• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hamileyim aldırmak istiyorum

Merhaba,

29 yaşındayım. 10 aydır evliyim. Vajinismusum. Hamile kaldım. 9 haftaya yaklaştı.

Öğrendiğimden beri ağlıyorum. Kabullenmeyi hislerimin değişeceğini bekledim ama olmuyor. Bebek görmek bile beni irrite ediyor. Çok mutsuzum. Çok üzülüyorum bebeğe de üzülüyorum herkes ne kadar heyecanlı hevesli ama ben asla istemiyorum, isteyemiyorum. Aldırmak falan çok ürkütücü geliyor. Ama ya bu his hiç geçmezse bebeğe daha da yazık olmayacak mı ?

Hislerimi paylaştığım herkes çocuğu olmayanlar var işte çok günah vs. Tamam hepsini biliyorum anlıyorum ama inanın içimdeki hissin mutsuzluğun tarifi yok. Aldırmak için 10 haftaya kadar sürem var yasal olarak. Bir kaç günüm kaldı.

Eşim kesinlikle istemiyor aldırmayı. Ama kimse beni anlamıyor sanki bütün hayat sevincim yerle bir oldu, hayatım bitmiş gibi hissediyorum.

Aldırırsam eşimle çıkmaza girmekten korkuyorum, günaha girmekten korkuyorum, kürtaj dan korkuyorum doğumdan korkuyorum zaten birlikte bile olamadım çok kötüyüm inanılmaz bana ne tavsiye edersiniz
Bebeğe çok üzüldüm, sevilmeden annenin sırtında bir yük olarak büyüyecek...
 
Merhaba,

29 yaşındayım. 10 aydır evliyim. Vajinismusum. Hamile kaldım. 9 haftaya yaklaştı.

Öğrendiğimden beri ağlıyorum. Kabullenmeyi hislerimin değişeceğini bekledim ama olmuyor. Bebek görmek bile beni irrite ediyor. Çok mutsuzum. Çok üzülüyorum bebeğe de üzülüyorum herkes ne kadar heyecanlı hevesli ama ben asla istemiyorum, isteyemiyorum. Aldırmak falan çok ürkütücü geliyor. Ama ya bu his hiç geçmezse bebeğe daha da yazık olmayacak mı ?

Hislerimi paylaştığım herkes çocuğu olmayanlar var işte çok günah vs. Tamam hepsini biliyorum anlıyorum ama inanın içimdeki hissin mutsuzluğun tarifi yok. Aldırmak için 10 haftaya kadar sürem var yasal olarak. Bir kaç günüm kaldı.

Eşim kesinlikle istemiyor aldırmayı. Ama kimse beni anlamıyor sanki bütün hayat sevincim yerle bir oldu, hayatım bitmiş gibi hissediyorum.

Aldırırsam eşimle çıkmaza girmekten korkuyorum, günaha girmekten korkuyorum, kürtaj dan korkuyorum doğumdan korkuyorum zaten birlikte bile olamadım çok kötüyüm inanılmaz bana ne tavsiye edersiniz
Psikatr ile görüşün cnm. Yol gösterecektir.
 
yazık o bebeciğe ya yokluğa gidecek ya da kendisini sevmeyen bir annenin yanında büyüyecek.
hamileyim nasıl yapacağım altından kalkamam diye korkuyorum demek başka bebek beni irrite ediyor demek başka.
tedavi olmadan bebek sahibi olmayın ve bir zahmet korunun.
sevişmeyi biliyoruz maşallah da öbür taraf dehşetül vahşet
 
