- 17 Ağustos 2011
- 4.514
- 7.491
- 358
- Konu Sahibi esmergizmo
-
- #41
Tus varken baslama bence.
Anca yüzme kursu plates vs seni ve ruhunu rahatlatacak seyler iyi olabilir
aslında biraz arkadaşsızlıkın da etkisi var. küçük yaşlarımızdaki gibi değiliz. çoğu arkadaşım evli, diğerleri de işleri çok ağır ve yoğunlar. haftada 1 zor görüyorum yüzlerini. sadece ailemin bana vakti var annemler emekli ablam da öğretmen ama hayat bakış açısı ablamın boğuyor beni daha aşağı çektiğinden arkadaş olarak onla takılamıyorum yani eğleneceğime zehir oluyor.
sanırım büyüdükçe herkes bireyselleşiyor, ben buna alışamadım bu süreçte hep sevgilim olduğundan yanımda birden dımdızlak kaldım şu anda.
valla aslında neden olmasın... ama bi arkadaşımla konuştum lisede almancadan mezun o. o bile şu an b2 düzeyinde olmadığını söyledi. en az 6 ay kapanman lazım almanca için dedi. bilemiyorum gözüm almıyor şu anda. tus bi yanda dururken
Tus varken baslama bence.
Anca yüzme kursu plates vs seni ve ruhunu rahatlatacak seyler iyi olabilir
Sevgili kız kardeşim içimden size böyle hitap etmek geldi. Acılarınızla yüzleşin. İnsanın en iyi terapisti kendisidir. Kendinizle yaralı tarafınızla konuşun. Yaşam bir kere ve kazası yok. Bu zamana kadar ki yaşadığınız herşeyi gözden geçirin. Ve onlar üzerine düşünün. Verdiğiniz tepkileri düşünün. Çok kıymetlisiniz. Hayata kendi ruhumuzun rengini bırakmaya geliyoruz. Hayat ilişkilerden ibaret değil. İçinize dönün ve kendinize elinizi uzatıp yerden kaldırın. Çok sevdiğim bir şarkıda şöyle diyor. "Sana kara yazıldı sanma insanın da kaderi böyle"... Hepimiz birşeyler yaşıyoruz. Mühim olan aldığımız ders ve hayata tutunabilmek... Güzel ve farkındalık dolu bir ömür diliyorum.kızlar bilen bilir sıkıntılarım var. uzun süredir istediğim yeri kazanamadığım bir sınavım var. 9 yıllık ilişkim de yeni bitti. psikiyatra da gidiyorum bu arada.
sıkıntım şu ki içimde hiçbir hayat isteği kalmadı. evin içinde sadece nefes alıyorum. evet tamam depresyondayım ama nasıl çıkacağım? kendinizi böyle durumlardan nası kurtardınız? hiçbir şeye enerjim yok gibi. sadece internette dolanıp kafamı oyalayabiliyorum çok kötü bir kısır döngüye girdim.
benzer bir şeyler yaşayanların çıkış hikayelerini örnek almaya ihtiyacım var belki de. bilmiyorum.
not: konularımla boğduysam sizi görmezden gelin lütfen kötü bir şey demeyin çünkü kaldıramıcak kadar hassas bir dönemdeyim. teşekkürler.
Buna katılır mısın katılmaz mısın bilemiyorum girlboss ama ben seni dış dünyaya çok endeksli görüyorum. Yani kendinden ziyade hep çevrene odaklısın. Birini sevip sevmemen bile başkalarının o kişiyi sevip sevmemesine bağlı olarak değişmiş. Son 9 yıldır bu kişi sevgilin olmuş, öncesinde kime bağlıydı bilmiyorum. Ama birisi için kendinle alakalı bir bağlantıdan dolayı seviyorum/sevmiyorum diyememişsin, mutlaka sevgilinle alakalı bir bağlantıdan dolayı o kategoriye sokmuşsun. Demek istediğimi tam anlatabildim mi bilmiyorum ama ne zaman kendini başkalarına endekslemeyi bırakırsan, kendinin apayrı bir birey olduğunu ne zaman kabullenirsen o zaman hayattan zevk almaya başlayacaksın şahsi fikrimce.
