hamilelikte içinin daralması, sıkınıtı, bunaltı yaşayan var mı?

arkadaşlar daha önce de uyku sorunumla ilgili yazmıştım ama merak ediyorum benim gibi hisseden var mı?
sürekli kendimi tedirgin, sıkıntılı hissediyorum. sanki nedenini bilmediğim birşey beni rahatsız ediyoru gibi. bu normal mi? doktor hamilelik anksiyetesi diyor. bazen çok yoğun hissediyorum hiç bir yere sığamıyorum eve gitmek istemiyorum yalnız kalamıyorum falan.
lütfen cevap yazın tek miyim? hamilelik öncesi hiç böyle sıkıntılarım yoktu. sanki eski halime dönemicekmişim gibi, ya geçer mi acaba doğumdan sonra. bu sorumlukluk mu bu kadar zorladı anlamıyorum.

bu arada 18. haftamdayım.

bazen sorumluluk çok büyük geliyo..bn hala benimseyemedim son zmnlarda hareket etmeye başladı anca ısındım..bnde bu yüzden çok bunalıma girdm acaba niye böyle hissediyorum sanki bnm çocuğum değilmiş gibi..ilk hamilelik olduğundan heralde çok ilginç bi duygu..normalde duygusaldım şimdi duygularımın 10 kat fazlasını yaşıyorm..geçen yolda giderken yine aklıma geldi niye böyleyim diye başladım katıla katıla ağlamaya..eşimde napıyosun dövdümde ağlıyo fln sancaklar dedi eve geldk anlattm derdimi oda gayet normal daha bişi hissetmemen görmüyosun daha tanımıyosun ama kucağına aldığında farklı olck fln dedi..neyse bnmde böyle bi sorunum var..bnde çok daralıyorum artık katlanabildiğim şeylere katlanamıyorum..birden bi yerde otururken sıkılıyorum daralıyorum kalkmak istiyorum..evde oturmak istemiyorum bzn eve girmk bile istemiyorum..çok farklı ve çok yoğun duygular içindeyim..açıkcası bzn aklımı oynattığımı bile düşünüyorum..ama normal görünmeye çalışıyorum kendimi kontrol altına almaya çalışıyorum..hamilelikten sonra eski normal hayatıma dönceğimi umut ediyorum..mrk etme yani kolay değil içimizde bi can bi insan taşıyoruz..normal olmayan şeyler olabilir tabiki ruhsal olarak farklı şekilde etkileyebilir..bzn bi çantayı taşırken zorlanıyoruz kaldıki içimizde bi insan taşıyoruz..böyle zmnlarda Allahın ne kdr mükemmel şeyler yarattığını düşünüyorum..onun içimde oluşması ve günden güne büyümesi..böyle düşününce yine ağlayasım geliyo çok ağlıyorum..bn snn içini dahada daralttım galiba

bernysita .!.:

bazen sorumluluk çok büyük geliyo..bn hala benimseyemedim son zmnlarda hareket etmeye başladı anca ısındım..bnde bu yüzden çok bunalıma girdm acaba niye böyle hissediyorum sanki bnm çocuğum değilmiş gibi..ilk hamilelik olduğundan heralde çok ilginç bi duygu..normalde duygusaldım şimdi duygularımın 10 kat fazlasını yaşıyorm..geçen yolda giderken yine aklıma geldi niye böyleyim diye başladım katıla katıla ağlamaya..eşimde napıyosun dövdümde ağlıyo fln sancaklar dedi eve geldk anlattm derdimi oda gayet normal daha bişi hissetmemen görmüyosun daha tanımıyosun ama kucağına aldığında farklı olck fln dedi..neyse bnmde böyle bi sorunum var..bnde çok daralıyorum artık katlanabildiğim şeylere katlanamıyorum..birden bi yerde otururken sıkılıyorum daralıyorum kalkmak istiyorum..evde oturmak istemiyorum bzn eve girmk bile istemiyorum..çok farklı ve çok yoğun duygular içindeyim..açıkcası bzn aklımı oynattığımı bile düşünüyorum..ama normal görünmeye çalışıyorum kendimi kontrol altına almaya çalışıyorum..hamilelikten sonra eski normal hayatıma dönceğimi umut ediyorum..mrk etme yani kolay değil içimizde bi can bi insan taşıyoruz..normal olmayan şeyler olabilir tabiki ruhsal olarak farklı şekilde etkileyebilir..bzn bi çantayı taşırken zorlanıyoruz kaldıki içimizde bi insan taşıyoruz..böyle zmnlarda Allahın ne kdr mükemmel şeyler yarattığını düşünüyorum..onun içimde oluşması ve günden güne büyümesi..böyle düşününce yine ağlayasım geliyo çok ağlıyorum..bn snn içini dahada daralttım galiba

