Canim cok gecmis olsun annende inşallah bise yoktur sen de bir annesin bebegini düşünüp stres yapma lütfen annen iyi bir dr götür yarin bak hiç bise çıkmaz inşallah üzülmeMerhaba arkadaşlar,24 haftalık hamileyim . Şuan buhranlı dönemdeyim ama hamilelik depresyonu mu desem bilmiyorum. Geçmişte zorlu zamanlardan hepimiz gecmisizdir vs . Şuan hep o zorluklar geçmişte yaşadığım şeyler gözümün önüne gelip ağlamaya başlıyorum durduk yere . Buarada babamı çok küçükken kaybettim , annem beni ve kardeşlerimi çok büyük özverili halde büyüttü kendinden birçok fedakarlıklar yaparak ,anneme zaten hep düşkün bir evlat idim ama evlendikten sonra daha doğrusu sıkıntılı dönemleri geçirdikten sonra bu hayatta annemden başkasının bana yalan olduğunu anladım vs.en kıymetlim eskiden eşim iken şuan annem. Bunu da her şekilde gosteriyorum ancak anneme aşırı bağlandım, sürekli kaybetme korkusu taşıyorum içimde korkuyorum aklıma geldikçe. Eminim ki babami aniden kaybetmem ve ergenlik dönemime denk gelmesi ile ilgili ama bu hayatta nefes alamadığım tek an annemin bu dünyadan yok olduğunu düşündüğüm andır . Şuanda da örnek günde belki 20 kere ararım annemi ,2 gün göremezsem 3.gün mahsunlasir içime kapanirim yahut hemen gider görürüm . Bugün de annemin koltuğunun altında beze çıktığını öğrenince ki babamı kanserden kaybettim ,2 saattir ağlıyorum . Niye böyle oldum bilmiyorum . Geçmişte ise obsesif kompulsif bozuklugum vardı ,doktorumda babamdan sonra kaldığını vs demişti . Durum bu
Çok teşekkür ederim çok sağolunBir de bebeğinize saglıkla kavuşmak nasip olsun
Anneniz ile birlikte büyütmek
40 uçurmaya annenize gitmek nasip olsun
Öyle yapacağım o bana herseyini yansıtmak istemez, Rabbim sakınsın birşey dahi olsa söylemez o yüzden ben zaten takıntılıyım kendim halletmem lazım . Çok sağolunCanim cok gecmis olsun annende inşallah bise yoktur sen de bir annesin bebegini düşünüp stres yapma lütfen annen iyi bir dr götür yarin bak hiç bise çıkmaz inşallah üzülme
Üzülme lütfen bak bu dünya da kalıcı değil buradakiler de öyle düşünÖyle yapacağım o bana herseyini yansıtmak istemez, Rabbim sakınsın birşey dahi olsa söylemez o yüzden ben zaten takıntılıyım kendim halletmem lazım . Çok sağolun
Hamilelikte etki etti çünkü durduk yere zaten birkaç gündür gözlerim doluyor hep eski zamanlar geliyor , sanki hiç üzülmemişim gibi birde şimdi üzülüyorum enteresan şekilde . Çok sağolun sizde sağ saglim kucaklayın evladınızı inşallahBen de hamile olduğumdan beri annemi özlüyorum. Genel olarak ailemi, evimi.
Galiba kendimiz anne olacağımız için anneye olan bağlılık ortaya çıkıyor. Onları anlamak gibi.
Öyle garip bir şey ki hem sen birisinin her şeyi olacaksın güçlü hissediyorsun bir yandan da kendini küçücük hissediyorsun.
Ben bu ara böyle şeyler hissediyorum.
Allah'ın izniyle kötü bir şey çıkmadan atlatın bu süreci. Her zaman korktuğumuz şeyler olacak diye bir şey yok o beze de çok basit bir şey olabilir. Rabbim birbirinizden ayırmasın. Babanıza da rahmet eylesin mekanı cennet olsun
Kendimi işte gözüm görmüyor ki , tek söylediğim gerekirse ben gideyim ama onlar yaşasın yeter ki onların kötü bir durumunu babamda yaşadığım o günleri nolur tekrar yasamayayım, çocuğum mu biliyorum ki annem benden daha iyi bakar belki bazılarınıza bu dediklerim tuhaf gelecek ama bende böyleyim . Çünkü o dönemleri nasıl yaşadım nasıl gördüm biliyorum ,babamı son nefesinde daha küçük bir kız çocuğu iken avuçlarımdaydı o son nefesini verirken , keşke ölüm olmasa keşke sevdiklerimiz hep yaşasa . Yaşadıklarım şuan son 10 gündür hep gözümün önünde ,hiç gitmiyor niye böyle oldum bilmiyorum . Buraya yazarken bile an an yaşıyorum . TıkaniyorumÜzülme lütfen bak bu dünya da kalıcı değil buradakiler de öyle düşün
Tabi hormonların etkisi de cok fazla bu dönem çok yalnız kalmayın benceKendimi işte gözüm görmüyor ki , tek söylediğim gerekirse ben gideyim ama onlar yaşasın yeter ki onların kötü bir durumunu babamda yaşadığım o günleri nolur tekrar yasamayayım, çocuğum mu biliyorum ki annem benden daha iyi bakar belki bazılarınıza bu dediklerim tuhaf gelecek ama bende böyleyim . Çünkü o dönemleri nasıl yaşadım nasıl gördüm biliyorum ,babamı son nefesinde daha küçük bir kız çocuğu iken avuçlarımdaydı o son nefesini verirken , keşke ölüm olmasa keşke sevdiklerimiz hep yaşasa . Yaşadıklarım şuan son 10 gündür hep gözümün önünde ,hiç gitmiyor niye böyle oldum bilmiyorum . Buraya yazarken bile an an yaşıyorum . Tıkaniyorum
Sizinde basınız sağolsun . Benim annem "benim " illa olduğu için değil ,uzaktan yakından tanıyan herkes evlatlarına olan aşkını ,halini , tavrını parmakla gösterirler . Ben kendimi yetersiz ,çaresiz hissediyorum. Hani sırtımda taşırım varya ,ne sırtımda ne başımın üstünde . Bugün diyorum keşke evlenmeseydim zaten 30 yaşında hemde senelerce severek eşime kavuştum bu şekilde evlendim vs ... Buna rağmen diyorum pişmanım keşke evlenmeseydim annemle ölene dek yaşasa idim ,ben bakardım ona her manada . Ama şuan kendimi çok tuhaf psikolojide hissediyorum,geçmişte cahil çocuk hallerimde bile kırdığım zamanlardan kendimden tiksiniyorum,yetersiz hissediyorum ben sanki ona layık olamadım . Eskiden kötü bir kırıcı birşeyde bu hale sokarken şuan ben genel olarak kendimden mutsuzum ,pişmanım ,kendimi affedemiyorum hatalı bir evlatmışım gibi sucluyorum.Bende 19 haftalık hamileyim. Öncesine nazaran daha sinirli bir insan oldum.