Sevgili kız kardeşim içimden size böyle hitap etmek geldi. Acılarınızla yüzleşin. İnsanın en iyi terapisti kendisidir. Kendinizle yaralı tarafınızla konuşun. Yaşam bir kere ve kazası yok. Bu zamana kadar ki yaşadığınız herşeyi gözden geçirin. Ve onlar üzerine düşünün. Verdiğiniz tepkileri düşünün. Çok kıymetlisiniz. Hayata kendi ruhumuzun rengini bırakmaya geliyoruz. Hayat ilişkilerden ibaret değil. İçinize dönün ve kendinize elinizi uzatıp yerden kaldırın. Çok sevdiğim bir şarkıda şöyle diyor. "Sana kara yazıldı sanma insanın da kaderi böyle"... Hepimiz birşeyler yaşıyoruz. Mühim olan aldığımız ders ve hayata tutunabilmek... Güzel ve farkındalık dolu bir ömür diliyorum.
dış odaklı biri olduğumun farkındayım. ama başka insanları sevip sevmemem sevgilimle ilgili değildi, ondan ya da başka insanlardan bağımsız sevip sevmediğim kişiler çok değişti.
ama ben kendimi insanların beni sevip sevmemesine göre seviyor olabilirim.
ve evet hep başarılarım vs her şeyim dışarıya göre şekillenmiş, eskiden hocalarım çok motive ederdi, insanların özenmeleri bile beni gaza getirirdi daha çok böyle bir tarzım oldu, kendi içimden kaynaklanan bir motivasyonum yoktu pek.
evet son senelerde özellikle bağımlı olduğumun farkındaydım sevgilime zaten bunun için kendi ayaklarım üzerinde durmadan evlenmeyi düşünmedim. bu sorunu çözmeye çalışıyordum kendimce. şimdi haliyle birden sudan çıkmış balığa döndüm çırpınıyorum. aslında günlük hayatımda hiçbir değişiklik yok onla gittiğim yerlere tek başıma ya da arkadaşlarımla gidiyorum ama kafamda hep onun desteğini hissetmek bana güç veriyormuş yalnızken güçsüz hissediyorum.
evet tus varken almanca kasmak biraz saçma olacak.
yüzme biliyorum zaten. ruhumu rahatlatacak ne var bilemiyorum artık. çünkü hani şu iyi gelir diye içimden bir istek gelmiyor artık depresyon böyle bir şey galiba.
Doğrudur, ben burada senin yazdıklarını okuduğum kadarıyla kendimce bir çıkarım yaptım, tüm yaşadıklarını bilmem imkansız, sevgilinle geçirdiğin 9 yılı, nelerin seni sadece sevgiline tutunmaya ittiğini bilmem de imkansız. Ama hepimiz yalnızız aslında. Yıllarını birlikte geçiren evli çiftler dahi kendi içinde yalnız. Hayatını dış dünyaya odaklı geçirmen kendi hayatını yaşayamamana sebep oluyor. Bu senin hayatın, sevgilin kendi hayatını yaşıyor, düşmanım dediğin arkadaşın kendi hayatını yaşıyor, sen neden kendine bu eziyeti çektiriyorsun?
Belli bir çabayla hayatını istediğin noktaya getirmen mümkün ama oturduğun yerden sadece dışarıdakileri izleyerek hayatını istediğin noktaya getirmen mümkün değil. Başkalarına yeterince yatırım yaptın bence artık sıra sende.
