Agladim resmen cigerimden birseyler koptu..
Ozelllikle o hastalik kismi beni mahvetti
Allah acil sifa versin en onemlisi saglik
başıma gelince anladımki;herkesin acısı farklı,yarası farklı,hiçbiri birbiriyle kıyaslanmıyor...rabbime yinede şükürler olsun,bugünümüzü aratmasın inşallah
lsun senin bastığın taşlara basıyorum aşkım dedi...sokağı bi aşağı bi yukarı turluyomuş...ya biliyorum çok klasik aşık erkek tavırları,klişe şeyler yaşadım belkide.ama hepsine çok çok büyük anlamlar yükledim ve sonuç derin bi acı...konunu bilmiyorum,hemen bakıcam.ama seninkide çok yaralıyıcıdır eminiminşallah bizimde yüzümüz tez zamanda güler,onlarsızda oluyomuş deriz...Merhabalar.Geçen yıl üyelik aldım.bi türlü toparlayıp yazamıyodum.Kendimi çok sağlıklı hissetmediğimden kimseye yorumda yapmıyodum.Ama artık yazıp rahatlamalıyım dedimBiliyorum sizlerin yorumları bana iyi gelicek,moral verecek.
28 yaşında hayat dolu cıvıl cıvıl bi kızdım,bir sürü hayallerim umutlarım vardı,yaşama dair.Ve kulak ağrısı ve duyma kaybıyla laylaylom gittiğim doktorda beynimde tümör olduğunu öğrendim.hayatımın değiştiği o an:içimiz rahatetsin bide mr çekelim diyen doktor;bi yüzüme bi mr a bakıyodu.kapıyı kapatırmısın dedi bana.O anda içim cız etti:Kızım debelek dedim kötü bişey var.Türk filmlerinde dalga geçtiğimiz sahneler varya:)tıpkısının aynısını yaşadım.üzerinden 9 sene geçice gülerek yazması ne kolay...ağlaya ağlaya dinledim.dr anlatmaya çalışıyodu,beyinle beyin sapı arasında,kulak ve yüz sinirine yakın bölgede.ceviz büyüklüğünde.almamamız lazım.kalırsa büyür,hayati tehliken var.ama için rahat olsun bunun adı şu:...iyi huylu bi tümördür,allah vercekse böylesini versin kızım,sadece yüzünde bi sorun oluşcak(görsel)ama olmayadabilir,çok dikkatli çıkarıcaz,gençsin atlatırsın vs vs...ağlamaktan kendime gelip tek sorduğum:kanser miyim? oldu .aileme anlatma sürecim,ameliyat falan çok çok zor aşamalardı.
12 saat sürdü,çıkarıldı,yoktu artık beynimde.3 gün yoğun bakımda kaldım.normal odaya alındığımda ayna dedim;ayna verin bana...hani o görsel sorun varya;onu görmek istedim...ve hoş geldin yeni debelek
beyin o kadar açık kalınca beyin kimyasallarının yeri değişiyomuş,bunun etkiside psikolojik oluyo tabi.bide üstüne yeni durumu kabullenememe falan.yani bide psikolojik bi tanı kondu,onla mücadele başladı.ama dualar ve rabbime olan inancım sayesinde sadece 3 ay ilaç kullanıp normale döndüm.ama kullanabildiğim kadar rapor aldım çünkü işe başlamaktan, dışarı böyle çıkmaktan,meraklı bakışlardan öyle korkuyodumki...psikiyatrist devamlı işe başlamalısın bu sana iyi gelicek diyodu.ve dediği gibi oldu.ailem,iş arkadaşlarım sağolsunlar,hep destek verdiler.çok kolaymış gb geçiştirmiyim,ama başınızıda ağrıtmıyım.sorular,meraklı bakışlar öyle bi yoruyoki insanı...anlat anlat insanda enerji bırakmıyolar sahiden.şimdide soruyalar bakıyolar ama zaman geçince azalıyo sanki,alışıyosun ya da.canım sıkkınsa tersliyorum,değilse cvp veriyorum artık bende.
