kızlar selam,
konuyu açsam mı açmasam mı diye çok düşündüm ama hem paylaşmak hem de doktor önerilerinizi almak için açmaya karar verdim. bende uzun süredir hipokondriya (hastalık hastalığı) var. anksiyete, depresyon, stres gibi durumlarda daha da artıyor. patofobim olduğunu da düşünüyorum, hasta olma korkusu yani. özellikle kanser bende saplantı haline geldi diyebilirim. kışın bronşit geçirdim o zamandan beri sırt ağrısı çekiyorum bir kaç kez doktora gittim kas ağrısı dedi ama ben manyak gibi kanser miyim acaba diyorum hala. ona gerek yok en ufak bi yerim şişsin ağrısın bi şey olsun kist mi kanser mi diye kendi kendimi yiyorum.
yaşamayan anlamaz inanın gerçekten insanı çok yoruyor bu düşünceler. acaba diyorum ilgi ya da dikkat çekmek için mi yapıyorum böyle. düşünüyorum çok düşünüyorum ama altındaki sebebi bulamadım bi türlü.
hasta olmak benim için ölüm zaten. bronşit olduğumda ilkin acildeki doktor domuz gribi dedi. neye uğradığımı şaşırdım ölüyorum diye evdekileri aradım. o saatte binip 5 saatlik yolu gelmişler ağlaya ağlaya. çevreme de çok zarar veriyorum bu rahatsızlığım yüzünden.
ya o kadar şey var ki anlatsam gülersiniz ama benim için her biri birer travma. bir kere belimi zorladım tık diye bi ses geldi sonra belim tutuldu oturamıyorum kalkamıyorum öyle kalakaldım, başladım yine ağlamaya felç oldum yürüyemicem altıma mı yapıcam ben diye, herkese çocukça geliyor, şımarıklık gibi geliyor ama öyle değil işte kendimi kaybediyorum ben o durumlarda kriz geçiriyorum resmen.
böyle böyle bir sürü şey nasıl çocuk doğurucam bilmiyorum
iki üç gündür sol kulağım ağrıyor, sol kulağımda tutarım ben de telefonu genelde acaba telefon yüzünden kitle falan mı oluştu diye düşünüyorum :S lenf bezlerimi yokluyorum sürekli deli deli bir sürü hareket.
çok rahatsız ediyor bu durum beni, tedavi olmak istiyorum bir an önce. pskiyatra gidip ilaç yazdırıp evime dönmek istemiyorum çünkü ilaçla baskılandığında zaman içinde yeniden ortaya çıkıyor. bana önerebileceğiniz bir psikoterapist pskiyatr varsa sevinirim.
bu durumu yaşayanlar varsa onları da dinlemek isterim. teşekkürler okuduğunuz için, iyi geceler.
doğumdan sonra bir çok sıkıntım oldu.doktorlara gittim hepsi psikolojik dedi.artık pes edip psikiyatriye gittim.durumu anlattım.ağzım ,yüzüm.hatta boğazımda bile yanma var diye.bana doktor aynen şunu dedi " genelde hastalar başka hastalıkları olduğunu düşünürler" şaşırdım ve psikilojik tedaviye başlayacağım bi daha da doktora gitmeyeceğim dedim.çünkü sonuçlanmayınca ve her sıkıntımda eşime beni doktora götür demekten bıkmıştım.
eşim internetten araştırdı hatta dedi ki psikolojik hastalık hastalığı ve yanan ağız sendromu diye birşeyler buldu.ama ben kendimi ve vücudumu biliyordum.gereksiz yere patlak vermez evet psikolojikti herşey ama uyduruk şeyler değildi.artık kabul etmiştim psikolojik diye çünkü bende panik atakta vardı.
acile gittiğim doktor bile sırtımı dinlerken ve boğazıma bakarken ben ağlamaya başladım "neden ağlıyorsun ölümden mi korkuyorsun sende panik atak mı var "dedi.bende" evet "dedim.yineledi bende tekrar "evet "dedim."hiçbirşey yok sende benden daha sağlıklısın "dedi."ilaç yazma gereği bile duymuyorum çocukları da böyle alıştırma "dedi.
