HAYAT PAHALILIĞI,AİLEYLE YAŞAMAK..

Para verilen hiç bir yere gitmek istemiyor.
Bilişsel Davranış Terapisi alsa, ona iyi gelecektir. Siz de rahatlarsınız. En azından terapiye ikna etseniz siz götürseniz? Parasını siz verseniz?

Aksi hâlde apart gibi yerler olabilir ya da bir sene dişinizi sıkın. Arabanızı satmayın. Gerçi iyi para ediyor mu daire alır mı o da önemli?
 
Bence kötü,ihtiyacın yokken alıyorsun..Bunun gibi her şeyden olması demek iyi bir şey değil..

Kimse 4-4 lük değil. Bu kavga edilecek bir mesele de değil. Otelden sabun vs getiriyor millet. Ailenizi üzmeyin. Geçireceğiniz günler az. İnan ki sana en iyi davranan yakının bile zora düşünce yanında olmuyorlar. Ailen bir tek yanında oluyor.
 
Evlenecek erkek bulamıyorum desem inanır mısınız?Pandemiden sonra kıtlık oldu sanki.Yaşım da 31.Kalabalık bir okulda çalışmama rağmen bir tane bekar erkek yok.Önceki okulumda da yoktu.Ailemin önerdikleri zaten sağlıklı kişiler olmuyorlar kendilerinden ötürü.Ailemin çevresindeki normal insanlar da bana bakmazlar,çünkü onları biliyorlar.Yani artık arkadaşlara söylüyoeum ama bir taraftan da korkuyorum.Ailemin karşısına nasıl çıkaracağım diye.Yanlış anlamayın ama çok utanıyorum.Annemin anormal davranışları beni çok mahcup ediyor.
Kesinlikle anlıyorum şahsen ben ilk bulduğuma atladım olgun da düşünemiyordum 22 yaşındaydım en azından siz olgun düşünecek yaştasınız ha mutsuz değilim ama bu halimle bu aklımla evlenmezdim o an bi kaçış kurtuluş nereye tosladığımın önemi yoktu yeter ki çıkayım benim tek çarem evlilikti ayrı yaşamak şöyle dursun tayin olduğum her yere peşimden gelen ve 1 gün arkadaşımda kalmaya izin vermeyen bi ailem vardı sizin en azından ayrı ev tayin olup gitme gibi durumlarınız var inşalalh karşınıza da istediğiniz gibi biri çıkacaktır önemli olan sizin ilişkiniz annenizin tavrını önemsemeyecektir siz anlaştıktan sonra tabi zor olacak annenizi idare etmek
 
Kesinlikle anlıyorum şahsen ben ilk bulduğuma atladım olgun da düşünemiyordum 22 yaşındaydım en azından siz olgun düşünecek yaştasınız ha mutsuz değilim ama bu halimle bu aklımla evlenmezdim o an bi kaçış kurtuluş nereye tosladığımın önemi yoktu yeter ki çıkayım benim tek çarem evlilikti ayrı yaşamak şöyle dursun tayin olduğum her yere peşimden gelen ve 1 gün arkadaşımda kalmaya izin vermeyen bi ailem vardı sizin en azından ayrı ev tayin olup gitme gibi durumlarınız var inşalalh karşınıza da istediğiniz gibi biri çıkacaktır önemli olan sizin ilişkiniz annenizin tavrını önemsemeyecektir siz anlaştıktan sonra tabi zor olacak annenizi idare etmek
Tayin olduğum yere hiç peşimden gelmediler.Her şeyimi kendim hallettim.Depresyona girdim.Sokağa çıkamıyordum.Doktora tek başıma gittim.Yine de gelmediler.
Hasta olduğum dönemde kuzenim ce amcam ölmüştü ansızın.Sonra bunalıma girdim.Doktorum bana senin hastalanmanın sebebi bu yaşadıkların değil.Bu yaşına iyi gelmişsin dedi.Anlatacak daha çok şey var..
Gerçekten aile bazı insanlar için imtihan.
 
Kimse 4-4 lük değil. Bu kavga edilecek bir mesele de değil. Otelden sabun vs getiriyor millet. Ailenizi üzmeyin. Geçireceğiniz günler az. İnan ki sana en iyi davranan yakının bile zora düşünce yanında olmuyorlar. Ailen bir tek yanında oluyor.
Sadece okuduklarınıza göre siz de haklısınız.
 