tüm bunlar olurke benden 5 yaş küçük bi erkek ark vardı.başka bi şehirdeydi.az görüşüyoduk.ama yinede evlilik hayallerimiz falan vardı.bu olaydan sonra koptuk gitti.suçlamıyorum onu.zaten ailesinden dolayı çok pasif bi tipti.biraz ağladım zırladım.ama bu benim kaderim.bu derdi bana allah verdi.kimse beni beğenip evlenmek istemezsede bunuda veren rabbim dedim sustum.günlerimi artık evlenmeyi ,çocuk sahibi olmayı,rafa kaldırmış ailesi ve arkadaşlarıyla kendine bi dünya kurmuş olarak yaşıyodum.Vee o girdi hayatıma.başka bi şehirden bizim işyerinin şubesine geldi.ilk başlarda ne yalan söliyim,hiç dikkatimi çekmedi.normal sıradan bi arkadaştı işte.sonra ilgisini farketmeye başladım.ama konduramıyodum.niye?çünkü ondan büyüğüm hemde 8 yaş.maalesef bu benim handikabım.48 kiloyum boyum1.60 minyonum diye küçük gösteriyorum.o yüzden hep kendimden küçükler aşık oluyo bana
ve ilişkimiz başladı,hep ileriye dönük,hep evlilikle ilgili konuşuyoduk.başlarken zaten :ben liseli değilim,sen gençsin benimse zaman aleyhime işliyo demiştim.daa ilk gün zaten senle evlenme niyetiyle başladım bende dedi.ablasını çağırdı işyerimize benle tanıştırdı.daha ilk hafta yaptı bunu.annesiyle tanışcam günü bekliyodum.çeyizler alıyodum,hayaller kuruyodum.işte allah bana sabrettim mükafatımı verdi diyodum.1.94 boyundaydı benim miniğim
sonra klasik kavgalar tartışmalar başladı aramızda.bi kız başladı işe.17 yaşında ailesiyle a...dan yeni gelmişler.orda lise 2 den bırakmış.daha 17 yaşında.onun yanında sürekli görmeye başladım kızı.gözlerinden kalpler çıkıyodu ufaklığın.bi gün aynı bankta oturduk öğle paydosunda.kulağına eğildim.bu ortamızdaydı.sağında çıtır hayranın ,solunda kart sevgilin..ne şanslısın aşkım dedim
çok uzatmıyım,ben işten ayrıldım,oda bi kursa yazıldı,beni daha iyi şartlarda yaşatcakmış,bu işi sevmiypomuş fln.bu kursa senin için yazıldum derdi.ben evde, o işte, akşamları kursta.o çok yoğun, ben boş.sonra ilgi alaka azaldı,annesiyle tanıştırmıcanı benim aklımı başıma almamı beklediğni söyledi(kıskançlıklarım)insan sabahlara kdr konuşmaya doyamadığını 3 gün aramazsa siz ne yaparsanız?hesap sorunca:boğma beni,sıkma beni..ayrılalım bu böyle gitmez diye üç kere teklif ettim dediği şu oldu:evlenincedemi böyle yapcan,her kavgada ayrılalım mı dicen,büyü artık...
çok geçmedi beklenen son.insan hissediyor zaten.o korkuyla daha bi yapışıyo.karşı tarafta itiyo .ve burda okuduğum yüzlerce hikaye gb.beni boğdun soğudum senden....ne kolay dimi?senle evlencem,bu evden telli duvaklı gelin çıkarcam de,gir hayatına önce göklere çıkar,sonra da soğudum de cık git.arkada kalan yansın nolcakki,dimi?telefona çıkmamalar,mesajlara dönmemeler.adam gibi geçip karşıma açıklama yapma zahmeti bile yok.(adam lafın gelişi)resimlerimi getir dedim.15 dk ayırdı bana.gözlerinden nefret saçarak;biz senle anlaşamıyoruz dedi,ben babasız büyüdüm,benim çocuklarım babasız büyümicek dedi.ayaklarına kapanıcaktım nerdeyse.beni bırakma diye.ama görmeliydiniz,iki ay önce senin için ölürüm diyen adam,nerdeyse beni öldürecek..nasıl bu hale geliyolar anlamıyorum.
veee debeleği öldürücü darbe;hani o ufaklık vardıya 17 yaşında olan.3 ay sonra nişanlandılar:)ben beyin ameliyatı olduğum gün bile öyle bi acı hissetmedim.sosyal paylşm sitesinde kapak fotosu.ailecek dizilmişler.dakikalarca bakakaldım.bi insan nasıl bu kadar adi olablir?telefona sarıldım.niye yaptın bunu?çok eğlendinizmi ufaklıkla arkamdam dedim.yeminederim senleyken yoktu,sen den ayrıldım martta x.. çıkmaya başladık dedi.son görüşmemiz 15 şubattı zaten.15 gün sonra başlamış yani.bilgisayar sanki format atıyo beynine.yenisine aşık oluyo..bende yedim.ağzıma gelen hakareti ettim,annem seni istemedi dedi.yaşı geçmiş kızı napcaksın demiş.iyide en başta benim olmaz deme sebebim zaten buydu.sen beni yalvararak ikna ettin.benim ailem modern,üstümde bi hakları yok,ben nedersem o olur...
