Aynı aynı aynı düşünceler... Şunu da düşünüyor insan şimdi yaşım geçiyor. Eşimden ayrılsam bir başkasına alışıp sevsem ve sonra çocuk yapsam vs. Bunlar da emin olun ki aynı süreç belki de daha uzun. O sebeple her yolu deneyin ve ikna edin. Ben bunu başardım çok şükür. Siz de başaracaksınız. 8 aydır deniyoruz. Arada diyorum yaaa beni dinlemedin, konu açılınca kendinden geçiyordun ya anne olamazsam diye çok üzülüyor.Bende sirf bu yüzden yollari ayirmayi düsünüyorum. Ama ne yaparim nasil yaparim tekrar sevebilirmiyim. Ömrümde ilk kez biri icin iste bu cocugumun babasi olacak kisi dedim. Gel gör iste :) kader mi diyeyimm kendi aptalligim mi diyeyimm ne diyeyim bende bilemedim
Hayırlı olsun öncelikle.
Seni anlıyorum. Ben de ocakta korunmayı bıraktım ama hemen olmaz nasılsa kafasındaydım. Regl olayım kadınlar gününde rakı içelim diyordum hamile kalmışım, iki gün öğrence öğrendim.
Ki ben olabilir artık hazırım demiştim güya. Buna rağmen özeklikle gece uykuya dalmadan önce çok korkuyorum düşünüp duruyorum.
Hayatım eskisi gibi olmayacak ya eski hayatımı özlersem ne yaparım, hayatımı çocuk odaklı yaşamaktan korkuyorum ne zaman yine arkadaşlarla yada eşimle akşam dışarı çıkabilecek kadar normalleştirebilirim diye düşünüp yine korkuyorum.
Becerememekten de korkuyorum anneliği. Kendimi pek anne olacakmış gibi hissedemiyorum sonra gebelik topiğindeli kadınlara bakıyorum o heyecan bende yok anne gibi de hissetmiyorum ben kesin kötü anne olacağım diye daha da korkarken buluyorum.
İstemesine istiyorum ama korkum da var. Normal ama bence. Çok sorumluluğu olan kolay da olmayan bitmeyen bir iş. Zamanla alışırız sanırım. Yeni Doğum yapan kuzenle konuştuk ilk hareketi hissedince geçecek korkuların merak etme derdi. Ona güveniyorum ben de
Bende az çok senin gibiydim ama kalp atışlarını duyunca herşey değişti
Sağlıcakla gelsin bebeğin
İyi bir anne olacaksın eminim
Endişelerinden kurtulmaya çalış
Getireceği güzellikleri düşün
Annem de bana hamile olduğunu öğrendiğinde hiç hazır değilmiş, hiç istememiş ve aldırmaya karar vermiş. Kürtajın olacağı hafta doktorun acil bir işi çıkmış ve o hafta iptal etmişler. Ama o hafta süresinde de vazgeçmemiş, diğer operasyon gününe giderken bu kez de ayağı takılmış yere kapaklanmış ve ilk yaptığı hareket karnını korumak olmuş ve vazgeçmiş böylece.. Ama kısa süreli de olsa istenmediğimizi hissetmiyoruz sanmayın(bebek sisyphe)Sonuç olarak yılmamışım, zorla da olsa taa oralardan çıkıp gelmişim vallahi Annelik duygusunu yaşamadım bilmiyorum o yüzden endişelerinize hak veriyorum ama çoğu zaman hayat olması gerektiği gibi değil olduğu gibidir ve bazen teslimiyet duygusu, akışta kalmak kadar güzel bir şey yoktur. Hayırlı olsun, güzel ve keyifli bir hamilelik geçirmenizi dilerim
Kuzum çok teşekkür ederimlina çok tebrik ederim.Harika bir haber bu.
Çok iyi bir anne olacağına eminim.Zaten çok güzel bir evliğiniz vardı.Ne zamandır istiyordun .Gözünaydın .Hayırlı uğurlu olsun.