Genişletmek için tıkla...

ya aslında yalnız olmadığımı bilmekiyi geliyor. bende öyle deliriyormuyum falan diyordum bir ara. eski hayatım sanki hiç olmamış gibi hissediyorum. geçmesini bekliyorum. umarım geçer, Allah sabır versin..

slm bende 36. haftamdayım yalnız değilsiniz hiç merak etmeyin doğum yaklaştıkça fazlasıyla artıyor ben şimdi hiçbir yere sığamıyorum sataşmaya yer arıyorum ben uyuyamayıpta eşim uyuyunca kaldırp kavga ediyorum daha neler neler allah yardımcımız olsun

slm benimde o haftalarda daha yoğundu hissettiğin duygular, şu an 29 haftamdayım daha az olmakla birlikte yine var bendede sürekli bir endişe hali var sürekli napcağımı bundan sonraki hayatımın nasıl olacağını anneliği becerebilecekmiyim diye düşünüp daralıyorum suçluluk duyuyorum sonra yanlışmı düşünüyorum diye, yani yanlız değilsin allah hepimizin yardımcısı olsun

bende 24 haftalık hamileyim.hamileliğimi öğrendiğimden beri bu duygular bende de var.planlayarak olmadı benim hamileliğim ve kaldırmam zor oldu.şimdi şimdi alıştım gibi ama arada çok moralim bozuluyor.doğum yaklaştıkça kafam o kadar doluyor ki..eşim bir şaka yapsa dahi hemen ağlamaya başlıyorum acaba bebeğim sağlıklı olacak mı acaba maddi manevi yetebilecek miyim acaba iyi bir anne olabilecek miyim vs. vs. bir sürü soru.hayatımız eskisi gibi olmucak herşeyimiz değişicek bunları düşünüyorum.sonra kendi kendime kızıyorum içimde masum bir can gün geçtikçe büyüyor ve benim düşündüklerim ne kadar saçma diye ama elimde değilim sanırım sorumluluğum arttığının gün geçtikçe farkına varıp stres içine giriyorum..umarım bu duygular geçer..

bulantilihamile .!.:

arkadaslar daha önce de uyku sorunumla ilgili yazmistim ama merak ediyorum benim gibi hisseden var mi?
sürekli kendimi tedirgin, sikintili hissediyorum. sanki nedenini bilmedigim birsey beni rahatsiz ediyoru gibi. bu normal mi? doktor hamilelik anksiyetesi diyor. bazen çok yogun hissediyorum hiç bir yere sigamiyorum eve gitmek istemiyorum yalniz kalamiyorum falan.
lütfen cevap yazin tek miyim? hamilelik öncesi hiç böyle sikintilarim yoktu. sanki eski halime dönemicekmisim gibi, ya geçer mi acaba dogumdan sonra. bu sorumlukluk mu bu kadar zorladi anlamiyorum.

bu arada 18. haftamdayim.

Genişletmek için tıkla...

