hangisi daha büyük vicdan azabı ??

mavigibi .!.:

Oğlum olmadan bu tarz kararlara yargıda bulunmak o kadar kolaydı ki. Doğurun doğurun derdim neyinize güveniyorsanız. Ama insan bir kere hamile kaldımı, bebeğinin içinde nasıl şekillendiğini, hayata tutunabilmek için ne evrelerden geçtiğini gördükçe, hareketlerini hissettikçe ve onu dünyaya getirdiği o ilk an kokusunu hissedince çok zor. Çok zor içindeki candan kopmak, minicik bir canının tutunduğu dalları kopartmak. En iyisine karar vermişsiniz. Rabbim o kadar büyük ki inşallah rızkıyla gelir minik yürek. İnşallah yeni yeni kapılar açılır önünüzde. O kadar içten dua ediyorum ki inşallah bereket yağsın evinize. Zor biliyorum ama bence çok isabetli bir karar. Bu arada 8 haftalık hamileyim. Aslında beklemeliydik biraz daha ama Allah işte. Kararınızın sizi hiç pişman etmeyeceğini biliyorum. Allah nasip ederde kucağınıza alırsınanız her seferinde şükürler olsun diyeceğinizi biliyorum...

Genişletmek için tıkla...

pembetoka .!.:

oğlum daha 1 yaşında bile yokken hamile kaldığımı öğrendim korunmamıza rağmen
oğlumu büyütürken kimsenin yardımı olmadı diyebilirim
eşim haftanın 6 günü işinde ve gece 20:00dan önce gelemiyor
iştahsız ve uykusuz bir çocuk (aynı durumda olan anneler iyi bilirlerki çok yorucu)
2.bebeğin sorumluluğu, eşimin kararsızlığı derken aldırdım
amaaaa sonrası pişmanlık,vicdan azabı
oğlum 2.5 yaşında ve zaman zaman aklıma gelir kardeşi olsaydı oyun oynayacaklardı
son pişmanlık fayda etmiyor
tüm içtenliğimle yazıyorum ki korunmanıza rağmen canında can taşıyorsan allahın bir hediyesidir bu

Genişletmek için tıkla...

eczilayda .!.:

Tabii ki seni maddi manevi çok zoluyacak ama hikayen bana en küçük kardşimi hatırlattı.

12 yaşındayım öğretmen babanın 3 çocuğundan en büyüğüydüm. Annemin hamile olduğunu farkettim. Babamla da limonilerdi arası. Maddi durum malum. Gecekondu evde,ev bark borcu var. Babam ama çocuk çok sever. Baktım annem homurdanıyor bu adama bu durumda bir çocuk daha mı doğuracağım diye. Babamla konuşmuş aldıracağım cuma günü gittim pazartesine aldıracağım diye. Sordum anneme hamile misin diye, bir cesaret yaşım da küçüktü dedim anneme aldırma diye. Sesini çıkarmadı.
Pazartesi de hiç gitmedi o doktora. Diğerlerine yapmadım, buna da yapamam dedi. O andan itibaren teyzem, anneannem dahi kocan bu durumda aldır diye baskı yaptılar. Hatta hiç unutmam annem 6 aylık hamileyken merdivende kaza geçirince düştü mü bari diye sormuştu, o yaşımda acayip zoruma gitmişti. Teyzelerimle anneannemle hep kavga etmiştim.

Kardeşim doğdu. Benm elimde benim yavrum gibi büyüdü, annem hep severken iyiki de doğurmuşum bu sizden çok başka diye sevdi. Geceleri çocuk aklımla bu bebek çok güzel ya karışmışsa,ya gelip alırlarsa diye korkardım. Babam zaten çocuk delisi, kucaktan kuccağa büyüdü kardeşim.

Doğumu müteakip babama müdürlük geldi, maaşı arttı. Yıllardır yaptırmaya çalıştığımız gecekondu evimizin üst katına taşındık. Acı tatlı 16 yıl geçti. 3 kardeş mezun olduk, iyi kötü az da olsa elimiz ekmek tutuyor. En azından 3ümüz bir araya gelip kardeşimize okuması için destek olabiliyoruz. Çok maddi sıkıntı çektik ama 4 kardeşin bir arada verdiği aile ortamını bana trilyonlar yaratamaz.

Şu an ben de hamileyim, dünya kötü şartlar zor, büyütmek zor ama kalbimden hep 3-4 çocuk geçiyor. Benim yavrularım da kardeşli büyüsün istiyorum benim gibi. İşallah sen de bebeğini sağlıkla kucağına alırsın, ve eminim iyi ki doğurmuşum diye benim annem gibi yavrunu öpmeye doyamazsın.

Genişletmek için tıkla...