evet tüm bu denilenleri düşündüm ama mutlu olamadım, inşallah o çok mutlu olur çok ama çok isterim. ben evlenmek için çok zorladım kendimi. dışardan şimdi geçmişe bakınca yapabilirmişim gibi geliyor ama bu sadece yanılsama. Uzaktan herşey kolay içindeyken zoru. uygularla baş etmek zordu.
arkadaşlar bana da bi akıl verin. Ben de 5-6 aydır biriyle görüşüyorum, runawaybridee ben de senin gibi 30 yaşındayım. ilk görüştüğümde elektrik almamama rağmen, yaşım 30 oldu, herkese kulp taka taka evde kalacam,benim de evim olsun çocuğum olsun, bu çocukta yaşı iyi, işi gücü iyi, ailesi bizim ailemiz gibi, çocuk kültürlü kendini yetiştirmiş, gayet mantıklı diye görüşmeye devam ettim. ve biz evlenmek için yola çıktık. ama çocuk kilolu,giyim tarzını beğenmiyorum, yaşlı gösteriyor. Ben onu zayıflatırım, güzel giyinir halledilir diye düşündüm, bazen gözüme çok kötü geldi, bazen daha iyi geldi, ama başından beri çok da içime sinmedi, hep milletin eşine baktım ne güzel yakışıyorlar diye imrendim, insan olarak sempatik biri o yüzden görüşmeyi bitirmeyi düşünmedim.kendimi teselli ettim durdum'bak onun eşide kilolu, bak bunun eşide yanına yakışmıyo'.
Sonra ailecek bize tanışmaya geldiler, annem beğenmedi çocuğu 'senin yanına yakışmıyor dengin değil' diye laflar edince tüm moralim bozuldu, ama biz evlilik kararı almıştık kendi aramızda. Derken bir hafta sonra istemeye geldiler, annem yine çok moralsizdi, kimseyle ilgilenmedi ağla ağla öldü, benim de çok moralim bozuldu, sonra erkek arkadaşıma baktım hakkaten benim hayalimdeki insan o değildi. istemeye geldikleri günkü halini beğenmedim o günden sonra iyice soğudum ondan. İlişkimiz daha iyi olacağı yerde bende aşırı isteksizlik oluştu, sanki annemin o davranışı gözümü açtı. sonra beraberken ki konuşmalarımızı falan düşündüm, beğenmediğim bazı davranışlarını sözlerini düşündüm, iyice soğuttum kendimi.
Ne yapacağımı bilemiyorum ben sevmiyorum sanırım sırf mantıklı diye evlenilir mi? kimseyle tanıştırmaya cesaret edemediğim bir insanla nasıl düğün yapacam düğüm fotosu çektircem, zayıflar diye düşünüyorum ama adamın yapısı iri nasıl zayıflasın daha da kilo alır. işin kötüsü istemeye gelene kadar bana itici gelmiyordu mesajları falan hoşuma gidiyodu, ama yüzyüze gelince çok da mutlu değildim, hatta bikaç defa beni mutlu göremediğini söyledi, ben de mutluyum falan diyordum. ama sanırım hem onu hem kendimi kandırmışım. şimdi ona ümit verdim diye ayrılamıyorum ama evlenirsem de eşim bu diye koluna girip gururla doşamıyacam sanırım.
ne yapmalıyım bilmiyorum çok çabuk karar vermeliyim karşıdaki insanın duygularını daha fazla incitmeden.çünkü o beni seviyor. benim de derdim aşktan ziyade beğendiğim gözüme hoş gelen, yanıma yakışan, yani sevdiğim bi insanla evlenmek.
ne zaman aile kurucam? onunla evlenseydim mutlu olacak mıydım? hayat çok zor..