Aldırın ya da aldırmayın diyemem ikisi de büyük kararlar ve ancak bireyin kendisi alabilir. Ama keşke ilk öğrendiğiniz anda bunu çok ciddi düşünüp karar verseydiniz kalp atışları eli ayağı oluşmuş hareket eden bir bebek artık bu haftalarda her ne kadar yasal olarak sınır içinde olsa da psikolojik olarak her iki karar durumda da bunu desteksiz atlatmanız zor. İlk tavsiyem acilen hatta hemen bugün bir psikologla görüşmeniz görüşme sonunda kararınız hala aynıysa eşinizle oturup ciddi ciddi konuşmanız çünkü eş rızası imzası olmadan aldıramıyorsunuz kendi başınıza
İkinci olarak da şunu söyleyeyim ben de hamileyim sizinkinden bir hafta büyük ve ben 10 yıllık evliliğin ardından her şeyi doyasıya dibine kadar yaşadıktan sonra hamile kaldım ama inanın benim bile çift çizgiye ilk tepkim havalara uçmak olmadı oturup ağladım. Hayal kurarken güzeldi ama bir anda bir insanın bütün sorumluluğunu alacak olmak beni boğdu boğdu duvara attı.
Uykusuz ağlamaklı şiş gözlerle geçen gecelerden sonra hemen psikoloğuma koştum. Ve bana bu duyguları yaşayan tahminimden çok daha fazla kadın olduğunu söyledi. Üzerine zorun da zoru bir gebelik geçiriyorum ama destek almak çok iyi geldi bunu lütfen yabana atmayın
Her ne karar verecekseniz alabileceğiniz her yardımı aldıktan sonra verdiğinize emin olun o kararı. Dilerim hakkınızda hayırlısı olsun 🙏🏻
 
Merhaba,

29 yaşındayım. 10 aydır evliyim. Vajinismusum. Hamile kaldım. 9 haftaya yaklaştı.

Öğrendiğimden beri ağlıyorum. Kabullenmeyi hislerimin değişeceğini bekledim ama olmuyor. Bebek görmek bile beni irrite ediyor. Çok mutsuzum. Çok üzülüyorum bebeğe de üzülüyorum herkes ne kadar heyecanlı hevesli ama ben asla istemiyorum, isteyemiyorum. Aldırmak falan çok ürkütücü geliyor. Ama ya bu his hiç geçmezse bebeğe daha da yazık olmayacak mı ?

Hislerimi paylaştığım herkes çocuğu olmayanlar var işte çok günah vs. Tamam hepsini biliyorum anlıyorum ama inanın içimdeki hissin mutsuzluğun tarifi yok. Aldırmak için 10 haftaya kadar sürem var yasal olarak. Bir kaç günüm kaldı.

Eşim kesinlikle istemiyor aldırmayı. Ama kimse beni anlamıyor sanki bütün hayat sevincim yerle bir oldu, hayatım bitmiş gibi hissediyorum.

Aldırırsam eşimle çıkmaza girmekten korkuyorum, günaha girmekten korkuyorum, kürtaj dan korkuyorum doğumdan korkuyorum zaten birlikte bile olamadım çok kötüyüm inanılmaz bana ne tavsiye edersiniz
psikolojik bir yardım al bence :( ben ilk hamile kaldığımda şok olmuştum . ama hiçbirşey de hissetmiyordum 1 yıllık evliydim . öyle çocuğum olsun isteğimde yoktu . öğrendiğimde oturdum 24 yaşında gençliğimin baharında istemiyorum diye ağladım :( allahım nasip de etmedi zaten ama farkına varmadan öyle alışmışım ki ona hiç kalbi atmadı zoraki kürtaj olmak zorunda kaldım . kahroldum ama sonra öyle alışmışım ki ilk öğrendiğimde istemediğim bebeğime :( düşükten sonra bilinçli hamile kalmaya çalıştım ve 8 ay uğraşmam gerekti 8 ay her regl olduğumda ağlamıştım . çok şükür 2 yaşında dünyalar güzeli bir oğlum var . ve iyiki benim bebeğim. :)

diyeceğim şu ki ,aldırırsan pişman olabilirsin . ilk tekmelerini hissetmeden anlamıyorsun zaten içinde bir can taşımanın hissiyatını
 
Cinsellik yaşarken hamile kalacağınız hiç aklınıza gelmedi mi?
Evlenirken eşinizle çocuk yapar mıyız, ne zaman yapar bunları konuşmadınız mı?
Bazı evliliklere çok şaşırıyorum. Evlisiniz ama birbirinizden haberiniz yok. Eşiniz onay vermedikçe aldıramazsınız.
 
çocuk doğurmaktan bu kadar korkuyosanız doğru düzgün korunsaydınız aldırmak ne o bebeğin şuan kalbi atıyo hiçbişeyden habersiz ve siz onun daha dünyaya gelmeden yaşama özgürlüğünü elinden almaktan bahsediyosunuz o artık bir insan minicik bir melek nasıl ona kıymayı düşünürsünüz neyden korkuyosunuz doğumdanmı bakamamaktanmı ben anne olduğumda 19 yaşındaydım çok afalladığım zamanlarda oldu tabi şimdi 3 yaşafı iyiki doğurmuşum bna bakıp gülümsemesi annemm demesi bütün yorgunluğumu alıyo her dakka öpüp kokluyorum aynı şey karnımdaki kızım içinde geçerli gün sayıyorum kontrole kadar o kalp atışını duymak iyi olduğunu duymak o kadar güzelki allah benim ömrümden alsın onlara versin daha 18 yaşımdayken karnımdaki bebeğimi kaybettim acısı hala içimde her dakka şimdi bebeğimin hareketini takip ediyorum eşinizde destekmiş ama siz yinede sonlandırmak istiyosunuz ve düşündüğünüz o bebek değil eşinizle aranızın bozulması günah boyutunu söylemiyorum günah olmasa bile o bir can senin bi parçan karar senin bile diyemiyorum çünkü söz konusu minicik bir hayat 😢
 
Eşinizin imzası olmadan kürtaj olamazsınız. Gizli yapan yerler var diyorlar ama nasil olur bilmiyorum. Bu kadar önemli bir konu maalesef erkeğin rızasıyla gerçekleşeceği için kadın hiçbir zaman kendimi tamamen teslim etmemeli. Korunmayı bilmeli.
 
Aldırma düşünceniz varsa bile bunu hamile olduğunuzu kimseye söylemeden son günlere kadar beklemeden yapmalıydiniz. Kişisel olarak bunu da doğru bulmuyorum orası ayrı.
Şimdi etrafınızdaki herkes bilirken,eşiniz istemezken en önemlisi, nasıl kürtaj olacaksınız?
Olsanız bile mutlu olma ihtimaliniz yine yok.
Psikolojik destek alın en acilinden. Kendiniz ve doğacak çocuğunuz için zaman kaybetmeyin.
 
Son düzenleme:
Eşinle uzlaşman lazım. Oturun ciddi konuşun 10 aylık evlilik gezip tozamadan daha düzgün cinsellik bile yaşayamadan aile olmak istemediğini söyle.
Ve de bu kadar istemeyen biri neden düzgün korunmaz ben bunu anlamıyorum hadi yaşın genç olsa neyse ama 29 yaşında bunları çözmen lazımdı. Ne eşin zoruyla anne olabilirsin ne de o bebek isterken bebek aldırabilirsin. Oturup ciddi konuşmanız şart..
 
Burda kürtaj üzerinden kadını kınayan hemcinslerime yazıyorum. Kürtaj belli bir zaman sınırı içinde bu ülkede yasaldır. Kalkıp da kadının yasal hakkı olan birşey üzerinden meleğine kıydın, yok bu cinayet gibi şeyler yazmaya hakkınız yok. Herkes kendi doğrularını yaşasın lütfen.
peki sırf kadının yasal hakkı diye o kadının karnında olduğu için o bebeğin hayatının elinden alınması yasalarda olmadığı için doğrumu o zaman henüz dünyaya gelmediği için o bebeğin yaşama hakkı annesinin kararına bağlı öylemi vicdanınız evet annesi istemiyosa bir bebeğin yaşamaya hakkı yok diyosa doğrusunuz
 
Back
X