dahada uzatmıyım.ben kapıya kondum,ufaklık yerime geçti:)sonuç bu.40 kilo oldum.saçlarım döküldü.dünyadan koptum.aşırı kilo kaybım için hast. yatırılcaktım.kendimi geçtimde 70 yaşındaki anneme babama yazık.kızları gözlerinin önünde eriyip bitiyo,niye şeref yoksunu bi varlık yüzünden.yani ben yenildim;gençlik güzellik kazandı.aman da şöyle akıllısın,güzellik geçici,çok merhametlisin,kültürlüsün,hanımefendisin,zarifsin...ne de güzel kandırmuş değil mi?
kursunu bitirdi,sevdiği işe girdi,annesi ona ev aldı,maddi problemleri düzeldi,genç nişanlısıyla evlenceği günü bekliyo sevinçle.beni heryerden engelleyip nişanlısıyla ortak face açtı.kıza sataşıcam fln sandı heralde.o kadar seviyesiz olacağımı düşündü.ben 8 yaş büyüktüm,kızımızda 9 yaş küçük.bi türlü ortasını tutturamadı.ama ne kadar küçük olsa o kadar iyi dimi:)hiç yaşlanmaz,hasta olmaz...o yaşta kendimi düşünüyomda aman şu üni.bi bitse işim olsa diye çırpınıyodum.herkesin düşüncesi farklı tabi.şimdi sen kıskançlıktan böyle yazıyosun denmesin:)
ve sonuç o mutlu mesut hayatını yoluna koydu,benimkini darmadağın ettikten sonra.bunlar olalı bir yıl 3 ay oldu.her gece ağlamaya devam,sabah kusarak kalkmaya devam,aynı acıyla uyanmaya devam.kaybettiğim kiloların,kansızlıktan dökülen saçların,gözyaşlarımın hesabını kim vercek?zaten geç kalmıştım hayata şimdi iyice anlamsız oldu.benim hikayemi bilenler yakın arkadaşlarıma;o kızın ahı tutar,o çocuk mutlu olamaz diyolarmış.iyide ahh etmedimki sadece rabbime havale ettim.benle evlenirse çocukları babasız büyücekmiş,madem bu kadar emin evlenmesin tabi.ne diyebilirimki...ufaklıkla garanti ama,çok mutlu olcak...ilahi adalate sığınıyorum sadece.kim haksızsa o çeksin cezasını.ben yada o.insana şey çok dokunuyo ama;rabbimden gelene(tümör)boynumuz kıldan ince,isyan etmek ne haddimize...ama şu kulların ettiği varya,işte o acıya dayanılmıyor bazen...
nerydeyse bi yıldır planladığım yazıyı yazdım.bugün bi milat olsun istedim belkide.sizler bana güç verin,moral verin inşallah,güzel yorumlarınızı okuyup iyi hissediyim .hakkınızı helal edin kızlar,çok uzun oldu
ve senin güclü tutumuna imrendim keşke senin kadar her insan bu kadar içi güzel olabilse şekerim 
sen cok güçlüsün
ve ben bunu o yazıların arasında cok iyi anlayabildim hayat sana biraz gaddarca davranmıs ama sen onu cok güzel kendince egip bükebilmişsin güçlüsün kuvvetlisin 
ve içime dogdu eninde sonunda mükafatını alacaksın şekerimm 
evet tek değilim,çok kişinin başına geldi,ve herkes bi şekilde tutunup gidiyo hayata.çalışmıyo olmam zaten beni bu duruma soktu,işe girsem,bi meşguliyet olsa, dur otur o adiyi düşünmicem ve illaki unutucam...sağol cnm vakit ayırıp yazdığın için,inşallah bende bigün birilerine aynı senin gibi yazıp:tecrübe konuşuyo dicem:))))Canım öncelikle çok geçmiş olsun.
Rabbim bir daha yaşatmasın.
Ahh be canım hangimiz yaşamadık kı bu duyguyu
Kesinlikle tek değilsin burada birçok insan senin neler hissettiğini yaşadığını anlayabiliyor.
