Hamilelik ile değişen eş :/

pepus

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Nisan 2023
153
93
28
31
Merhabalar. 34 haftalik hamileyim. Yaklaşık 3 senedir evliyim. Eşimle gayet güzel bir evliliğimiz vardı. Çocuk istiyorduk biraz zor oldu bu üçüncü gebeligim ama çok şükür bu haftalara geldik. Benim sorunum eşimle. Ne güzel bir sözü kaldı ne güzel bir bakması. Beni geçtim elini bir kere karnıma bile koymadı. Bir kere ağzından kızım ya da bebeğim lafı çıkmadı. İlk başlarda normal böyle davranması yine bebeğe birsey olursa ben çok üzülürüm diye böyle yapıyor dedim. Ama sonra baktım ki ben kendimi kandırıyorum. Defalarca aldım karşıma konuştum. Benim duygusal olarak sana ihtiyacım var . Beni beğenmene bana sevdiğini söylemene çok ihtiyaç duyuyorum dedim. Bir süre düzeldi ama sonra yine aynı oldu. Kendim bu süreçte çok şikayet eden biri değilim çok istediğim ve zor olan bir bebek olduğu için ağrım sızım olsa da ses etmiyorum. Şükürsüzlük gibi geliyor üzülüyorum o yüzden sakin sakin atlatmaya çalışıyorum. Hani çok nazlansam vs. diyeceğim ki o da yıprandı yoruldu. Ama yok. Yani bazen güzel bir iki laf duymak için ben çok mu kilo almışım diyorum. Duygusuzca yüzüme bakıp normal değil mi canım sen hamilesin diyor. Ne bileyim bi sarılma bi öpme ya da ilgi yok. Bebeğe karşı da öyle. Mesela kendi kendine bir çöp bile almadı bebeğe. Yani cimriliginden değil ama aklına gelmiyor işte. Ben artık kendimi çok kötü hissediyorum geceleri sürekli ağlıyorum. Çocuğum doğunca ona dokunmasını bile istemiyor hale geldim. Geçen dayanamadım biraz duyarlı ol hassas ol dedim. Bana verdiği cevap sabah kahvaltı hazırladım topladım ya oldu. Hani yapılmayacak birsey istesem tamam diyeceğim. Ama o kadar konuşmuşum ihtiyaç duyduğumu söylemişim. İki cümle söylemek bu kadar mı zor ? Ben bu kadar mı haketmiyorum ? Ki asla böyle bir adam değildi. Biz gayet mutlu çevrenin imrendiği bir aileydik. Aldatma desem yok iş yerinde kimse yok hemen çıkıp eve gelir . Telefonu vs. Hep ortadadır. Hiç öyle birsey hissetmedim. Ama ben çok ağır depresyona girmeye başladım artık. Kendimi beğenmiyorum ve çok değersiz hissediyorum. Yani diyorum yatlar katlar mı istedim de ortada bu kadar zor olan ne var ? Kaç zamandır sebebini bilmediğimiz aniden kafamda uyuşma terleme sorunum var mesela. Diyet yapıyorum ama fayda yok. Geçen yine fenalaştım. Acaba tansiyon olabilir mi ? Ablana sorsana tansiyon aleti var mı ev yakın dedim. Sordu yokmus. Ama eczane dibimizde Yani ben kafamı kaldıramıyorum . Ben olsam koşarak tansiyon aleti alıp gelmiştim. Ama düşünmüyor işte. Yalancı sancılarım başladı mesela yüzümden belli acı çekiyorum. Ne oldu diye soruyor sancim var ama iyiyim gecer diyorum. Ya o haldeyim bi elimi tutsana bir sarıl ya da ne bileyim sozel destek versene. Ben ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası artık karşıma alıp konuşacak halim de kalmadı ki gururum da el vermiyor . Ama doğumda vs. yanımda olsun istemiyorum çocuğa baksın istemiyorum. Yani onu düşünse benim üzülüp ağladığımı bile bile böyle yapmaması lazım diyorum. Gerçekten çıkmazdayım. :/
 
