- 16 Mayıs 2022
- 844
- 941
- 53
Kızlar, ben evliym, işim var ve hayatım çok şükür yolunda ve güzel. Ancak çok sıkıcı… Şimdi eşim hayal kuruyor, ev kuracağız, eşya alacağız, kurslara katılırız, çocuk yaparız sonra falan ama bana o kadar monoton ve sıkıcı bir hayat gibi geliyor ki bu anlatamam. Evet bazıları için güzel bir hayat ama ben çok farklı hissederken ailem ve çevre yüzünden memur oldum, deli gibi aşık olduğum bu adamla evliym ancak kendisinin hayattan beklentileri toplumun yüzde 90ı gibi.
Ben rüyalarımda sihirler yapıyorum, canavarlarla savaşıyorum, hırsız grubumla tarihi eser çalıyorum veya dünyayı kurtarıyorum. Yıllardır fantastk kitap film izlemeyi bıraktım ancak sürekli macera yaşama isteği var içimde. Memur hayatım ve memur çevrem ise kampa gidelim falan diyor bana en fazla ama her rüyamdan sonra ağlıyorum. Hippi yaşantılarına, tarikatlara, marjinal ailelere, zengin her gün dünyanın başka yerinde insanlara ve fakir otostopçulara çok özeniyorum. Yine de hayatımın en büyük merkezi eşim, birkaç saat göüşmesek hala özlemden geberiyorum. Bunu, o zaman herkesi bırak bu hayatlara geç demeyin diye söylüyorum çünkü eşim bu hayatlara çok uzak ve ayrı bir güne bile çok karşı. Diğer tüm konularda harika anlaşıyoruz.
Çok sıkıştım, çok bunaldım. Hayat bu kadar mı diyprum ve çocuğum olacak da iyice bu hayata sıkışıp kalacağım diye çok korkuyorum. Eşimi de üzüyorum. Bu arada hep böyle değildim, son bir iki yıldır çok arttı hayatımın gidişatı netleştikçe
Ben rüyalarımda sihirler yapıyorum, canavarlarla savaşıyorum, hırsız grubumla tarihi eser çalıyorum veya dünyayı kurtarıyorum. Yıllardır fantastk kitap film izlemeyi bıraktım ancak sürekli macera yaşama isteği var içimde. Memur hayatım ve memur çevrem ise kampa gidelim falan diyor bana en fazla ama her rüyamdan sonra ağlıyorum. Hippi yaşantılarına, tarikatlara, marjinal ailelere, zengin her gün dünyanın başka yerinde insanlara ve fakir otostopçulara çok özeniyorum. Yine de hayatımın en büyük merkezi eşim, birkaç saat göüşmesek hala özlemden geberiyorum. Bunu, o zaman herkesi bırak bu hayatlara geç demeyin diye söylüyorum çünkü eşim bu hayatlara çok uzak ve ayrı bir güne bile çok karşı. Diğer tüm konularda harika anlaşıyoruz.
Çok sıkıştım, çok bunaldım. Hayat bu kadar mı diyprum ve çocuğum olacak da iyice bu hayata sıkışıp kalacağım diye çok korkuyorum. Eşimi de üzüyorum. Bu arada hep böyle değildim, son bir iki yıldır çok arttı hayatımın gidişatı netleştikçe
- Bu hayatın içinde kendime nasıl adrenalin ve macera yaratabilirim?
- Çocuk yaparsam hayatım daha da mı monotonlaşır yoksa heyecan gelir mi?
- Ben mi abartıyorum, buldum bunuyorum mu?
- Benim gibi hisseden var mı?