Şunu çok ciddi söylüyorum. Kendine yeni uğraşlar bul. Bu şekilde durup durup istemeden de olsa onları düşüneceksin.
Bırak Allahlarından bulsunlar.
İşe gir çalış, kendine güzel kitaplar al oku. Kafanı dağıtacak filmler diziler izle. Alışveriş yap. Sana iyi gelen insanlarla konuş gerek gül gerek ağla.
İnan o zaman daha iyi hissedeceksin. İnan bak tecrübe konuşuyor
canım yazmadaki olan yetenegin okadar etklilediki beni kendimi insan sanki bir kitap almısım elimde kahve keyifle okudum bir kaç hikaye gibi hissettim sonunun mutlu olmasını ümit ederek ama fark ettimki sonu güzel olmayınca uyan kızım dedim kendi kendime bu gerçek hayattan okurken bile hayal kuruyosun diye hayıflandım kendimce
söz konusu hastalıklarına gelince elbette zoruna gitmiştir yasadıkların hayal kırıklıgı hiçte kolay birşey değildir bir yandan da helal olsun o kücük yaramaza ne kadar tatlı dilli olabilmiş diye düşündüm sana konusma sitili inan beni bile etkilerdi bu yüzden niye kandım diye hiçççç kendini yeme
beğenmene çok sevindim,nerdeyse bi yıldır bigün bende yazıcam diyip kafamda tasarlıyodum,enkısa şekliyle anlattım.hatta önce hastalığımı yazmıyım dedim,ajitasyon gb olmasın.ama konunun özü ,benim hayatımın kırılma noktası zaten o tümör...eğer öyle algılandıysam ne mutlu bana;güçlü bulmuyorum ama kendimi.onun aklının ucundan bile geçmezken,benim hayatım zehir oluyo bana.hiç tanımadığı birine bu kadar ince zarif şeyler yakıştırmışşsın,senin güzelliğin bence...o güzel içine doğan şeyin;bi an önce olmasını bekliyorum inşallah
aminnn tatlimmm seninngibi birinin yanina adam gibi adam lazim o yuzdennn her iste bir hayir vardir de umarim bundan sonraki hayatin guzel olur bizde burda senin adina seviniriz tebrik ederiz
Merhabalar.Geçen yıl üyelik aldım.bi türlü toparlayıp yazamıyodum.Kendimi çok sağlıklı hissetmediğimden kimseye yorumda yapmıyodum.Ama artık yazıp rahatlamalıyım dedim
28 yaşında hayat dolu cıvıl cıvıl bi kızdım,bir sürü hayallerim umutlarım vardı,yaşama dair.Ve kulak ağrısı ve duyma kaybıyla laylaylom gittiğim doktorda beynimde tümör olduğunu öğrendim.hayatımın değiştiği o an:içimiz rahatetsin bide mr çekelim diyen doktor;bi yüzüme bi mr a bakıyodu.kapıyı kapatırmısın dedi bana.O anda içim cız etti:Kızım debelek dedim kötü bişey var.Türk filmlerinde dalga geçtiğimiz sahneler varya:)tıpkısının aynısını yaşadım.üzerinden 9 sene geçice gülerek yazması ne kolay...ağlaya ağlaya dinledim.dr anlatmaya çalışıyodu,beyinle beyin sapı arasında,kulak ve yüz sinirine yakın bölgede.ceviz büyüklüğünde.almamamız lazım.kalırsa büyür,hayati tehliken var.ama için rahat olsun bunun adı şu:...iyi huylu bi tümördür,allah vercekse böylesini versin kızım,sadece yüzünde bi sorun oluşcak(görsel)ama olmayadabilir,çok dikkatli çıkarıcaz,gençsin atlatırsın vs vs...ağlamaktan kendime gelip tek sorduğum:kanser miyim? oldu .aileme anlatma sürecim,ameliyat falan çok çok zor aşamalardı.
