Biz kadınlar ne yaparsak kendimize yapıyoruz... Karşımızdaki erkek kendini olduğu gibi sergilediği, sinyalleri gözümüze gözümüze çaktığı halde biz görmezden geliyoruz. Sonra bişileri çoookk geç görüncede diyoruzki, ben o kadar şey yaptım, ben bu kadar fedakarlık yaptım, onu canın saydım bumuydu sonu, bumuydu karşılığı die yakınıyoruz. Hak ettiğimiz bu muydu die. Evet tam olarakda hak ettiğimiz bu işte. Biz kendimize değer veriyo olsak zaten böle adamları hayatımıza alıp, bize böyle davranmalarına, değersizleştirmelerine izin vermeyiz. En sonda noluyo biz acıdan kıvranıyoruz, akıllanmadığımz için geçen zamana verdiğimz emeklere yanıyoruz. Ve en tuhafıda ne biliyomusunuz? Hala bi umudumuz oluyo....
Güçlü kadın diye bişey var ya hani, eyvallah etmeyen, kendini ezdirmeyen, mantığını devreye sokmayı becerebilen. Bunu başarmak çok önemli ya. Arkanı dönüp gitmeyi başarmak bunu hissetmek ve o güçte görmek kendini çok önemli...