Bir de bu var. Ben fena maymun iştahlıyım. Ölüp bittiğim birşeyin beş gün sonra yüzüne bakmamİse ihtiyaciniz olani almakla baslayabilirsiniz
Fazlalik olmayinca atilmaz
Bana da buradan bakınca, amaan benim kafam rahat olsun da gerisini boşver modundasınız gibi geldi.
Yarım kalan domatesi küp küp doğrayın buzdolabı poşetinde derin dondurucu bölümüne koyun bir dahaki yemekte yemeğiniz için kullanacağınız domates kazır ve zahmetsiz emrinizde
Dünyada bu kadar aç varken olmaz
kesinlikle müsrifsiniz ama psikolojik bi rahatsizliktan kaynaklaniyor olabilir ya da belki de sadece aliskanliktir. ben 1 dilim bayat ekmegi bile atmaktan korkarim israf olmasin diye bayat ekmekleri biriktirir ya yumurtali ekmek filan yaparim ya da corbalar icin kıtır ekmek... yani herseyi degerlendirip kullanmaya çalışırım... Alışkanlık meselesiBahsedeceğim hareketler bütününü neredeyse bir yıldır yaşıyorum. Karşı koyamayacağım bir kuvvetle yapıyorum hemde. Koyamayacağım değilde koymadığım diyelim yada. Sorun şu ki, diyelim yemek yapıyorum. Domatesin yarısını kullandım. 'Of bu diğer yarısını nereye koyacağım ben şimdi' diye öfleye pöfleye düşünüyorum. Al bir saklama kabına koy değil mi. Yok. Saklama kabını bulsam koysam sulanıyor tekrar kullanılacak halden çıkıyor ben hatırlayana kadar. Kaldırıp çöpe atıyorumMatah birşey yapmadığımı biliyorum fakat hemen hemen her konuda bunu yapıyorum. Beni azıcık sıkıntıya sokacak elime dolanan birşey varsa kaldırıp çöpe atıyorum. Ve onu attıktan sonra omzumdan yük kalkmış gibi hissediyorum. Sabah tuvaleti yıkarken çamaşır suyunun etrafına çamaşır suyu aktığını gördüm. Damla damla aşağı doğru akmış. Hayır çöpe atmadım ama dibinde en az dört kez daha tuvaleti yıkayacak çamaşır suyunu tuvalete boca edip kutuyu attım Psikolojik bir sorun mu yoksa gerçekten müsrifin önde gidip bayrak sallayanı mıyım acaba. Bu bana dert oldu çünkü yapmaya devam ettikçe başka konulara da sıçramaya başladı. Afrika Suriye vs demeyin valla biliyorum yaşananları, yıllarca yardım kuruluşlarında gönüllü olarak çalıştım. Fakat geçen hafta giymediğim marka marka kıyafetlerimi kaldırıp atınca iyi olmadığımı anladım Hayal edince psikopat bir tip canlanıyor biliyorum. Ben bunu eskiden yardıma muhtaçlara vermek olarak yapardım ama üşeniyorum. Aranızda psikolog falan varsa birşeyler dese ne mutlu olurum.
Ama yardım kuruluşlarında çalışan bir insandan, elindekini bile vermeye üşenen bir insana dönüşmek tuhaf değil mi?İtiraf etmek gerekirse, sanırım ben böyle biriyim
Hayır gayet mutlu neşeli evini seven biriyim. Biraz mükemmelliyetçilik var aslında bende. Ev hep jilet gibidir. O jiletliğe engel oluyor diye düşünüyorum belkide. Diyorum ya bilmiyorum psikolojik mi tembellik mi. Dolapta yarım domates olsa bile fiyakalı bir saklama kabında durur mesela. Ama olmasa daha jilet gibi olur dolap. Yazarken gülesim geldi :)Ama yardım kuruluşlarında çalışan bir insandan, elindekini bile vermeye üşenen bir insana dönüşmek tuhaf değil mi?
Depresif bir boşvermişlik olabilir mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?