Merhabalar. 34 haftalik hamileyim. Yaklaşık 3 senedir evliyim. Eşimle gayet güzel bir evliliğimiz vardı. Çocuk istiyorduk biraz zor oldu bu üçüncü gebeligim ama çok şükür bu haftalara geldik. Benim sorunum eşimle. Ne güzel bir sözü kaldı ne güzel bir bakması. Beni geçtim elini bir kere karnıma bile koymadı. Bir kere ağzından kızım ya da bebeğim lafı çıkmadı. İlk başlarda normal böyle davranması yine bebeğe birsey olursa ben çok üzülürüm diye böyle yapıyor dedim. Ama sonra baktım ki ben kendimi kandırıyorum. Defalarca aldım karşıma konuştum. Benim duygusal olarak sana ihtiyacım var . Beni beğenmene bana sevdiğini söylemene çok ihtiyaç duyuyorum dedim. Bir süre düzeldi ama sonra yine aynı oldu. Kendim bu süreçte çok şikayet eden biri değilim çok istediğim ve zor olan bir bebek olduğu için ağrım sızım olsa da ses etmiyorum. Şükürsüzlük gibi geliyor üzülüyorum o yüzden sakin sakin atlatmaya çalışıyorum. Hani çok nazlansam vs. diyeceğim ki o da yıprandı yoruldu. Ama yok. Yani bazen güzel bir iki laf duymak için ben çok mu kilo almışım diyorum. Duygusuzca yüzüme bakıp normal değil mi canım sen hamilesin diyor. Ne bileyim bi sarılma bi öpme ya da ilgi yok. Bebeğe karşı da öyle. Mesela kendi kendine bir çöp bile almadı bebeğe. Yani cimriliginden değil ama aklına gelmiyor işte. Ben artık kendimi çok kötü hissediyorum geceleri sürekli ağlıyorum. Çocuğum doğunca ona dokunmasını bile istemiyor hale geldim. Geçen dayanamadım biraz duyarlı ol hassas ol dedim. Bana verdiği cevap sabah kahvaltı hazırladım topladım ya oldu. Hani yapılmayacak birsey istesem tamam diyeceğim. Ama o kadar konuşmuşum ihtiyaç duyduğumu söylemişim. İki cümle söylemek bu kadar mı zor ? Ben bu kadar mı haketmiyorum ? Ki asla böyle bir adam değildi. Biz gayet mutlu çevrenin imrendiği bir aileydik. Aldatma desem yok iş yerinde kimse yok hemen çıkıp eve gelir . Telefonu vs. Hep ortadadır. Hiç öyle birsey hissetmedim. Ama ben çok ağır depresyona girmeye başladım artık. Kendimi beğenmiyorum ve çok değersiz hissediyorum. Yani diyorum yatlar katlar mı istedim de ortada bu kadar zor olan ne var ? Kaç zamandır sebebini bilmediğimiz aniden kafamda uyuşma terleme sorunum var mesela. Diyet yapıyorum ama fayda yok. Geçen yine fenalaştım. Acaba tansiyon olabilir mi ? Ablana sorsana tansiyon aleti var mı ev yakın dedim. Sordu yokmus. Ama eczane dibimizde Yani ben kafamı kaldıramıyorum . Ben olsam koşarak tansiyon aleti alıp gelmiştim. Ama düşünmüyor işte. Yalancı sancılarım başladı mesela yüzümden belli acı çekiyorum. Ne oldu diye soruyor sancim var ama iyiyim gecer diyorum. Ya o haldeyim bi elimi tutsana bir sarıl ya da ne bileyim sozel destek versene. Ben ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası artık karşıma alıp konuşacak halim de kalmadı ki gururum da el vermiyor . Ama doğumda vs. yanımda olsun istemiyorum çocuğa baksın istemiyorum. Yani onu düşünse benim üzülüp ağladığımı bile bile böyle yapmaması lazım diyorum. Gerçekten çıkmazdayım. :/
Konuşun yine de, yoksa bu öfke kalıyor insanın içinde . Benim kırlıldığım.birkaç şey olmuştu hamileyken aradan beş sene geçti hala aklıma geldikçe ilk günkü öfke ile sinir oluyorum. Ama hatam şu oldu o dônem bunun kavgasını yaomadım. Keşke diyorum tabak çanak kırıp saysaymışım. Hiç yoktan sınırım geçerdi
 
