Merhaba kızlar.Biz 3 ay önce krediyle araba aldık.Çünkü o kadar ihtiyaç ki.Çocuklar hastalanıyor ,acil işimiz çikiyor.arabaya ihtiyac olunca eşim hemen babamı yada kız kardeşimin eşini arıyor.Bizi şuraya getir buraya getir diye.Biz arabayı almadan 6 ay önce kızım bronsit oldu.Doktor 1 haftalik iğne verdi.Eşim babamı ve enistemi ariyordu.Bizi hastaneye getirin diye.onlarda işlerini yarıda bırakıp bizi 1 hafta hastaneye taşidilar.Eşime kaç kere yalvardım.Annenlerin arabasını 1 haftalıgina al diye.Ben onlara minnet etmem diye tutturdu.Kayınvalidem arabayı satın aldı gitti direk arabayı kaynıma verdi .Onu istedigi zaman sağa sola gezdirsin diye.Kaynım evli ve evi ayrı.20 dakikalık mesafede oturuyorlar.Esime dedimki ne farkeder bu hafta araba sende dursa.sonucta sende oģlusun.biryere gidecekse arar.sen getirirsin.sonrada çocugun ignesi bittikten sonra tekrar arabayı geri veririz.diger ogluna versin dedim.Yokkk minnet etmemm onlara diye tutturdu yine. Daha kayınvaldemin arabasina bir kere bile binmedim.Madem öyle araba al dedim.Amaaa eğer ihtiyaclari olur arabayı asla vermiyeceksin,onları hic biryere tasimayacaksin dedim.Tamam dedi söz verdi.Biz krediyle zar zor aldık arabayı.Onlarda arabayı satmıslar.yeni haberimiz oldu.eşimi ariyorlar bizi şuraya getir .kapının önünden al.eczaneden ilac al.Veee eşim bana verdigi sòzü unuttu.ilerleyen zamanlarda arabayıda isteyecekler ve verecek biliyorum.Belkide aldik alali 3 ayda 2 kere bindim arabaya.benden cok bindiler arabaya.esime o kadar sinirliyim ki anlatamam.Sizce sinirimi içime gömeyip susayım mı? Yoksa bu adamın burnundan getireyim mi?
Not:babam ve enistem işe arabayla gidiyorlardı.işin ortasinda izin alıp bizi hastaneye getiriyorlardı.pandemi nedeninle dolmuslara binmedik.