- 23 Mart 2017
- 272
- 70
- 98
- 29
- Konu Sahibi Siyahruhluu
- #1
Merhaba inanın bunları yazarken boğazım düğüm düğüm en güzel zamanlarımı ağlayarak karnımdaki kuzumu strese sokarak yaşıyorum. Biz eşimle 9 yıllık bir ilişki ve sonrasında evlilikle birleştirdik hayatımızı daha 1 yıl olmadı evleneli :) daha 1 yıl olmadan boşanma kararı aldık ki hamileyim inişli çıkışlı bir ilişkimiz vardı ama hiç bu kadar yıpranmamıştık ben onu tanıyamamışım eee niye çocuk yaptın diyeceksiniz ben yemin olsun hamileyken tanıdım böyle olduğunu pişman değilim hamile olduğum için hep istemiştim 1 çocuk sahibi olmayı çok şükür tek başıma bakabilecek gücüm var işim var ayaklarımın üzerinde duruyorum ama çok ağrıma gidiyor yaşadıklarım ailem arkamda şimdi gitsem kabul eder evin içinde iki yabancı gibiyiz artık küfür hakaret şiddet evet şiddet ya gerçekten nasıl bunu kendime yaşattım aklım almıyor cahil bir insan değil ikimizde okumuş iyi yerlere gelmiş her şeyi kendimiz yapmış didinmiş insanlarız nasıl oldu da böyle oldu anlamıyorum tek dileğim kızım için daha sağlıklı bir hayat kurmak ama acemiyim ne yapacağım bilmiyorum