geçmiş olsun canım, darısı benim başıma... göstereyimmi kızımı diye sordum ama aslında verdim kararımı. ben onlar kadar vicdansız olamıyorum. kızımın doğduğunu ona haber vermicem. gitsin başkasından duysun kızının doğduğu haberini bi yabancı gibi. eğer kaynanayla birlikte gelirse sadece babasına göstericem, kaynanama kesinlikle göstermicem. kızımın babasına da, boşanma davasını açıyorum, artık kafana göre gelip göremezsin, mahkeme ne günü belirlese o gün gelip görebilirsin dicem ve kapıyı göstercem.
bana kalsa kızımın tırnağını görmeyi haketmiyor, ama kızım babasını tanısın... zaten farklı şehirlerdeyiz, kim bilir ne zaman görür. benim korkum, kızım şimdi küçük diye mahkeme bi kaç saat görmesine izin verir, ama biraz büyüdüğünde mahkeme derse ki mesela yazın 10 gün babada kalsın falan. ya bi daha getirmezse, ya kızıma karşı beni doldururlarsa diye korkuyorum.
ben ne olursa olur kızıma babasını kötüleyemem, ama onlar çocuk psikolojisi falan anlamazlar, beni kızıma kötülerler, kızım beni istemez diye korkuyorum... daha bunları düşünmem için çok erken biliyorum ama annelik böyle bişeymiş galiba.
hakkımızda hayırlısı artık:Saruboceq:
