- 5 Mart 2023
- 259
- 236
- 18
- 37
Ben eskiden çekerdim.hiç de başıma bili gelmedi.yıl 2000 2003 civarı hatta 2005 te de çekmiştim.şu an asla cesaret edemem
Ben eskiden çekerdim.hiç de başıma bili gelmedi.yıl 2000 2003 civarı hatta 2005 te de çekmiştim.şu an asla cesaret edememOtostop çekerek dünyayı gezmeye özenenlere sesleniyorum dünyaya açılmadan önce bir ülkemde otostop çekerek ilerleyin. Tecrübe olur.
Şimdi konu komşuya her yere hırsız giriyor dışarıdaki elektrik kablolarını kesip alıyorlar devir çok değişti maalesefBen eskiden çekerdim.hiç de başıma bili gelmedi.yıl 2000 2003 civarı hatta 2005 te de çekmiştim.şu an asla cesaret edemem
Sizin isminizi ne zaman görsem yanındaki numara ile beraber bir universite arkadaşımı hatırlatıyor,çok severdim kendisini yıllar oldu koptuk gitti,adı Sümeyra ve ispartali idiKızlar, ben evliym, işim var ve hayatım çok şükür yolunda ve güzel. Ancak çok sıkıcı… Şimdi eşim hayal kuruyor, ev kuracağız, eşya alacağız, kurslara katılırız, çocuk yaparız sonra falan ama bana o kadar monoton ve sıkıcı bir hayat gibi geliyor ki bu anlatamam. Evet bazıları için güzel bir hayat ama ben çok farklı hissederken ailem ve çevre yüzünden memur oldum, deli gibi aşık olduğum bu adamla evliym ancak kendisinin hayattan beklentileri toplumun yüzde 90ı gibi.
Ben rüyalarımda sihirler yapıyorum, canavarlarla savaşıyorum, hırsız grubumla tarihi eser çalıyorum veya dünyayı kurtarıyorum. Yıllardır fantastk kitap film izlemeyi bıraktım ancak sürekli macera yaşama isteği var içimde. Memur hayatım ve memur çevrem ise kampa gidelim falan diyor bana en fazla ama her rüyamdan sonra ağlıyorum. Hippi yaşantılarına, tarikatlara, marjinal ailelere, zengin her gün dünyanın başka yerinde insanlara ve fakir otostopçulara çok özeniyorum. Yine de hayatımın en büyük merkezi eşim, birkaç saat göüşmesek hala özlemden geberiyorum. Bunu, o zaman herkesi bırak bu hayatlara geç demeyin diye söylüyorum çünkü eşim bu hayatlara çok uzak ve ayrı bir güne bile çok karşı. Diğer tüm konularda harika anlaşıyoruz.
Çok sıkıştım, çok bunaldım. Hayat bu kadar mı diyprum ve çocuğum olacak da iyice bu hayata sıkışıp kalacağım diye çok korkuyorum. Eşimi de üzüyorum. Bu arada hep böyle değildim, son bir iki yıldır çok arttı hayatımın gidişatı netleştikçeöncesinde yurt dışına yerleşme planımız vardı ancak iptal ve türkiyeye dönüş işe başlama zamanı yaklaştıkça bu psikolojiye girdim
Cevap veren herkese teşekkürler
- Bu hayatın içinde kendime nasıl adrenalin ve macera yaratabilirim?
- Çocuk yaparsam hayatım daha da mı monotonlaşır yoksa heyecan gelir mi?
- Ben mi abartıyorum, buldum bunuyorum mu?
- Benim gibi hisseden var mı?
Aaa o nasıl bir uygulama,anlatabilir misiniz merak ettimDostum belgesel izlemeyi niye ezikledin ya insan farklı farklı dünyalara gidiyor mesela amazonlardaki kabileler gitmiş kadar oluyorsun.
Bir de Google mapsi tavsiye ederim ama street view olanını. Küçük adamı alıp dünyada bir yere atıyorsun nereye düşecek hangi sokakta kendini bulacaksın çok heyecanlı.
İnsan oturduğu yerden de binbir maceraya atılabilir bence
Bizim köylümüz vardı. Arabasına aldığı insanlar bıçakladı onu.Ben eskiden çekerdim.hiç de başıma bili gelmedi.yıl 2000 2003 civarı hatta 2005 te de çekmiştim.şu an asla cesaret edemem
Kendinizi aksiyona fazla kaptirmissiniz ? Gerçekçi olunKızlar, ben evliym, işim var ve hayatım çok şükür yolunda ve güzel. Ancak çok sıkıcı… Şimdi eşim hayal kuruyor, ev kuracağız, eşya alacağız, kurslara katılırız, çocuk yaparız sonra falan ama bana o kadar monoton ve sıkıcı bir hayat gibi geliyor ki bu anlatamam. Evet bazıları için güzel bir hayat ama ben çok farklı hissederken ailem ve çevre yüzünden memur oldum, deli gibi aşık olduğum bu adamla evliym ancak kendisinin hayattan beklentileri toplumun yüzde 90ı gibi.
