- 21 Ağustos 2017
- 1.472
- 2.398
- 83
- 45
Merhaba kızlar,
Hemen konuya gireceğim. Benden yaşça epey küçük bir kız arkadasım var. Geçtiğimiz kasım ayında evlenmişti. Her konuda bana danışır zaten. Uzun yıllardır tanışıyoruz. Her neyse geçtiğimiz günlerde bana pozitif bir gebelik testi attı ve abla bu negatif mi demek dedi. Ben testin pozitif olduğunu söyledim. Sok geçirdi. Son adet tarihini hatırlamıyordu. Eşiyle sadece Ağustos ayı içinde 3 gün korunmamışlar sonra da vazgeçmişlerdi.
Her neyse ben ısrarla pozitif olduğunu söyledim. Hemen kan testi vermesini önerdim. Ailesinin yazlığındaymış yakında hastane olmadığını söyledi. 3 4 gün beklemesi gerekecekti. Gördüğünüz gibi ben de hamileyim. Bu süreçte sürekli bebekten bahsettik vs. Onu bu hamileliğe hazırladım ve heyecanlandırdım. Bu gün İstanbul’a dönmüş ve eşinin aldığı randevuya gitmis. Doktor ultrasonda kese görmemiş anlattığı kadarıyla. Direk dış gebelik demiş. Halbuki bu karar öyle pat diye verilemez. Daha çocuk kaç haftalık o bile belli değil. Bir kan bile alınmamış saat geç diye.
Hal böyle olunca kızın morali çok bozuldu. Acil serviste kan vermesini önerdim hiç olmazsa hafta tahmini yapabilirdik. Ama o oldukça karamsar gitmek istemedi.
Ben de vicdan azabı duymaya başladım. Onu bu fikre ben alıştırdım neticede. 5 kaybı olan biri olarak psikolojisini anlayabiliyorum. Kendimi kötü hissederek kendime kötülük mu etmiş oluyorum? Acımasızca mi normal mi?
Hemen konuya gireceğim. Benden yaşça epey küçük bir kız arkadasım var. Geçtiğimiz kasım ayında evlenmişti. Her konuda bana danışır zaten. Uzun yıllardır tanışıyoruz. Her neyse geçtiğimiz günlerde bana pozitif bir gebelik testi attı ve abla bu negatif mi demek dedi. Ben testin pozitif olduğunu söyledim. Sok geçirdi. Son adet tarihini hatırlamıyordu. Eşiyle sadece Ağustos ayı içinde 3 gün korunmamışlar sonra da vazgeçmişlerdi.
Her neyse ben ısrarla pozitif olduğunu söyledim. Hemen kan testi vermesini önerdim. Ailesinin yazlığındaymış yakında hastane olmadığını söyledi. 3 4 gün beklemesi gerekecekti. Gördüğünüz gibi ben de hamileyim. Bu süreçte sürekli bebekten bahsettik vs. Onu bu hamileliğe hazırladım ve heyecanlandırdım. Bu gün İstanbul’a dönmüş ve eşinin aldığı randevuya gitmis. Doktor ultrasonda kese görmemiş anlattığı kadarıyla. Direk dış gebelik demiş. Halbuki bu karar öyle pat diye verilemez. Daha çocuk kaç haftalık o bile belli değil. Bir kan bile alınmamış saat geç diye.
Hal böyle olunca kızın morali çok bozuldu. Acil serviste kan vermesini önerdim hiç olmazsa hafta tahmini yapabilirdik. Ama o oldukça karamsar gitmek istemedi.
Ben de vicdan azabı duymaya başladım. Onu bu fikre ben alıştırdım neticede. 5 kaybı olan biri olarak psikolojisini anlayabiliyorum. Kendimi kötü hissederek kendime kötülük mu etmiş oluyorum? Acımasızca mi normal mi?