Hayallerinize hiçbir zaman ulaşamayacağınızı ne zaman anladınız?

Bazı şeyler çok olumsuz giderken bazı isteklerimiz de oluyor. Hayatın kendisi bu, olanları da görmeye çalışın konu sahibi. Tüm hayallerinize de ulaşamamış olamazsınız, illa bazıları olmuş, kontrolünüz dışındakiler olmamıştır. Veya olduramamışsınızdır, herşeyi mukemmel yapmak zorunda değiliz.

Yüksek beklentiye girmeden, elimizden gelenin en iyisini yapıp bırakmak lazım. Fazla çaba ve herşeyi kontrol etmeyi bırakıp hayatın akışına uyum sağlamaya çalışmak gerekiyor sanırım.
👍🏻
 
Hayat o kadar enteresan ki tam her şey bitti dediğinizde yeniden başlıyor. Hayatının altı üstünden çok daha İİ olanlardanım şükür bütün hayallerim gerçek oldu.
👍🏻
 
Kayıp gül kitabını okumanızı tavsiye ederim(çok uzun zaman önce okumuştum yazınızı görünce kitabı hatırladım). Hayatta hiçbir şey boşuna değildir. Bazen bize öyle gelir, geçişler olur. Hayattan ne beklediğinize bağlı. Maddi yönden beklenti neyse, gerçekten çalışıp çabalayıp bir şekilde ulaşılabiliyor, ama manevi tatmin küçük şeylerde, durup bakmak lazım sadece. 20 yaşımdayken bana bu yaşıma kadar yaşayacaklarım izlettirilseydi depresyona girerdim heralde. Ama şimdi yaşarken herşeyin bir nedeni olduğunu farkediyorum. İyiki diyorum. Bazen herşey ağır geliyor, sonra bir şarkı, bir şiir, bir koku duyumsuyorum ve iyiki diyorum. Dilerim güzel şeyler getirsin hayat hepimize...
Bende çok sevmiştim o kitabı.Henüz hikayemiz tamamlanmadı. :KK200:
Konu sahibi henüz çok gençsiniz.Yolun başındasınız.İnsan sağlıklı olduğu sürece herşeyin bir çözümü vardır.Ümit etmenin neresi kötü ki?Çok mutlu olmak için büyük şeylere gerek yok ki.Küçük mutluluklar da hayatı anlamlandıran şeyler bence.
 
Bu soruyu 12 yıl önce sormuş olsaydın çok farklı cevaplardım, 4 yıl önce sorsaydın cevap vermek bile anlamsız olurdu, 1 yıl önce sorsaydın daha farklı ama şuan bambaşka.
Bunlar benim hayatımın dönüm noktaları ve şuan görüyorum ki (4 yıl önce hariç benim yapabileceğim hiçbir şey yoktu) kendim için en doğru yolları seçmişim.
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?
Üniversiteyi ailevi sorunlar yüzünden uzatarak okudum mezun olduktan sonra benden bir 💩 olmaz diyordum. Sonra yavaş yavaş kendimi geliştirdim mesleki yönden iyi bir konuma geldim. Oğlumun babasıyla evlendikten sonra hayatımın hatasını yaptığımı anladım ve yeniden bir boşluğa düştüm. Yaklaşık beş sene depresyonla geçti. Geçen yaz kafam attı aniden terk ettim onu ve şimdi sanki hayatım yeniden bir anlam kazanmış gibi hissediyorum.
 
Benim hayallerim küçük galiba.Mesela bir tanesi her gün düzenli tuvalete çıkmak.Kronik kabızlık çekenler,evden başka yerde yapamayanlar beni anlayacaktır.
 
Katılıyorum. Çocuk yapan insanları gerçekten anlamıyorum. Aralarında çok eğitimliler de var halbuki... Dünyaya daha fazla insan getirmek niye?
çünkü insanlar mutlular ve hayatlarını seviyorlar
ben de çocuk istemiyorum bu arada.
sevmiyorum çünkü çocuk.
sizin gibi 'kaybeden' de değilim.
yine de yazmak istedim ama .
bence sosyal medyadan bir süre uzak durun 1 yıl vs
fikirleriniz baştan aşağı değişecek
 
Bütün hayallerime ulaşabileceğime dair inancım çok yüksek. Çünkü kendimi tanıyorum. Gerçekçi hayaller kuruyorum. Ve bunun için de çalışıyorum. Neden olmasın ki hayaller . Sadece merak ettiğim için soruyorum. İmkansız gördüğünüz bir hayalinizden örnek vermeniz mümkün mü?
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişa

Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?
Anne olduğum zaman hayallerime bir daha ulaşamayacağım, bir daha hiç yaşayamayacağım zannettim. Ama hayaller orda duruyor ve eğer ömrüm yeterse çocuklarım biraz büyüyünce koşmaya devam edeceğim, pes etmeyeceğim. Sen de etme koş hep koş yolunda sana muhtaç birileri yoksa koş varsa da bir müddet ertele ama yine de koş
 
Bende çok sevmiştim o kitabı.Henüz hikayemiz tamamlanmadı. :KK200:
Konu sahibi henüz çok gençsiniz.Yolun başındasınız.İnsan sağlıklı olduğu sürece herşeyin bir çözümü vardır.Ümit etmenin neresi kötü ki?Çok mutlu olmak için büyük şeylere gerek yok ki.Küçük mutluluklar da hayatı anlamlandıran şeyler bence.
ya bide maalesef bu çağın en net sıkıntısı insanların dünyayı sadece zengin ufak bir kesimden ibaret sanmalari.
şu begenmedigi hayatı ile bile hanımefendinin dünyadaki insanların minimum yüzde 70 inden iyi yaşadığına eminim.
ama maalesef sosyal medya çağı bize dünyayı hayatı bambaşka gösteriyor.
 