Ben rüyalarımda sihirler yapıyorum, canavarlarla savaşıyorum, hırsız grubumla tarihi eser çalıyorum veya dünyayı kurtarıyorum. Yıllardır fantastk kitap film izlemeyi bıraktım ancak sürekli macera yaşama isteği var içimde. Memur hayatım ve memur çevrem ise kampa gidelim falan diyor bana en fazla ama her rüyamdan sonra ağlıyorum. Hippi yaşantılarına, tarikatlara, marjinal ailelere, zengin her gün dünyanın başka yerinde insanlara ve fakir otostopçulara çok özeniyorum. Yine de hayatımın en büyük merkezi eşim, birkaç saat göüşmesek hala özlemden geberiyorum. Bunu, o zaman herkesi bırak bu hayatlara geç demeyin diye söylüyorum çünkü eşim bu hayatlara çok uzak ve ayrı bir güne bile çok karşı. Diğer tüm konularda harika anlaşıyoruz.
Çok sıkıştım, çok bunaldım. Hayat bu kadar mı diyprum ve çocuğum olacak da iyice bu hayata sıkışıp kalacağım diye çok korkuyorum. Eşimi de üzüyorum. Bu arada hep böyle değildim, son bir iki yıldır çok arttı hayatımın gidişatı netleştikçeöncesinde yurt dışına yerleşme planımız vardı ancak iptal ve türkiyeye dönüş işe başlama zamanı yaklaştıkça bu psikolojiye girdim
Cevap veren herkese teşekkürler
- Bu hayatın içinde kendime nasıl adrenalin ve macera yaratabilirim?
- Çocuk yaparsam hayatım daha da mı monotonlaşır yoksa heyecan gelir mi?
- Ben mi abartıyorum, buldum bunuyorum mu?
- Benim gibi hisseden var mı?
Hafta sonları yakın çevre gezileri yapın eşinize yatırım yapmak için değil günü yaşamak için hayatta olduğunuzu hatırlatın o yapmıyorsa siz plan yapın bütçe dahilinde, imkan varsa yurt içi yurt dışı geziler yapın yeni kültürler keşfetmek farklı coğrafyaları keşfetmek iyi gelir, ayrıca kendinize özel alan yaratın herşeyi eşle birlikte yapmanız gerekmiyor ki.Kızlar, ben evliym, işim var ve hayatım çok şükür yolunda ve güzel. Ancak çok sıkıcı… Şimdi eşim hayal kuruyor, ev kuracağız, eşya alacağız, kurslara katılırız, çocuk yaparız sonra falan ama bana o kadar monoton ve sıkıcı bir hayat gibi geliyor ki bu anlatamam. Evet bazıları için güzel bir hayat ama ben çok farklı hissederken ailem ve çevre yüzünden memur oldum, deli gibi aşık olduğum bu adamla evliym ancak kendisinin hayattan beklentileri toplumun yüzde 90ı gibi.
Ben rüyalarımda sihirler yapıyorum, canavarlarla savaşıyorum, hırsız grubumla tarihi eser çalıyorum veya dünyayı kurtarıyorum. Yıllardır fantastk kitap film izlemeyi bıraktım ancak sürekli macera yaşama isteği var içimde. Memur hayatım ve memur çevrem ise kampa gidelim falan diyor bana en fazla ama her rüyamdan sonra ağlıyorum. Hippi yaşantılarına, tarikatlara, marjinal ailelere, zengin her gün dünyanın başka yerinde insanlara ve fakir otostopçulara çok özeniyorum. Yine de hayatımın en büyük merkezi eşim, birkaç saat göüşmesek hala özlemden geberiyorum. Bunu, o zaman herkesi bırak bu hayatlara geç demeyin diye söylüyorum çünkü eşim bu hayatlara çok uzak ve ayrı bir güne bile çok karşı. Diğer tüm konularda harika anlaşıyoruz.
Çok sıkıştım, çok bunaldım. Hayat bu kadar mı diyprum ve çocuğum olacak da iyice bu hayata sıkışıp kalacağım diye çok korkuyorum. Eşimi de üzüyorum. Bu arada hep böyle değildim, son bir iki yıldır çok arttı hayatımın gidişatı netleştikçeöncesinde yurt dışına yerleşme planımız vardı ancak iptal ve türkiyeye dönüş işe başlama zamanı yaklaştıkça bu psikolojiye girdim
Cevap veren herkese teşekkürler
- Bu hayatın içinde kendime nasıl adrenalin ve macera yaratabilirim?
- Çocuk yaparsam hayatım daha da mı monotonlaşır yoksa heyecan gelir mi?
- Ben mi abartıyorum, buldum bunuyorum mu?
- Benim gibi hisseden var mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?