ya yazilari okuyunca yanliz olmadigimi dusundum.kizlar hamilleikleriniz insallah iyi geciyordur Allah hepimizi sag salim kavusturur insallah.
bende 18 bitti 19.haftaya basladim su an rahatladim.ama gecen haftaya kadar inanilmaz ruhsal problemler icindeydim.bebegimi cok istiyorum cok seviyorum.benim korkularim bebegim icin ve gelecegi icin degil.günlük hayatta yasadigim iliskilere dair.mesela ailem arasa,hayirdir birine bisemi oldu diyorum.aramasalar niye merak etmediler.tlf calsa hayirdir isnallah diye gidiyorum.gecmisde yasadigim is hayatimda ve ya normal hayatimda ysadaigim zorlukalr rüya olarak tekrar karsima cikiyor.hic aklimdan bile gecmeyen seyler halbuki.aslinda bir ara bebegimin icin tedirginlik yasiyordum hani saglgiinda bir problem varmi yokmu diye.cunku doktorun biri direk yasimdan dolayi amniyosentez üzerine bilgi verdiydi.sonra iki ayri doktora gittim onlar kesinlikle gerek görmediler.hatta ultrason görüntüleriyle ikili ve üclü test geregi bile görmediler,yaptirmadim ama bu sefer keske yaptirsammi moduna girmistim.gectigimiz hafta bir rüya gördüm bebegimi gördüm cok saglikliydi .ondan sonra cok rahatladim.biraz ruhani bir cözüm oldu ama su an rahatim.ama az da olsa ara ara olan konusmalari birbirine baglayip kendime hamileligim disindaki konulari can sikintisi haline getirmiyor degilim.ama tam yaparken amannnnn en önemlisi bebegim ve benim sagligim diyorum.gecenlerde esim kiz kardesinin yaptigi yemegi begenmedi elestirdi cok sinirlndim baya bir tantana yaptim kizdim.kiz kardesi dedi ya ne kadar abarrtin aslinda o kadarda bise demediki dedi.sen dedi hamileikden dolayi gergin ve alingansin dedi. hakketten sonra utandim ne kadar abarttigimi esime anlattim sorunumu oda söyledi hamilelikde karnim büyüyor mideye, midede kalbe baski yapiyor.nefes almamiz degisti kan basincimiz degisti.vucut degistikce psikoljik durumumuzda degisiyormus.
tam ümitsiz karamsar düsünmeye basladinmi hop dur orda yine baslama diyip hatirlatiyorum artik kendime.derken unutup gidiyorum.bebegimle konusmaya basladim baya iyi geliyor.hic bise bulamasam gezionerek sarki söylüyorum.umarim sizde atlatirsiniz.
ilginc olan bu durumun tam bu haftalarda cogalmis olmasi

Bunlar normal şeyler. Hele ki aşermem zordu o da psikolojimi o kadar etkiledi ki. Manyakça şeyler bile yapabilirsiniz . Size kendi manyaklıklarımı yazayım.
- Ben bulantım yüzünden su bile içemiyordum. Kızkardeşimi içerken görünce kıskanıp gizli gizli ağladım.
- Normalde uykum ağır basar yatar uyurum, ama bir sabah kalktım ben de kadın mıyım sana kahvaltı bile hazırlayamıyorum diye oturup ağladım.
- Gene aşerdiğim dönemde kokuyorum diye çıldırıp günde 3 defa üst değişip 2 defa duş alıyordum. Birgün koridorda kokuyorum diye ağlayıp anadan üryan ağlayaraktan banyoya daldım.
- En son vakam artık 30lu haftalardayım eğilince nefes nefese kaldığımı görünce eşim ayakkabılarımı bağlamaya başladı. Ben adammıyım ayakkabımı bile bağlayamıyorum diye gene bir posta ağladım.

Haberlere falan içnizin sıkılması çok rutin şeyler. Ama mutluluktan ağladığınız zamanlarda olacak. Dün bebeğimizn beşiği geldi. Babaanneside arabayla puseti aldı. Karnım kocaman olmasına rağmen ilk defa çocuk bu kadar gerçek geldi. Mutluluktan ağladım.

bende daha yeni 7 haftalık offffffffffff ama sinir krizi geçirir gibi ağlar mı insan yeni yeni oldu sinirimden dün yataktan yatağa atladım damacana kaldırdım saatlerce ağladım offf yaa sakinleşince çok pişman oldum bi şey olmamıştır di mii

antakyadan .!.:

bende daha yeni 7 haftalık offffffffffff ama sinir krizi geçirir gibi ağlar mı insan yeni yeni oldu sinirimden dün yataktan yatağa atladım damacana kaldırdım saatlerce ağladım offf yaa sakinleşince çok pişman oldum bi şey olmamıştır di mii

Genişletmek için tıkla...

cnm cok normal 10 haftalık olunca rahatlıyosun ben 7 haftalıkken bebegım sınır krızlerı gecırıyodum delırıyodum resmen esım acayıp sasırıyodu ama sımdı cok ıyım gecıcek gecıcek azıcık sabır arkadasım bebek için..

ayy hakikaten yaa o sinir krizleri ne oluyor öyle ben normaldede pek sakin bir insan sayılmam ama hamile kaldıktan sonra son noktaya geldim gerçi şimdilerde azaldı ama ilk zamanlar aman yarabbim bir ara ciddi ciddi delirdiğimi düşünmeye başlamıştım

saol gerçekten rahatlattın beni bi şey olmamıştır di mi

antakyadan .!.:

saol gerçekten rahatlattın beni bi şey olmamıştır di mi

Genişletmek için tıkla...

