Eşim iş cıkışı ablasına arava sürmeyi öğretiyor, ablası da araba sürme konusunda umdugundan kötü cıktıgı için sinirle eve gelıyor, yoksa normal halde iyiydik, hele son zamanlarda cok şükr..neyse konu konuyu açtı eşim bana dediki sen kurbandan pay dağıttınmı ben de dedimki annemlere halalara verdik ya dedim o sayılmaz dedi onlarda kesmişti dedi, zaten küçükbaş kestik biz yemıyorz diye onlar istedikleri yerlerden alın dedik iyi yerlerini verdik gerisi de bize kaldı, benim de daha aklıma pay vermek gelmedi.
diğer konu da eşim babasına borç istemeye gitmiş ( buarada biz kpderime 13000 borçluyuz araba aldık kredi çekmedk her ay ona verıcez anlaştık)..eşim bu borcu arkdşı için istyr arkdşı asker arkdşı ne arardı ne sorardı ne de görüşürlerdi belki 1 kere ortak bir düğünde görüşmüşlerdir bu borcu arkdşına vercekmiş ..ben de dedim biz zaten zordayız gidip babamdan tekrar borç istmeseydın yoktan varetmeye çalışma yarın biz başımıza ne gelicek bilmıyorz dedim.
o da ben ailemden böyle gördüm benm düğünmdede arkdşlar ne yaptıysa ben de yapıcam dedi ben de ne yaptılar dedim işte eşlerinin setini vericeklermiş eşim masrafa girmesn diye düğünde ben takıcakmışm sonra geri vericekmiş falan filan.öyle olmadı tabi herşeyim alındı. ben de kzıgınlıkla bana yaptıklarını yüzüme vurucaksan hiç yapmasaydın dedim sustum..daha da konuşmadım...
şimdi bu kurban meselesınde eşimn annesinden etkilendiğini düşünüyorum..2si sanki ben iyilik yapmayı sevmeyen biri olarak algılanıyorum ki biz araba için bir kurban daha kestik onu cocuk esirgeme kurumuna gönderdik.
şimdi ben haklımıyım haksızmıyım.ccc