Sağlıcakla kucağına almanı dilerim.
O sence keske buraya yazmayip icinde tutsaydin. Bu konuda hassas cok insan var. Deli ne demek ?
Valla aslında gönlüme göre kız oldu. Ama biz eşimle şehir dışlarına gidiyoruz günü birlik geziyoruz. Aniden bir yere gidiyoruz. Bunlar bitecek mecbur. Benim çocuğumu emanet edebebileceğim hiç kimseö yok çünküBen bebeğimi büyütürken, beni zorladıkça şöyle düşünüyordum: "hiç çocuk düşünmeyen biri değilim , o zaman iyi ki geciktirmemişim. Büyüyecek ve tekrar özgürlüğüme kavuşacağım :))"
Konunun oncesini ve sonrasini okuyamadim. Sadece alinti yaptigim kisimi okudum. Kinaye midir bilemiyorum ama yanlis bir cumle. Galiba sizde bir annesiniz. Beni sasirtanda bu oluyor. Bu yuzden sordum deli ne demek diye. Her neyse yazdiniz gecti gitti.Tanımını yapmayayım, zira nasıl anladığınıza göre değişir.
Bence biraz büyüyünce devam edersiniz . 6 aylıktan sonra , bende çok gezen bir anneyim :) tabi ki eskisi kadar konforlu olmasa da , artık ayrı bir lezzeti oluyor gezilerinValla aslında gönlüme göre kız oldu. Ama biz eşimle şehir dışlarına gidiyoruz günü birlik geziyoruz. Aniden bir yere gidiyoruz. Bunlar bitecek mecbur. Benim çocuğumu emanet edebebileceğim hiç kimseö yok çünkü
Ayy inşallah. ilk hamilelik olunca türlü türlü korku yaşım erken diyip hep erteledim. Bir anda beklemediğin anda olunca. Aslında mucize bana. Okadar psikolojik olarak çöktüğüm zamanda haberini aldımki.yataktam çıkmıyordum. Her gün ya ben ölüyim ya diğerleri ölsün die ağlıyordum. Kıymetini bilmem lazım aslında. Ama onada yazık benim hayatıma gelecek seçme şansı yok.. Ne biliyim psikoloğa falanmı gitsem acabaBence biraz büyüyünce devam edersiniz . 6 aylıktan sonra , bende çok gezen bir anneyim :) tabi ki eskisi kadar konforlu olmasa da , artık ayrı bir lezzeti oluyor gezilerin
merhaba kızlar...
Eşimle 4 yıldır evliyiz.Bugün hamile olduğumu öğrendim.Ne hissetmem ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.Beni burda bilen bilir hiçbir zaman çocuk meraklısı bir insan olmadım ve düşünmedim de hatta istemiyodum bile.Zaten tedavi olmadan nasıl hamile kalabildim anlamış değilim çünkü azılı bir pko hastasıydım.Doktor normal yollarla hamile kalmama imkansız gözüyle bakıyodu.Bu yaşadığım mucize mi yoksa kaderim mi ne desem bilemiyorum.Psikolojik açıdan hiç hazır değildim.Aldırmayı düşünmüyorum tabii ki ama korkuyorum işte.Ne hissetmem gerektiğini ve ne düşüneceğimi bilemiyorum.Sanki bu sabahtan itibaren bütün özgür ve rahat hayatım ebediyen bitmiş gibi hissediyorum.Bi sabah kalktım ve tüm hayatım değişti.
Hamileliğini benim gibi öğrenenlerden akıl istiyorum.Naptınız,bu fikre nasıl alıştınız?Nerden başladınız? İçimi dökmek istedim lütfen biraz anlatın bana, tecrübelerinizi paylaşın.
Konunun oncesini ve sonrasini okuyamadim. Sadece alinti yaptigim kisimi okudum. Kinaye midir bilemiyorum ama yanlis bir cumle. Galiba sizde bir annesiniz. Beni sasirtanda bu oluyor. Bu yuzden sordum deli ne demek diye. Her neyse yazdiniz gecti gitti.