meraketme bişey olmamıştır (en büyük tehlike kanama) himileliğin daha çok yeni senin haftalarında duygusal gel gitler şiddetli oluyor hormonlarlardan galiba ama sen yinede dikkatli ol sinirlenmmemeye çalış ama sinirlensende kendini hırpalama zarar verecek şeyler yapma kendi kendine homurdan geçiyo sonra nasılsa sonradan yaşanan pişmanlık ve bişey olmuşmudur endişesi daha beter kendimden biliyorum:))

saol arkadaşım içimi rahatlattın şu sinir tehlikeli şey

saol arkadaşım içimi rahatlattın şu sinir ne tehlikeli şey

arkadaşlar 1 aydır öyle bir bunalımdayım ki sanki tek ben yaşıyomuşum gibi geliyo. şu an 25.haftamdayım. 20. haftalara doğru ara ara kapalı yerde daralma ve nefes alamıyo hissi yoklamaya başlamıştı. bi gün sabahtan akşama kadar evde yalnız kaldım ve o gün içerisinde 2 kere nefes alamıyorum bu ev beni bunaltıyo diye paniklemeye başladım dışarı atasım geldi kendimi sanki oda üstüme üstüme geliyodu. o anları atlattım derken o gece ve ertesi gün uyuyamadım ağlayarak yataktan fırlıyodum kafamı yastığa bile koyamıyodum bi yerde oturamıyodum bile. çok zor bikaç gün öyle geçti. sonra biraz hafiflemeye başladı ama şu anda gözümü açıyorum huzursuzluk, mutsuzluk, iç sıkıntısı, arada bi gelen daralma, evime gitmeme isteği, evde yalnız kalamama var. yaşadığım kötü anlar aklımdan çıkmıyo ve yine olcak diye yaşadığım korku ve kaygı gün boyu benimle. sanki iki el boğazımda hep. hiçbir şeyden zevk alamıyorum mutlu olamıyorum. eski hayatım bir anda çöpe gitti ve hiç geri gelmiycekmiş gibi geliyo. hamilelikten hormonlardan diye düşünüyorum ama içimde ya bebekten sonra da devam ederse diye korku var. delirdim yada delircem gibi hissediyorum. Var mı bu durumda olan yada duyan. herşeyden çok etkileniyorum şu an. kötü bişey duymakta istemiyorum ya gerçi yinede soruyorum bi umut. yaşamak çok zor şu an bana. her sabah bugünü nasıl geçircem Allahım diye düşünürken her akşam acaba uyuyabilecekmiyim yine panikleyip kalkarsam diye korkuyorum sokağıma evime yatak odama girerken bunalıyoruım her an her saniye huzursuz kaygılı mutsuz umutsuz ve korku doluyum. Allaha her gün yalvarıyorum 1 ayı 1 sene gibi geçirdim hamdolsun yinede halime ilk günlerimden biraz daha iyiyim. inş. bi gün geçer, geçer dimi

asmina85 .!.:

arkadaşlar 1 aydır öyle bir bunalımdayım ki sanki tek ben yaşıyomuşum gibi geliyo. şu an 25.haftamdayım. 20. haftalara doğru ara ara kapalı yerde daralma ve nefes alamıyo hissi yoklamaya başlamıştı. bi gün sabahtan akşama kadar evde yalnız kaldım ve o gün içerisinde 2 kere nefes alamıyorum bu ev beni bunaltıyo diye paniklemeye başladım dışarı atasım geldi kendimi sanki oda üstüme üstüme geliyodu. o anları atlattım derken o gece ve ertesi gün uyuyamadım ağlayarak yataktan fırlıyodum kafamı yastığa bile koyamıyodum bi yerde oturamıyodum bile. çok zor bikaç gün öyle geçti. sonra biraz hafiflemeye başladı ama şu anda gözümü açıyorum huzursuzluk, mutsuzluk, iç sıkıntısı, arada bi gelen daralma, evime gitmeme isteği, evde yalnız kalamama var. yaşadığım kötü anlar aklımdan çıkmıyo ve yine olcak diye yaşadığım korku ve kaygı gün boyu benimle. sanki iki el boğazımda hep. hiçbir şeyden zevk alamıyorum mutlu olamıyorum. eski hayatım bir anda çöpe gitti ve hiç geri gelmiycekmiş gibi geliyo. hamilelikten hormonlardan diye düşünüyorum ama içimde ya bebekten sonra da devam ederse diye korku var. delirdim yada delircem gibi hissediyorum. Var mı bu durumda olan yada duyan. herşeyden çok etkileniyorum şu an. kötü bişey duymakta istemiyorum ya gerçi yinede soruyorum bi umut. yaşamak çok zor şu an bana. her sabah bugünü nasıl geçircem Allahım diye düşünürken her akşam acaba uyuyabilecekmiyim yine panikleyip kalkarsam diye korkuyorum sokağıma evime yatak odama girerken bunalıyoruım her an her saniye huzursuz kaygılı mutsuz umutsuz ve korku doluyum. Allaha her gün yalvarıyorum 1 ayı 1 sene gibi geçirdim hamdolsun yinede halime ilk günlerimden biraz daha iyiyim. inş. bi gün geçer, geçer dimi