Babamı geçen sene kaybettim. Babam hiç kimseye benzemeyen çok başka bir insandı. Benim rol modelimdi. Babamın vefatından beri annem tam bir başbelası oldu. Bana karşı inanılmaz kindar. Bir kaç kere küstük ama eninde sonunda yanaşıyor. Ben karar aldım mesafeli olacağım.
Ben bebeğime odaklandım. Size de tavsiyem aynısı. Ölüm hayatın bir parçası. Bunu kabullenmeniz gerekiyor.
Bilmiyorum bir psikiyatriste görünmeli miyim, ne bileyim hani niye bu kadar bu durumum arttı acaba hamileyken bu halde benim gibi yaşayan var mıdır bilmiyorumTabi hormonların etkisi de cok fazla bu dönem çok yalnız kalmayın bence
Dediğim gibi siz bilirsiniz ama yalnız kalmayınBilmiyorum bir psikiyatriste görünmeli miyim, ne bileyim hani niye bu kadar bu durumum arttı acaba hamileyken bu halde benim gibi yaşayan var mıdır bilmiyorum
Konu sahibi..duygularını abartılı yaşıyorsun.Hamileliğin etkisi olabilir belkide.Annenize karşı hissettiğiniz suçluluk duygusunu anlayamadım.Anneniz hiç sizin için yaptığı fedakarlıklardan bahsedermi? Yalnız mı yaşıyor şuan anneniz? Bence gebeliğinizdeki hormonal değişimler takıntılarınızı tetiklemişSizinde basınız sağolsun . Benim annem "benim " illa olduğu için değil ,uzaktan yakından tanıyan herkes evlatlarına olan aşkını ,halini , tavrını parmakla gösterirler . Ben kendimi yetersiz ,çaresiz hissediyorum. Hani sırtımda taşırım varya ,ne sırtımda ne başımın üstünde . Bugün diyorum keşke evlenmeseydim zaten 30 yaşında hemde senelerce severek eşime kavuştum bu şekilde evlendim vs ... Buna rağmen diyorum pişmanım keşke evlenmeseydim annemle ölene dek yaşasa idim ,ben bakardım ona her manada . Ama şuan kendimi çok tuhaf psikolojide hissediyorum,geçmişte cahil çocuk hallerimde bile kırdığım zamanlardan kendimden tiksiniyorum,yetersiz hissediyorum ben sanki ona layık olamadım . Eskiden kötü bir kırıcı birşeyde bu hale sokarken şuan ben genel olarak kendimden mutsuzum ,pişmanım ,kendimi affedemiyorum hatalı bir evlatmışım gibi sucluyorum.
Hamilelik duygusallığı arttırır.Kendimi işte gözüm görmüyor ki , tek söylediğim gerekirse ben gideyim ama onlar yaşasın yeter ki onların kötü bir durumunu babamda yaşadığım o günleri nolur tekrar yasamayayım, çocuğum mu biliyorum ki annem benden daha iyi bakar belki bazılarınıza bu dediklerim tuhaf gelecek ama bende böyleyim . Çünkü o dönemleri nasıl yaşadım nasıl gördüm biliyorum ,babamı son nefesinde daha küçük bir kız çocuğu iken avuçlarımdaydı o son nefesini verirken , keşke ölüm olmasa keşke sevdiklerimiz hep yaşasa . Yaşadıklarım şuan son 10 gündür hep gözümün önünde ,hiç gitmiyor niye böyle oldum bilmiyorum . Buraya yazarken bile an an yaşıyorum . Tıkaniyorum
Bu hafta sonu kontrolüm var ,kendisiyle konuşurumHormonlarin etkisiyle duygusallasiyor insan.
Belki psikiyatristen önce gebelik takibinizi yapan doktorunuzla konusmaniz faydali olabilir. Ben gecen gün öyle yaptim. Terapi gibi degil de, her seyi cok ucta yasadigimi ve kaygilarimin arttigini söyledim. Takviyelerimi degistirdi bir kac hafta gözlemleyelim bu surecte duygusal dalgalanmalar olagan dedi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?