12 saat sürdü,çıkarıldı,yoktu artık beynimde.3 gün yoğun bakımda kaldım.normal odaya alındığımda ayna dedim;ayna verin bana...hani o görsel sorun varya;onu görmek istedim...ve hoş geldin yeni debelek
beyin o kadar açık kalınca beyin kimyasallarının yeri değişiyomuş,bunun etkiside psikolojik oluyo tabi.bide üstüne yeni durumu kabullenememe falan.yani bide psikolojik bi tanı kondu,onla mücadele başladı.ama dualar ve rabbime olan inancım sayesinde sadece 3 ay ilaç kullanıp normale döndüm.ama kullanabildiğim kadar rapor aldım çünkü işe başlamaktan, dışarı böyle çıkmaktan,meraklı bakışlardan öyle korkuyodumki...psikiyatrist devamlı işe başlamalısın bu sana iyi gelicek diyodu.ve dediği gibi oldu.ailem,iş arkadaşlarım sağolsunlar,hep destek verdiler.çok kolaymış gb geçiştirmiyim,ama başınızıda ağrıtmıyım.sorular,meraklı bakışlar öyle bi yoruyoki insanı...anlat anlat insanda enerji bırakmıyolar sahiden.şimdide soruyalar bakıyolar ama zaman geçince azalıyo sanki,alışıyosun ya da.canım sıkkınsa tersliyorum,değilse cvp veriyorum artık bende.
tüm bunlar olurke benden 5 yaş küçük bi erkek ark vardı.başka bi şehirdeydi.az görüşüyoduk.ama yinede evlilik hayallerimiz falan vardı.bu olaydan sonra koptuk gitti.suçlamıyorum onu.zaten ailesinden dolayı çok pasif bi tipti.biraz ağladım zırladım.ama bu benim kaderim.bu derdi bana allah verdi.kimse beni beğenip evlenmek istemezsede bunuda veren rabbim dedim sustum.günlerimi artık evlenmeyi ,çocuk sahibi olmayı,rafa kaldırmış ailesi ve arkadaşlarıyla kendine bi dünya kurmuş olarak yaşıyodum.Vee o girdi hayatıma.başka bi şehirden bizim işyerinin şubesine geldi.ilk başlarda ne yalan söliyim,hiç dikkatimi çekmedi.normal sıradan bi arkadaştı işte.sonra ilgisini farketmeye başladım.ama konduramıyodum.niye?çünkü ondan büyüğüm hemde 8 yaş.maalesef bu benim handikabım.48 kiloyum boyum1.60 minyonum diye küçük gösteriyorum.o yüzden hep kendimden küçükler aşık oluyo bana
ve ilişkimiz başladı,hep ileriye dönük,hep evlilikle ilgili konuşuyoduk.başlarken zaten :ben liseli değilim,sen gençsin benimse zaman aleyhime işliyo demiştim.daa ilk gün zaten senle evlenme niyetiyle başladım bende dedi.ablasını çağırdı işyerimize benle tanıştırdı.daha ilk hafta yaptı bunu.annesiyle tanışcam günü bekliyodum.çeyizler alıyodum,hayaller kuruyodum.işte allah bana sabrettim mükafatımı verdi diyodum.1.94 boyundaydı benim miniğim
sonra klasik kavgalar tartışmalar başladı aramızda.bi kız başladı işe.17 yaşında ailesiyle a...dan yeni gelmişler.orda lise 2 den bırakmış.daha 17 yaşında.onun yanında sürekli görmeye başladım kızı.gözlerinden kalpler çıkıyodu ufaklığın.bi gün aynı bankta oturduk öğle paydosunda.kulağına eğildim.bu ortamızdaydı.sağında çıtır hayranın ,solunda kart sevgilin..ne şanslısın aşkım dedim
çok uzatmıyım,ben işten ayrıldım,oda bi kursa yazıldı,beni daha iyi şartlarda yaşatcakmış,bu işi sevmiypomuş fln.bu kursa senin için yazıldum derdi.ben evde, o işte, akşamları kursta.o çok yoğun, ben boş.sonra ilgi alaka azaldı,annesiyle tanıştırmıcanı benim aklımı başıma almamı beklediğni söyledi(kıskançlıklarım)insan sabahlara kdr konuşmaya doyamadığını 3 gün aramazsa siz ne yaparsanız?hesap sorunca:boğma beni,sıkma beni..ayrılalım bu böyle gitmez diye üç kere teklif ettim dediği şu oldu:evlenincedemi böyle yapcan,her kavgada ayrılalım mı dicen,büyü artık...