Hayvanmış yani üzülmeyin. Lohusalıkta doz arttirabilir. Siz bebeğinize bakın. Bariz bir öküzlük yapmazsa ve böyle devam ederse toparlanınca yallah çekersiniz.
Ben de ciddi ciddi bunu düşünmeye başladım artık. Eşimi seviyorum. Ama aniden böyle değişmesi çok ağrıma gidiyor. Acaba benim hormonların etkisi mi kırılganım diyorum . Sonra çevreme bakıyorum arkadaşlarımın eşlerine bakıyorum ki umarım çok daha mutlu olurlar fesatlıktan değil asla. Bakıyorum ki anormal olan benim eşim. Ki ortada bir sebepte yok.
 
Bu kadar düşüncesiz birinin hamilelikten sonra bu hale gelmesi pek inandırıcı gelmedi bana.
Bana da tuhaf gelen o. Uyanır uyanmaz öperdi beni. Ne bileyim bir güzel giyinsem güzeller güzeli olmuş benim karım dedi. Araba giderken elimi tutarsan öperdi. Ne oldu da böyle tuhaf biri oldu inanın bilmiyorum.
 
Konuşun yine de, yoksa bu öfke kalıyor insanın içinde . Benim kırlıldığım.birkaç şey olmuştu hamileyken aradan beş sene geçti hala aklıma geldikçe ilk günkü öfke ile sinir oluyorum. Ama hatam şu oldu o dônem bunun kavgasını yaomadım. Keşke diyorum tabak çanak kırıp saysaymışım. Hiç yoktan sınırım geçerdi
Yani bir kere o duruma geldim bağırmaya başladım ne istedim de senden bu kadar inat ettin bu kadar zor geldi sana diye o kadar ağlamaya başladım ki nefesim falan kesildi. Haklısın dedi ben bir niye böyle oldum vs. Dedi düzeldi ama sonra yine aynı. Dediğiniz gibi geçmiyor. Gün içinde bile aklıma geldikçe kinleniyorum. Ve bu tükenmişlik halim gitgide artiyor.
 
Merhabalar. 34 haftalik hamileyim. Yaklaşık 3 senedir evliyim. Eşimle gayet güzel bir evliliğimiz vardı. Çocuk istiyorduk biraz zor oldu bu üçüncü gebeligim ama çok şükür bu haftalara geldik. Benim sorunum eşimle. Ne güzel bir sözü kaldı ne güzel bir bakması. Beni geçtim elini bir kere karnıma bile koymadı. Bir kere ağzından kızım ya da bebeğim lafı çıkmadı. İlk başlarda normal böyle davranması yine bebeğe birsey olursa ben çok üzülürüm diye böyle yapıyor dedim. Ama sonra baktım ki ben kendimi kandırıyorum. Defalarca aldım karşıma konuştum. Benim duygusal olarak sana ihtiyacım var . Beni beğenmene bana sevdiğini söylemene çok ihtiyaç duyuyorum dedim. Bir süre düzeldi ama sonra yine aynı oldu. Kendim bu süreçte çok şikayet eden biri değilim çok istediğim ve zor olan bir bebek olduğu için ağrım sızım olsa da ses etmiyorum. Şükürsüzlük gibi geliyor üzülüyorum o yüzden sakin sakin atlatmaya çalışıyorum. Hani çok nazlansam vs. diyeceğim ki o da yıprandı yoruldu. Ama yok. Yani bazen güzel bir iki laf duymak için ben çok mu kilo almışım diyorum. Duygusuzca yüzüme bakıp normal değil mi canım sen hamilesin diyor. Ne bileyim bi sarılma bi öpme ya da ilgi yok. Bebeğe karşı da öyle. Mesela kendi kendine bir çöp bile almadı bebeğe. Yani cimriliginden değil ama aklına gelmiyor işte. Ben artık kendimi çok kötü hissediyorum geceleri sürekli ağlıyorum. Çocuğum doğunca ona dokunmasını bile istemiyor hale geldim. Geçen dayanamadım biraz duyarlı ol hassas ol dedim. Bana verdiği cevap sabah kahvaltı hazırladım topladım ya oldu. Hani yapılmayacak birsey istesem tamam diyeceğim. Ama o kadar konuşmuşum ihtiyaç duyduğumu söylemişim. İki cümle söylemek bu kadar mı zor ? Ben bu kadar mı haketmiyorum ? Ki asla böyle bir adam değildi. Biz gayet mutlu çevrenin imrendiği bir aileydik. Aldatma desem yok iş yerinde kimse yok hemen çıkıp eve gelir . Telefonu vs. Hep ortadadır. Hiç öyle birsey hissetmedim. Ama ben çok ağır depresyona girmeye başladım artık. Kendimi beğenmiyorum ve çok değersiz hissediyorum. Yani diyorum yatlar katlar mı istedim de ortada bu kadar zor olan ne var ? Kaç zamandır sebebini bilmediğimiz aniden kafamda uyuşma terleme sorunum var mesela. Diyet yapıyorum ama fayda yok. Geçen yine fenalaştım. Acaba tansiyon olabilir mi ? Ablana sorsana tansiyon aleti var mı ev yakın dedim. Sordu yokmus. Ama eczane dibimizde Yani ben kafamı kaldıramıyorum . Ben olsam koşarak tansiyon aleti alıp gelmiştim. Ama düşünmüyor işte. Yalancı sancılarım başladı mesela yüzümden belli acı çekiyorum. Ne oldu diye soruyor sancim var ama iyiyim gecer diyorum. Ya o haldeyim bi elimi tutsana bir sarıl ya da ne bileyim sozel destek versene. Ben ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası artık karşıma alıp konuşacak halim de kalmadı ki gururum da el vermiyor . Ama doğumda vs. yanımda olsun istemiyorum çocuğa baksın istemiyorum. Yani onu düşünse benim üzülüp ağladığımı bile bile böyle yapmaması lazım diyorum. Gerçekten çıkmazdayım. :/
Bu bebeği kocan istiyor muydu? Yoksa senin isteğin ile mi oldu?
 