Tayin olduğum yere hiç peşimden gelmediler.Her şeyimi kendim hallettim.Depresyona girdim.Sokağa çıkamıyordum.Doktora tek başıma gittim.Yine de gelmediler.
Hasta olduğum dönemde kuzenim ce amcam ölmüştü ansızın.Sonra bunalıma girdim.Doktorum bana senin hastalanmanın sebebi bu yaşadıkların değil.Bu yaşına iyi gelmişsin dedi.Anlatacak daha çok şey var..
Gerçekten aile bazı insanlar için imtihan.
İnanın hayatımı yaşayamadım memur olup para kazanıp onu harcayabilmenin hazına varamadım gençliğimi yaşayamadım,çalışıyordum ama iş arkadaşlarımla bi yerlere gidip eğlenip gezemiyordum,resmen evlenip çocuk doğurayım bariye mecbur bıraktılar şu an boşa geçen o bekar ve kendi paranı kazandığım yılların acısı oturdu içime,hala da çekiyorum aile olunca ömürlük dert oluyor gerçekten de bazen aile imtihanımız oluyor
 
Merhabalar,çok zor bi ailem var.Anlatsam roman olur.Ben devlet memuruyum,öğretmenim.Ailemle hep ayrı yaşadım.Farklı şehirleydik.Pandemide tayin istedim ,geldim.Geliş o geliş,bir daha evimi ayıramadım.Hayatım zindan oldu.Çok zor durumdayım.
Annem 50 yaşında..Her şeyi biriktirir,işe yaramaz be varsa.Aşırı kaygılı.Ve ona göre insanlar çok kötü.Herkesin hedefi kendisi.Nir gün lazım olur diye her şeyi biriktirir.Ona gmre dünyanın sonu gelecek ve bir tek kendisi kurtulacaktır. Hastaneye tek başına gidemez.İşimin olması önemli değil,dediği saatte dediği yere götürmek zorundayım.
Bu halleri yüzünden,yıllar önce zorla nişanlımdan ayrıldım.Hoş benim de ayrılasım vardı ama onun sebep olması beni çok üzdü.
Annenle alakalı inanılmaz travmalarım var..Ama bu hayat pahalılığında evimi ayıramıyorum.İstanbul gibi bir yerde uygun fiyatlı ev yok,ev olsa eşya alacak param yok.
Mutlu günlerimde bir araba almıştım.Bir senelik borcu kaldı.Son çare onu satmak ama kıyamıyorum.Benzin fiyatları zirve yapmış. Her ay neredeyse bir ev kirası kadar arabaya masraf yapıyorum,vergisi,muayenesi,sigortası,kaskosu... bitmiyor.Ama satnak da istemiyorum.
Ne yapacağım bilmiyorum.
Adeta bir çıkmazdayım.Annemi ve babamı toparlamak değil kendi hayatımı yaşamak istiyorum..
M Mutlu2890
yaşınızı merak ettim, bence aileden ayrılmak için evlenmek gerekmiyor, herkes belli yaştan sonra kendi ayakları üzerinde durmalı..
Lakin!
çıkmazda olan tek sen değilsin.
Evli olanlar da pek özgür değil
çocuğu olanlar, sorumluluk sahibi olanlar..
Eşinle de aynı evi paylaşmak zaman zaman zor. eşinin ailesi, çevresi, sosyal çevren..
Çocuk başlı başına sorumluluk.
Hayat gerçekten pahalı, yazdıklarında haklısın ama bunlar şu an için hepimize geçerli.
bolca şükür, ve sabır..
Mesleğin, araban, kazancın var.
temel ihtiyaçlarını karşılayabiliyorsun.
Ayrı eve çıksan da (arkadaş, çevre) güllük gülistanlık olmayacak.
Kendi başına kalabilecek kadar çok iyi kazancın olması lazım.
Ama yaş gittikçe o da yetmeyecek..
İnsan insana her zaman lazım.
Kendi ailenden başka dost yok insana.
unutma bunu.
Biraz kendine zaman ayırmaya, dışarda vakit geçirmeye kendine alan yaratmaya çalış..
Ama çok yüksünme bence kim kime muhtaç olur bilinmez.

bu arada birikimlerinizi iyi değerlendirmenizi tavsiye ederim. Arabayı satmak yerine modelini yükseltebilirsiniz.
 
Çok basit bir örnek vereyim.Evde bir çuval maske var,ıslak mendil var,çalıştığı yerde be artıyorsa getirmiş.
Bosverin annenizin yaptıklarıni. Siz oyle değilsiniz cok şükür. Annenizin de bu yaştan sonra degisecegini Sanmam. Tedavi kabul etmeyecektir muhtemelen. Bir an önce uzak bi yerde hayatınızi kurmaya bakın.
 