ya bide maalesef bu çağın en net sıkıntısı insanların dünyayı sadece zengin ufak bir kesimden ibaret sanmalari.
şu begenmedigi hayatı ile bile hanımefendinin dünyadaki insanların minimum yüzde 70 inden iyi yaşadığına eminim.
ama maalesef sosyal medya çağı bize dünyayı hayatı bambaşka gösteriyor.
%100 katılıyorum.Sosyal medyaya bakacak olsak herkes koç,sabancı hayatı yaşıyor sanki.Bana pek inandırıcı gelmiyor,pek umrumda da değil.Herkeste bir gösteriş merakı var.Kahve fincanının fotoğrafını paylaşmayı hiç anlayamayacağım mesela.Tabiki gençler bunlardan kötü etkilenip,herkesin hayatı mükemmel diye düşünüyor olabilirler.
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?
4 yıl önce..
Ben de hayallerimi degistirdim.
 
Şükürsüz insana hiç tahammül edemem. Depremde minnacık çocukların kolları, bacakları koptu. Ve o çocuklar hayata devam edecek.
Psikiyatriye göründünüz mü? Endorfin hormonunu duymuşsunuzdur. Bazı insanlarda az salgılanıyor. Sizde de olabilir. İlaçla takviye edin.
Hayallerimin ötesinde bir hayata kavuştum. 2 tane evladım var, bakmaya kıyamadığım 🙏🏻
 
Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.

Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.

Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.

Sizde durum nasıl gelişti?

"İnsan 16 yaşındayken dünyayı değiştireceğini düşünür. 18 olduğunda düşünceleri sert bir kayaya çarpar. 20 yaşına geldiğinde hiçbir şey değiştiremeyeceğini anlar. 25 yaşında dünyanın onu değiştirdiğini fark eder. Ve insan 25 yaşında ölür, 75 yaşında gömülür."

Çok severim bu alıntıyı. Tarkovski'ye atfedildiğini gördüm ama zannediyorum onun değil. Sözün sahibinden çok içeriğine odaklanırsak gördüğünüz üzere yalnız değilsiniz. Tabi bu durumda yalnız olmamak iyi bi şey midir bilmem, hayallerinden uzağa düşmüş bi yığın insan da kulağa pek çekici gelmiyor.

Bir de şunu severim "Tanrım, bana değiştirebileceğim şeyleri değiştirmek için cesaret, değiştiremeyeceğim şeyleri kabullenmek için sabır, ikisi arasındaki farkı bilmek için bilgelik ver."

Gerçeklikle bağınızı hayaller üzerinden kurmayın derim ben. Hele bi de sağlam bi hayal gücünüz varsa. Zihninizdeki sınırsız potansiyelle buz gibi gerçeğin karşılaşmasının yıkıcı geçmeme ihtimali yok çünkü. Üstüne kontrol edemeyeceğiniz şeyler için dertlenirken aslında kendi kontrolünüzde olan basit şeylere müdahale ederek ulaşabileceğiniz gerçekçi ve tatmin edici hedefleri kaçırmanız çok olası. Farazi bi sonsuz mutluluk tanımı peşinde koşarken hiç mutlu olmadan geçen zaman da yanınıza acı kalır.

O yüzden dünyadaki sürenizi neyin sizin için ve size ait olduğunu, neyin olmadığını anlamaya ayırın. Son anınıza kadar merak edecek, deneyecek, benlikmiş ya da değilmiş diyecek bi şeyiniz olsun. O zaman bırakın dünyadaki sürenizin dolmasını beklemeyi nasıl geçtiğini anlamayacaksınız bile.
 
Katılıyorum. Çocuk yapan insanları gerçekten anlamıyorum. Aralarında çok eğitimliler de var halbuki... Dünyaya daha fazla insan getirmek niye?
Bir gün bile düşünmedim böyle bir dünyaya niye çocuk getirdim diye keşke imkanım olsa daha çok doğurabilsem bizler iyi nesiller yetiştirmek için daha çok çalışmalıyız dünyayı güzel bir dünya yapabilmek için elimizden gelenin çok daha fazlasını yapmalıyız.
 
Benim hayallerim küçük galiba.Mesela bir tanesi her gün düzenli tuvalete çıkmak.Kronik kabızlık çekenler,evden başka yerde yapamayanlar beni anlayacaktır.
İnsanın evladının da kakasını biraz yumuşak yaptığı için sevinmek dünyaları verseler sevinmem sizi anlıyorum. Duphalac denediniz mi?
 
Ben bi yandan yasamak isteyip bi yandan ölüp gitmek isteyenlerdenim maalesef hayata ve insanlara dair hiç umudum yok bu yüzden her şeyi boş verdim kendi hayatıma gelince zaten çabalasam da olmuyor ama en kötü filmin bile sonunu merak ediyor bazen insan
 
Ben ne isteyip de elde edemediginiz icin bu kadar olumsuz dusundugunuzu merak ettim. Belki de saglam temeli olmayan hayalleriniz vardir? Hepimiz isteklerimizin bir kismina kavusup bir kismina kavusamiyoruz ama hayallerin de bir temele dayanmasi gerektigini dusunuyorum ben.
 
Back
X