Benim de modum çok düşük zaten 2 saatlik uykuyla nöbet e gittim uyuyamiyorum nöbet de berbat geçti ufak birkaç eksik kan girişi oldundiye kidemlimden azar yedim sonra ağladım aptal gibi dışarı çıkıp o an bas istifayı diyor insan ama iste E esmergizmo
Öğrenmek icin degil ya, gunde 1 saat falan free yüz kafani bosaltırsın. Bana iyi gelmisti bikac ay gitmistim. Hocayla değil yani kendi basima yüzüyodum. Öneririm :) ama feci yoruyor enerjin kalmayabilir ders çalışmaya
uff
biliyor musun sevgilimle yüzyüze konuştuğumuz gün sahil kenarı bir kafedeydik çok kalabalıktı genç yaşlı bi sürü kişi vardı ve ilk paragrafta söylediğinin aynısını söylemişti bana. burdaki herkes aslında yalnız ve tek başına evli de olsa ailesiyle de olsa. sen de biraz bencil ol demişti bana.
ben sanırım büyüyemedim astoria, ailemle olmaktan mı, kendi duvarlarımdan mı bilmiyorum ama o bireyselleşmeyi yaşayamadım, sanırım istediğim anda annemin kaybetme korkusundan beni bağlamasıyla aileye bu sefer ben artık bağımlı oldum insanlara.
ben de bilmiyorum ama durup hayatı izlemekten çok sıkıldım. insanların hayatında onlarca şey değişiyor, bense sadece durup bekliyorum. mr. nobody diye bir film izlemiştim ve beni çok etkilemişti, sanırım artık seçim yapamaz oldum hareket eder bir yola girersem diğer seçimleri kaybederim derken zamanımı ve elimdekileri de kaybettim.
Mr. Nobody güzel filmdi, sevmiştim. :) Peki bir de şu açıdan bakalım, madem ailen ya da başka bir sebepten ötürü bağımsızlığını kazanamadın, bu durum kazanman için iyi bir fırsat değil mi? Bence sen sudan çıkmış balık değilsin. Sen sevgilinle deniz kenarında iskelenin ucunda duruyordun, sonra sevgilin seni iskeleden aşağı denize itti, denize düştün. Su buz gibi ama suya alışman için hareket etmen, yüzmen gerekiyor. Sen yüzmüyorsun, suyun soğukluğundan şikayet ediyorsun. Yüzme bildiğin halde boğuluyorum beni kurtarın diyorsun ama kulaç atmıyorsun.
Bende 1 ay olacak kendimce ağir bir bunalimin icindeyim çok sukur geciyor Allah beterinden korusun. Simdi ne kadar zordur senin icin zaman bile gecmez saat ilerlemez sanki. Bende sadece internete takiliyorum arkadasim okulum yok bir odanin icindeyim ama geciyor zamanla . birgun nette şu hikayeyi glrdum toparlanmami sagladi . belki sanada faydasi olur.
evet aynen böyle yapıyorum, ama niye böyle yaptığımı çözemiyorum. işkence çekiyorum ama bir şeyleri değiştiremiyorum. tembellik mi alışkanlık mı bulamadım kendimi çözemedim, farkındayım başıma gelen kötü şeyler bahane olabilir, ama olmayadabilirdi, bu yüzden aslında kimseyi suçlamıyorum, yaptıklarımın ve yapamadıklarımın sorumlusu benim, ama dediğim gibi neyi nasıl değiştireceğimi kendimde bulamadım, harekete geçemiyorum, tutukluk mu denir artık ne denirse bilemedim.
Terapistinin bir önerisi oldu mu sana bu konuda?
İnanki o zaman agir gecirdigim bunalimli gunlerimi dusunuyorumda ne kadar salakmisim keske 1 saniyemi bile kaybetmeseydim diyorum . ama insanin elinde olan bisey degil bu . beynime takinti yaptigim icin atamiyordum suan çok sukur azda olsa geçiyor . inş. Daha iyi olacam ve olacaz ☺
bişey diyeyim mi henüz bu konulara gelemedik
annem ablam ve sevgilimle ilgili konuştuk şimdiye kadar hatta sevgilimle ilgili tam konuşmadık bile. ben baya uğraştırıcı bi vakayım ya nerden tutsan elinde kalan cinstenen acil olanlar bunlardı işte biliyorsun genel olarak hayatımı.
sanırım bi dahaki sefere tusla ilgili konuşuruz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?