ne kadar acı çektiğimi bilemezsiniz ben konuyu kapattım ama ilaçları kullanmama rağmen geçmiyordu.iki hafta sonra benim ağrılar şiddetlendi ve panik atakla beraber seyretti.dehşet birşeydi.göğsümde yanma ,ağzımda ,boğazımda inanılmaz bir acı.
yataktan kalktım ve eşime dedim ki "ben iyi değilim sırtım bile ağrıyor".eşim beni telkin etti."sakin ol aşkım bu panik atak şuanda panik atak geçiriyorsun."
bende" başka birşey var ben bedenimi tanıyorum "dedim.
çünkü üç yıl önce de kolum boynum ağrıyordu.doktorlar.ağrı kesici ,kas gevşetici yolladı kuvvet kaybım yok diye.doktorları bi sorun olduğnu ikna etmek için canım çıktı.kendini anlatamamak çok kötü birşey.hatta gittiğim bi doktora."nasıl birşey yok ,ne yapmalıyım ağrılarımın şiddetli olduğunu belirtmek için ağrıdan kıvranıyorum " dedim ki yüzümden belli etmiyorum demek ki ne kadar acı çektiğimi ama söylüyorum.
Allah razı olsun bir doktor beni kaale aldı ve röntgen çekti boynumun s şeklinde olduğunu ve boynumda birşey oolduğunu söyledi.detaya girmeyeceğim.mr istedi.mr aldım gittim.doktor baktı "sen felç kalcan kızım naptın sen "dedi.ama kuvvet kaybım yok.klinik bulgularım normal.
sonuç boynumda omuriliğe bası yapan bi fıtıkla beraber dört tane fıtık.şimdi ise boynumun sağ tarafı ağrıyor ve belimde bacaklarımda da ağrı var.fıtıktan dolayı.bebekleri kaldırıp indirmekten.sonuç üç kere fizik tedavi gördüm biraz rahatladım.ne zaman kuvvet kaybı oluşursa ameliyat olmayı düşünüyorum tabi korkmuyorum da değil.
neyse gelelim diğer konuya.iki hafta geçti ben iyice kötü oldum.eşime beni doktora götür dedim.ama ikna çabalarımı görün yanıyorum resmen.doktora götürdü.sağolsun bebeklerime de bi arkadaş baktı.
sonuç : reflü. ve ben bir ay boyunca bu yanmaları çektim.
doktor yalancı kalp ağrısı yapar , göğüste yanma yapar vs vs yapar.
eşimin gözleri doldu ve doktora "kanser olduğunu düşünüyordu "dedi
doktor da korkmayın genelde hastalar böyle düşünür çünkü göğüste yanma şikayetleri olur.
güler misin ağlar mısın? demek ki ne hastalık hastasıymışım ne de psikolojikmiş.
sadece strese bağlı reflü imiş.bende "yeni doğum yaptım" dedim ve kaynana elinde berbat günler geçirdim.ben reflü olmıyım da kim olsun.kanser olmadığıma şükür.ince hastalığa bile yakalanabilirdim.çünkü psikolojik tedavi de görüyorum.kadın psikolojimle beraber sağlığımı da bozdu.en güzel günlerimi ve ilkimi ilk doğum heyecanımı , evlat heyecanımı mahvetti.her ağrıda kanser mi oldum düşüncesi hala aklımda ama kanser olmaktan değil gerçekten acı çekmekten ve acı çekerek ölmekten korkuyorum.Allah ın huzurunda utanmaktan korkuyorum.rabbime olan borçlarımı ödemeden ölmek istemiyorum.
doktor iki aylık bi tedavi verdi birde diyet....
şimdi gerçekten ağrınız varsa dikkate alın.nokta atışı yapıp hastalığınıza uygun bölüme gidin.çünkü bazı hastalıklar başka bölgelerde ağrı yapabiliyor.
hep ihmallerden dolayı hastalıklar son safhaya geliyor.sağlık ihmale gelmez.
ayrıca sizi aklınızın almayacaı kadar çok iyi anlıyorum.