çok geçmedi beklenen son.insan hissediyor zaten.o korkuyla daha bi yapışıyo.karşı tarafta itiyo .ve burda okuduğum yüzlerce hikaye gb.beni boğdun soğudum senden....ne kolay dimi?senle evlencem,bu evden telli duvaklı gelin çıkarcam de,gir hayatına önce göklere çıkar,sonra da soğudum de cık git.arkada kalan yansın nolcakki,dimi?telefona çıkmamalar,mesajlara dönmemeler.adam gibi geçip karşıma açıklama yapma zahmeti bile yok.(adam lafın gelişi)resimlerimi getir dedim.15 dk ayırdı bana.gözlerinden nefret saçarak;biz senle anlaşamıyoruz dedi,ben babasız büyüdüm,benim çocuklarım babasız büyümicek dedi.ayaklarına kapanıcaktım nerdeyse.beni bırakma diye.ama görmeliydiniz,iki ay önce senin için ölürüm diyen adam,nerdeyse beni öldürecek..nasıl bu hale geliyolar anlamıyorum.
veee debeleği öldürücü darbe;hani o ufaklık vardıya 17 yaşında olan.3 ay sonra nişanlandılar:)ben beyin ameliyatı olduğum gün bile öyle bi acı hissetmedim.sosyal paylşm sitesinde kapak fotosu.ailecek dizilmişler.dakikalarca bakakaldım.bi insan nasıl bu kadar adi olablir?telefona sarıldım.niye yaptın bunu?çok eğlendinizmi ufaklıkla arkamdam dedim.yeminederim senleyken yoktu,sen den ayrıldım martta x.. çıkmaya başladık dedi.son görüşmemiz 15 şubattı zaten.15 gün sonra başlamış yani.bilgisayar sanki format atıyo beynine.yenisine aşık oluyo..bende yedim.ağzıma gelen hakareti ettim,annem seni istemedi dedi.yaşı geçmiş kızı napcaksın demiş.iyide en başta benim olmaz deme sebebim zaten buydu.sen beni yalvararak ikna ettin.benim ailem modern,üstümde bi hakları yok,ben nedersem o olur...
dahada uzatmıyım.ben kapıya kondum,ufaklık yerime geçti:)sonuç bu.40 kilo oldum.saçlarım döküldü.dünyadan koptum.aşırı kilo kaybım için hast. yatırılcaktım.kendimi geçtimde 70 yaşındaki anneme babama yazık.kızları gözlerinin önünde eriyip bitiyo,niye şeref yoksunu bi varlık yüzünden.yani ben yenildim;gençlik güzellik kazandı.aman da şöyle akıllısın,güzellik geçici,çok merhametlisin,kültürlüsün,hanımefendisin,zarifsin...ne de güzel kandırmuş değil mi?
kursunu bitirdi,sevdiği işe girdi,annesi ona ev aldı,maddi problemleri düzeldi,genç nişanlısıyla evlenceği günü bekliyo sevinçle.beni heryerden engelleyip nişanlısıyla ortak face açtı.kıza sataşıcam fln sandı heralde.o kadar seviyesiz olacağımı düşündü.ben 8 yaş büyüktüm,kızımızda 9 yaş küçük.bi türlü ortasını tutturamadı.ama ne kadar küçük olsa o kadar iyi dimi:)hiç yaşlanmaz,hasta olmaz...o yaşta kendimi düşünüyomda aman şu üni.bi bitse işim olsa diye çırpınıyodum.herkesin düşüncesi farklı tabi.şimdi sen kıskançlıktan böyle yazıyosun denmesin:)
ve sonuç o mutlu mesut hayatını yoluna koydu,benimkini darmadağın ettikten sonra.bunlar olalı bir yıl 3 ay oldu.her gece ağlamaya devam,sabah kusarak kalkmaya devam,aynı acıyla uyanmaya devam.kaybettiğim kiloların,kansızlıktan dökülen saçların,gözyaşlarımın hesabını kim vercek?zaten geç kalmıştım hayata şimdi iyice anlamsız oldu.benim hikayemi bilenler yakın arkadaşlarıma;o kızın ahı tutar,o çocuk mutlu olamaz diyolarmış.iyide ahh etmedimki sadece rabbime havale ettim.benle evlenirse çocukları babasız büyücekmiş,madem bu kadar emin evlenmesin tabi.ne diyebilirimki...ufaklıkla garanti ama,çok mutlu olcak...ilahi adalate sığınıyorum sadece.kim haksızsa o çeksin cezasını.ben yada o.insana şey çok dokunuyo ama;rabbimden gelene(tümör)boynumuz kıldan ince,isyan etmek ne haddimize...ama şu kulların ettiği varya,işte o acıya dayanılmıyor bazen...
nerydeyse bi yıldır planladığım yazıyı yazdım.bugün bi milat olsun istedim belkide.sizler bana güç verin,moral verin inşallah,güzel yorumlarınızı okuyup iyi hissediyim .hakkınızı helal edin kızlar,çok uzun oldu
