İnsanlar, kendi hayatlarına bakmayan insanlar

sinem_06 .!.:

Kızlar burdan yazmayalı uzun zaman olmuş. Zaman neleri aldı götürdü bu zamanda neleri getirdi.. Bazen düşünüyorum keşke 2012 yılında yazdığım konu başlıkları kadar hayatım pembe olsaydı. Aman zaman acımasız, zamana karşı çaresiziz.. Bugünümüze de çok şükür yaşlandım galiba ondan bu dramatikliğim her neyse
Ben bir kurumda memurum yıllardır hep bir yuvam olsun, çocuklarım olsun diye uğraştım durdum. Olmadık insanlardan sevgi bekledim, bulamadığım sevgiyi içime atıp dünyaya kapandım, ayaklarımın üstünde dik durmaya çalışsamda yoruldum. Yaşım 31 oldu. Bütün çevrem evli, mutlu çocuklu. Arkadaşlarımla akşam dışarı çıkıyorum eşleriyle geliyorlar ben yapayalnızım, derdim olduğunda buda geçecek diyerek sıkıca sarılan biri yoktu hayatımda. Evet tek başıma da herşeyin üstesinden gelebilirdim ama bir başkası daha olursa daha güzel gelirdim
Neyse uzun yıllar hayatıma kimseyi almadım ve almayacağım derken biri çıktı karşıma. Beni koruyan, kollayan, sahip çikan ve en onemlisi de benimle ciddi düsünen.. Bir iki görüselim derken birbirimizi sevmeye başladık. Nisanlandık.. Ailem düzgün terbiyeli biri diye hiç karsı cıkmadı. Kızım seviyor bu adam da kızıma sahip çıkar diye sorun çıkarmadılar. O ön lisans mezunu özel bir şirkete bağlı kamu kurumunda personel.. Benim aradığım hep sevgiydi para da pul da yere batsın dedim hep.. Beni yarı yolda bırakmayacak, basimi omzuna koyduğumda herseyi unutturacak biri olsun istedim. Allah gönlümün muradını verdi çok şükür ama insanlar o kadar kötü ve acımasız ki ! Sanki onlar evleneceklermiş gibi önce memleketine takıldılar.
Nereli ? Aa oralı mı ? Ordan düzgün biri çıkmaz (!)
Mesleği ne ? Aa sen devlet memurusun o özelde çalışıyor ya ileride isten çıkarsa ? Hem sen lisans o ön lisans mezunu.. Bunlar ileride sorun olur..
Bana hep bu iki seyle geldiler.. Kendi kocalarına bakmadan, benim nisanlımı elestirmeye kalktılar. Hepsinin ağzını kapatacak şekilde savundum bana hayırlı olsun Allah mutlu etsin demek yerine " niye memur bulmadın " diyenler bile oldu. Nisanĺımın ailesi kültürlü bir aile. Babası memur, ablası ve abisi ögretmen, kız kardesi de üniv mezunu ama şu an çalısmıyor atama bekliyor.
Ben sadece sevilmek istedim. Sevmek değil sevilmek Tam insanlar sustu basımı agrıtmıyorlar derken bugün olan bir olay çok canımi yaktı. 45 yaşında bekar aynı departmanda çalıstıgım bir kadınla akşam hayattan vs konuşurken bana " nişanlının evi var mı " dedi. Bende yok, hangi yeni evlenenin evi var ki dedim. Oda zaten ozelde çalısıyor yarın bir gun isten çıkarırlarsa ne yapacaksın evi ve arabası olmalı dedi. Bende sinirlendim o zaman sen evi ve arabası olan bir adam bul dedim. 45 yasina gelip evlenemeyebilirsin belki bende evlenemeyecegim hersey nasip , kısmet ama bu başkasıni yargilama elestirme hakkinı sana vermiyor Benim yüregımle gittigim adama karsi herkes el birligiyle yüregimi sogutmaya calısıyorlar.. Bıktım artık çok bilmiş insanlarsan.. Kendi kocalarına yada kendilerine bakmayıp herseyde kendilerini soz sahibi hissediyorlar Benim aklımın ucunda bile yoktu " o ozelde calısıyor zorluk yaşarmıyım ? Evi yok olması gerekiyor muydu ? Memleketi orasıymıs sorun olur mu " diye bir kaygım yoktu ama bosbogaz insanlar, insanlarımız benim yüregimi acittilar.. Artik hayirli olsun diyenlerden korkar oldum. Acaba arkasindan ne is yapiyor yada nerelindiye soracaklar diye kimse hayirli olsun demesin istiyorum

Ben yadırgamıyorum insan olsun, ailesine bana sahip ciksin yeter diyorum. Ne elbiseler gordum icinde insan yoktu ne insanlar gordum ustunde elbise yoktu diye bir soz vardi. Insan olmak parayla alinan birsey degil. Ben cok zengin evi olan biriyle evlendigimde ve o evde tartısıp bosanmak istedigimde o evin tapusu yuvanı kurtarmıyacak ama insaar bunu anlamıyor. Surekli insanları bu yuzden kiriyorum. Beni savunma durumuna sokuyorlar.. Benim size sormak istedigim
Kendi memur olup kocası ozel sirkette calisan var mi aranizda kizlar ?
Birde bu durum cok buyuk bir sorun mu ?

Genişletmek için tıkla...