Genişletmek için tıkla...

Ahh canım arkadaşım.. Sen yaşamıyorsun birtek inan bana... Hamile kaldığımdan beri bu anlattıklarını harfiyen yaşadım hala daha yaşıyorum hep ağlıyorum mutsuzluktan kaygıdan huzursuzluktan.. Delirdim deliricem diye geziyorum.. Bazen bu strese bebeğim nasıl dayanacak diye ağlıyorum.. Ahh ahh Rabbim yardımcın olsun yardımcımız olsun.. Öyle zor ki yaşamayan bilemez.. Bazen bebekle ilgili birşey görmeye duymaya bile tahammül edemiyorum içim nasıl kötü daralıyor anlatamam.. Çoğu insanın doğurduktan sonra geçiyor yani öyle diyorlar..

http://www.kadinlarkulubu.com/hamil...k-atak-yasayan-hamileler-hamile-adaylari.html

Bak burada yazılanları okuyabilirsin bana iyi gelmişti.. Yalnız olmadığını insanların neler yaşadığını ve benimde neler yaşadığımı okuyabilirsin...

çocuğumla ilgili hevesim bile kalmadı hiç bişeye hevesim yokki. hayal kur bebeğinle ilgili diyolar kuramıyorum ki. kafanı başka şeye vermeye çalış diyolar ama zihnin açık olduğu her an sıkıntı bunalım başka yere vermek öyle zor ki. yüreğim daralıyo beynimde hep vesveseler. Allahtan huzur mutluluk ve sağlıktan başka bişey istemiyorum. o konuyu gördüm arkadaşım ama biraz okuyorum kapatıyorum. kötü olumsuz bişey okuycam diye korkuyorum. herkes geçicek bi süreç sadece bu derken ben aksi bişey okumaktan ölesiye korkuyorum çünkü aksini düşünmek bana kafeste gibi çaresiz hissettiriyo ve deliriyo gibi hissediyorum ve panikliyorum.

asmina85 .!.:

çocuğumla ilgili hevesim bile kalmadı hiç bişeye hevesim yokki. hayal kur bebeğinle ilgili diyolar kuramıyorum ki. kafanı başka şeye vermeye çalış diyolar ama zihnin açık olduğu her an sıkıntı bunalım başka yere vermek öyle zor ki. yüreğim daralıyo beynimde hep vesveseler. Allahtan huzur mutluluk ve sağlıktan başka bişey istemiyorum. o konuyu gördüm arkadaşım ama biraz okuyorum kapatıyorum. kötü olumsuz bişey okuycam diye korkuyorum. herkes geçicek bi süreç sadece bu derken ben aksi bişey okumaktan ölesiye korkuyorum çünkü aksini düşünmek bana kafeste gibi çaresiz hissettiriyo ve deliriyo gibi hissediyorum ve panikliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sana özel mesaj attım..
İnan kendim yazmış gibi okuyorum yazdıklarını.. Çok zor çok iyi biliyorum..
İlk zamanlardan beri yaşıyorum bebeği aldırmaya bile gittim doktora.. Ama yapamadım..
Bu haftaya nasıl geldim bir ben bir Allah biliyor..
Dayanılmayacak noktada mutlaka doktora git canım..

bende aynı durumdayım istemediğim bi hamilelik yaşıyorum maddi olarak dolayısıyla manevi olarak sıkıntılı bi dönemdeyim çok zoooor çooooookkk