Bana da tuhaf gelen o. Uyanır uyanmaz öperdi beni. Ne bileyim bir güzel giyinsem güzeller güzeli olmuş benim karım dedi. Araba giderken elimi tutarsan öperdi. Ne oldu da böyle tuhaf biri oldu inanın bilmiyorum.
Bence siz görmüyordunuz hep böyleydi. Ama hamilelik hormonlarından görmeye başladınız. Bir de bazı erkekler çocuk doğduktan sonra babalığı hissederler.
 
Bu bebeği kocan istiyor muydu? Yoksa senin isteğin ile mi oldu?
İstiyordu tabiki. Zaten yaşlarımız da öyle küçük değil 36 yaşında eşim. Hep kızımız olsun istiyordu. Kızımız olacak. Başlarda benim kurduğum bağı o kuramıyor sanırım deyip saygı duydum. Ama çocuk neredeyse doğacak.
 
Bence siz görmüyordunuz hep böyleydi. Ama hamilelik hormonlarından görmeye başladınız. Bir de bazı erkekler çocuk doğduktan sonra babalığı hissederler.
Açıkçası sanmıyorum. Çünkü bazen ablamla dertlesiyorum çok şaşırıyor . Emin misin böyle dediğine vs. diyor. Kaynanam bile arada espri yapar yüksek bir yere falan çıksam aman sana bisey olmasın kocan bizi mahveder diye. Yani çevrem de böyle görüyordu. Yoksa sizin dediğiniz ihtimali de çok kez düşündüm.
 
Bana da tuhaf gelen o. Uyanır uyanmaz öperdi beni. Ne bileyim bir güzel giyinsem güzeller güzeli olmuş benim karım dedi. Araba giderken elimi tutarsan öperdi. Ne oldu da böyle tuhaf biri oldu inanın bilmiyorum.
Bazı adamlar kendisinden özelikle ilgi bekleyen ve isteyen kadınları duygusal yük olarak görür. Acaba siz çok mu duygusal oldunuzda mı böyle davranıyor bu adam? Eğer öyleyse bir süre tavır yapamadan tüm dikkatinizi onun üzerinden çekin bakalım ne olacak?
 