Yerim seni ya ne güzel anlatmıssin:)Nasıl da gittim geçen seneye, öğrendiğim ilk anlara.
İlk gün içim dışıma çıkana kadar ağladım, hatta en net hatırladığım eşim rahatlıcaksan vur hadi demişti de yapıştırmıştım bir tane :)
4 gün ağladım.
Sonra normale döndüm yavaş yavaş, bulantılar başladı.
Bi gün baktım bulantım yok.
Ben yine içim dışıma çıkana kadar ağladım "Allahım midem bulanmazsa ben onun orda olduğunu nasıl anlarım." diye.
O yüzden bulantılarımı çok sevdim ben :)
Konu kaydı anlatırken.
Böyle anlattıkça da ağlarım hâla işte şapşallığıma.
Tebrik ederim, harika bi hamilelik geçirir ve sağlıklı bir bebek alırsınız inşallah kucağınıza.
Yerim seni ya ne güzel anlatmıssin:)
Hayırlı olsun hayırla sağlıkla gelsin inşallah bebeğiniz konu sahibesi, inanın evlat dünyanın en güzel şeyi. Şimdi anlamazsınız yorumları ama doğum yaptıktan sonra dönün bir okuyun:) bilemem isim diyeceksiniz, bu kadar sevecegimi bilemem isim.
Hayırlı olsun öncelikle.
Seni anlıyorum. Ben de ocakta korunmayı bıraktım ama hemen olmaz nasılsa kafasındaydım. Regl olayım kadınlar gününde rakı içelim diyordum hamile kalmışım, iki gün öğrence öğrendim.
Ki ben olabilir artık hazırım demiştim güya. Buna rağmen özeklikle gece uykuya dalmadan önce çok korkuyorum düşünüp duruyorum.
Hayatım eskisi gibi olmayacak ya eski hayatımı özlersem ne yaparım, hayatımı çocuk odaklı yaşamaktan korkuyorum ne zaman yine arkadaşlarla yada eşimle akşam dışarı çıkabilecek kadar normalleştirebilirim diye düşünüp yine korkuyorum.
Becerememekten de korkuyorum anneliği. Kendimi pek anne olacakmış gibi hissedemiyorum sonra gebelik topiğindeli kadınlara bakıyorum o heyecan bende yok anne gibi de hissetmiyorum ben kesin kötü anne olacağım diye daha da korkarken buluyorum.
İstemesine istiyorum ama korkum da var. Normal ama bence. Çok sorumluluğu olan kolay da olmayan bitmeyen bir iş. Zamanla alışırız sanırım. Yeni Doğum yapan kuzenle konuştuk ilk hareketi hissedince geçecek korkuların merak etme derdi. Ona güveniyorum ben de
merhaba kızlar...
Eşimle 4 yıldır evliyiz.Bugün hamile olduğumu öğrendim.Ne hissetmem ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.Beni burda bilen bilir hiçbir zaman çocuk meraklısı bir insan olmadım ve düşünmedim de hatta istemiyodum bile.Zaten tedavi olmadan nasıl hamile kalabildim anlamış değilim çünkü azılı bir pko hastasıydım.Doktor normal yollarla hamile kalmama imkansız gözüyle bakıyodu.Bu yaşadığım mucize mi yoksa kaderim mi ne desem bilemiyorum.Psikolojik açıdan hiç hazır değildim.Aldırmayı düşünmüyorum tabii ki ama korkuyorum işte.Ne hissetmem gerektiğini ve ne düşüneceğimi bilemiyorum.Sanki bu sabahtan itibaren bütün özgür ve rahat hayatım ebediyen bitmiş gibi hissediyorum.Bi sabah kalktım ve tüm hayatım değişti.
Hamileliğini benim gibi öğrenenlerden akıl istiyorum.Naptınız,bu fikre nasıl alıştınız?Nerden başladınız? İçimi dökmek istedim lütfen biraz anlatın bana, tecrübelerinizi paylaşın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?