaman anladım yaşamak istediğim tek yer kendi ülkem. Şimdi türkiyedeyim ama 2 ay önce tayinim memleketime otobüsle 14 saatlik bir şehire çıktı. Ailemden, nişanlımdan, arkadaşlarımdan uzakta bir başıma yaşamaya çalışıyorum. Kendi ülkemdeyim ama gurbette gibiyim. Bu şehirde ne tek bir arkadaşım, ne tek bir tanıdığım var. Evde yalnız yaşıyorum, bazen duvarlar üstüme geliyor. Hiç tanıdığım komşumda yok. Çok bunaldığımda kahve içip yarım saat muhabbet edebileceğim kimse yok. Uçak çok pahalı, 15 günde bir memleketime gidiyorum. cuma akşamı biniyorum, 14 saat yol çekiyorum, cmt sabahı ordayım. Pazarda akşam üstü geri dönüyorum. Bazen vucudum kaldırmıyor ama, birbuçuk günlüğünede olsa herkesi görüp geliyorum. Yaşadığım şehirde çok küçük, gerçi büyük olsa ne farkeder yalnız olduktan sonra evden çıkmak gelmiyor içimden.