Tekrar eden kayiplariniz olmus sanirim, esiniz bebegi kaybetmekten yada sizi kaybetmekten korkuyor olabilir mi?
Bana bir kere böyle söyledi. Benim için seninle kurduğum bağ önemli senin sağlığına bisey olmasın yeter dedi. Igne vs. vuruyorum.her gün kafasını çeviriyor bakamıyor. Ama hadi bebekle bu yüzden bağ kuramadi diyorum bana neden böyle davrandığını bir türlü çözemiyorum :/
 
Ben anlamıyorum bi anda hamile kalınca değişen adamları 3 sene hersey iyi olup nasıl hamile kalınca farklı kişiliğe bürünüyorlar

Yani insan kendı olduğu şekli karısına bin kere kızsa bile bu kadar hızlı nasıl değişim sağlanabilir
 
Bazı adamlar kendisinden özelikle ilgi bekleyen ve isteyen kadınları duygusal yük olarak görür. Acaba siz çok mu duygusal oldunuzda mı böyle davranıyor bu adam? Eğer öyleyse bir süre tavır yapamadan tüm dikkatinizi onun üzerinden çekin bakalım ne olacak?
Bir süredir öyle yapıyorum ben de. Kötü davranmıyorum ama duygu dolu da değilim. Ama değişmedi bir türlü sadece uyurken sanki vicdan yapıyormuş gibi ellerimi falan öpüyor uyku sersemi. Kafayı yiyeceğim. Ben mi deliriyorum ?
 
Bana bir kere böyle söyledi. Benim için seninle kurduğum bağ önemli senin sağlığına bisey olmasın yeter dedi. Igne vs. vuruyorum.her gün kafasını çeviriyor bakamıyor. Ama hadi bebekle bu yüzden bağ kuramadi diyorum bana neden böyle davrandığını bir türlü çözemiyorum

Insanlarin aciyi yasamasi, ona alismasi farklidir. Esiniz eger gebelik oncesi boyle degildiyse depresyona girmis olabilir.

Ben diger arkadaslardan farkli bakiyorum bu meseleye, bebekle bag kuramamasida normal aslinda babalar bizler gibi degiller, kucaklarina alip kokusunu icine cekmeden baba olamiyorlar.
 
Merhabalar. 34 haftalik hamileyim. Yaklaşık 3 senedir evliyim. Eşimle gayet güzel bir evliliğimiz vardı. Çocuk istiyorduk biraz zor oldu bu üçüncü gebeligim ama çok şükür bu haftalara geldik. Benim sorunum eşimle. Ne güzel bir sözü kaldı ne güzel bir bakması. Beni geçtim elini bir kere karnıma bile koymadı. Bir kere ağzından kızım ya da bebeğim lafı çıkmadı. İlk başlarda normal böyle davranması yine bebeğe birsey olursa ben çok üzülürüm diye böyle yapıyor dedim. Ama sonra baktım ki ben kendimi kandırıyorum. Defalarca aldım karşıma konuştum. Benim duygusal olarak sana ihtiyacım var . Beni beğenmene bana sevdiğini söylemene çok ihtiyaç duyuyorum dedim. Bir süre düzeldi ama sonra yine aynı oldu. Kendim bu süreçte çok şikayet eden biri değilim çok istediğim ve zor olan bir bebek olduğu için ağrım sızım olsa da ses etmiyorum. Şükürsüzlük gibi geliyor üzülüyorum o yüzden sakin sakin atlatmaya çalışıyorum. Hani çok nazlansam vs. diyeceğim ki o da yıprandı yoruldu. Ama yok. Yani bazen güzel bir iki laf duymak için ben çok mu kilo almışım diyorum. Duygusuzca yüzüme bakıp normal değil mi canım sen hamilesin diyor. Ne bileyim bi sarılma bi öpme ya da ilgi yok. Bebeğe karşı da öyle. Mesela kendi kendine bir çöp bile almadı bebeğe. Yani cimriliginden değil ama aklına gelmiyor işte. Ben artık kendimi çok kötü hissediyorum geceleri sürekli ağlıyorum. Çocuğum doğunca ona dokunmasını bile istemiyor hale geldim. Geçen dayanamadım biraz duyarlı ol hassas ol dedim. Bana verdiği cevap sabah kahvaltı hazırladım topladım ya oldu. Hani yapılmayacak birsey istesem tamam diyeceğim. Ama o kadar konuşmuşum ihtiyaç duyduğumu söylemişim. İki cümle söylemek bu kadar mı zor ? Ben bu kadar mı haketmiyorum ? Ki asla böyle bir adam değildi. Biz gayet mutlu çevrenin imrendiği bir aileydik. Aldatma desem yok iş yerinde kimse yok hemen çıkıp eve gelir . Telefonu vs. Hep ortadadır. Hiç öyle birsey hissetmedim. Ama ben çok ağır depresyona girmeye başladım artık. Kendimi beğenmiyorum ve çok değersiz hissediyorum. Yani diyorum yatlar katlar mı istedim de ortada bu kadar zor olan ne var ? Kaç zamandır sebebini bilmediğimiz aniden kafamda uyuşma terleme sorunum var mesela. Diyet yapıyorum ama fayda yok. Geçen yine fenalaştım. Acaba tansiyon olabilir mi ? Ablana sorsana tansiyon aleti var mı ev yakın dedim. Sordu yokmus. Ama eczane dibimizde Yani ben kafamı kaldıramıyorum . Ben olsam koşarak tansiyon aleti alıp gelmiştim. Ama düşünmüyor işte. Yalancı sancılarım başladı mesela yüzümden belli acı çekiyorum. Ne oldu diye soruyor sancim var ama iyiyim gecer diyorum. Ya o haldeyim bi elimi tutsana bir sarıl ya da ne bileyim sozel destek versene. Ben ne yapacağımı bilmiyorum açıkçası artık karşıma alıp konuşacak halim de kalmadı ki gururum da el vermiyor . Ama doğumda vs. yanımda olsun istemiyorum çocuğa baksın istemiyorum. Yani onu düşünse benim üzülüp ağladığımı bile bile böyle yapmaması lazım diyorum. Gerçekten çıkmazdayım. :/
Sizin eşiniz hamileliğiniz ile değişmedi, siz değiştiniz. Hamilelik nedeni ile hassas , ilgi ve destek bekleyen birine dönüştünüz. Hamilelik öncesi , kendi işinizi halleden , eşinize yük olmayan , eşinizin hayatını güzelleştiren ve kolaylaştıran bir insandınız. O eczaneye gitmeyi aslında siz hamile değilken de düşünmeyecekti ama siz kendiniz gidip halledecektiniz. Şu an hamilelik ile aslında kocanız , eşinden gelen tüm destek, kolaylık ,hizmet ve hoşgörüyü kaybetti. Şimdi kocanızın desten olması, hizmet etmesi ve size kolaylık sağlaması gerekiyor ama yapmayacak, çünkü sizin rahatınız, huzurunuz onun için fazlasıyla emek gerektiriyor ve bu emeği verecek kadar sizi sevmiyor.
Tebrikler gene bir hanzoyu baba yapıyorsunuz, sizi korkutmak gibi olmasın ama daha doğumu, yeni doğan bakımı, lohusalı var.
 
Ben anlamıyorum bi anda hamile kalınca değişen adamları 3 sene hersey iyi olup nasıl hamile kalınca farklı kişiliğe bürünüyorlar

Yani insan kendı olduğu şekli karısına bin kere kızsa bile bu kadar hızlı nasıl değişim sağlanabilir
Ben de anlamıyorum inanın. Ve ortada evet işte bundan sebep diyebileceğim birsey yok. O bana kafayı yedirecek işte. Geçen en son kendi kendime şunu düşünürken buldum. Keşke aldatsaydı beni öyle.birsey olsaydı da bu kaç ayın derdini sınırını cikarsaydim. Sorun ne bilirdim en azından . Sonra saçmala falan diyorum ama inanın bunu düşünecek hale geldim.
 
Ben de anlamıyorum inanın. Ve ortada evet işte bundan sebep diyebileceğim birsey yok. O bana kafayı yedirecek işte. Geçen en son kendi kendime şunu düşünürken buldum. Keşke aldatsaydı beni öyle.birsey olsaydı da bu kaç ayın derdini sınırını cikarsaydim. Sorun ne bilirdim en azından . Sonra saçmala falan diyorum ama inanın bunu düşünecek hale geldim.
Allah aşkına sacmalamayın ilgisizliğine dayanamadığınız kocanızın başkasının koynuna girmesine nası keşke aldatsaydı dersiniz 🥺
 
Back
X