İşte bu konuda çok kararsızım.İlk arabam.Müthiş bir rahatlık.Hele bu devirde bayan için ..Bir daha alamam diye çok korkuyorum.Yüzdün yüzdün kuyruğuna geldin.Bir senen kaldı sabret diyorum.Ama olmuyor.Son çare satacağım galiba.
Akil sağlığınızı düşünün, sadece bunu derim...
 
Merhabalar,çok zor bi ailem var.Anlatsam roman olur.Ben devlet memuruyum,öğretmenim.Ailemle hep ayrı yaşadım.Farklı şehirleydik.Pandemide tayin istedim ,geldim.Geliş o geliş,bir daha evimi ayıramadım.Hayatım zindan oldu.Çok zor durumdayım.
Annem 50 yaşında..Her şeyi biriktirir,işe yaramaz be varsa.Aşırı kaygılı.Ve ona göre insanlar çok kötü.Herkesin hedefi kendisi.Nir gün lazım olur diye her şeyi biriktirir.Ona gmre dünyanın sonu gelecek ve bir tek kendisi kurtulacaktır. Hastaneye tek başına gidemez.İşimin olması önemli değil,dediği saatte dediği yere götürmek zorundayım.
Bu halleri yüzünden,yıllar önce zorla nişanlımdan ayrıldım.Hoş benim de ayrılasım vardı ama onun sebep olması beni çok üzdü.
Annenle alakalı inanılmaz travmalarım var..Ama bu hayat pahalılığında evimi ayıramıyorum.İstanbul gibi bir yerde uygun fiyatlı ev yok,ev olsa eşya alacak param yok.
Mutlu günlerimde bir araba almıştım.Bir senelik borcu kaldı.Son çare onu satmak ama kıyamıyorum.Benzin fiyatları zirve yapmış. Her ay neredeyse bir ev kirası kadar arabaya masraf yapıyorum,vergisi,muayenesi,sigortası,kaskosu... bitmiyor.Ama satnak da istemiyorum.
Ne yapacağım bilmiyorum.
Adeta bir çıkmazdayım.Annemi ve babamı toparlamak değil kendi hayatımı yaşamak istiyorum..
Ben sizim yerimizde olsam kredim bitene kadar evden cikmazdim, kredim bitince de vinn baska bir sehire, arabayi satmazdim cunku 1 sene sonra tekrar alabileceginizin garantisi yok.
Ogrrensiniz sanirim dershane gibi bi yerde de calisip evden olabildigince uzak durabilirsiniz veya yurtta kalan cocuklara ders anlatabilirsiniz eve sadece uyumaya gidin, anlamayacak gibiyse hic tartismayin, benim annem de sacma sapan seyleri biriktirir (sizinki kadar olmasa da) o ise gidince atiyorum en eskilerden inanin farketmiyor bile
 
İstanbul' da, aylık ortalama 1500 TL' ye dayalı döşeli elektriği, ısıtması ve interneti içinde onlarca ev var. Dilersen ayrı eve rahatlıkla çıkabilirsin, içinde bulunduğun durum arabanı satman için bir bahane değil. Tabii ki, nişanlından ayrılasın varmış ama ayrıldıktan sonra anneni sorumlu ettiğin gibi, arabanı satasın olup buna da hayat pahalılığı ile aileni ortak sorumlu etmek istemiyorsan. İçinde bulunduğun durum hakkında bir psikologdan yardım istemekle başla istersen hayata.
 
Bazilari yalnis yasayan kadina kötü gözle bakiyor ondan. Sanki her yalniz yasayan kadin kolay lokma

Sonunda doğru anlayan bir üye çok şükür.

Bakın arkadaşlar;elit bir yerde yaşarsa dedikleri olmaz. Ama zaten arkadaşın borcu var maaşı 7k, elit yer kiraları maaşı kadar neredeyse.faturalar ev masrafları desen şimdiki yaşadıkları yerden daha ekonomik olarak düşük bir yere gidecek.ordaki insanların misyonu farklı. Çağdaş olmayabilirler.

Yoksa git nezih bi yerden tut 1+1 evin site içinde. Ne kimse rahatsız eder ne bişi mis gibi de Yaşar.ama işte imkan yok.
 
yukarıda sormuştum

31 yaşındaymışsınız.

bence kendi hayatını kurmayı istemek için gayet olgun bir yaş.
hayırlısı diyeceğim. inşallah rabbim güzel kapılar açsın, yollarınız iyi yerlere çıksın.
yine de içinizi ferah tutun.
kaostan beslenmeyin.
 
İstanbul' da, aylık ortalama 1500 TL' ye dayalı döşeli elektriği, ısıtması ve interneti içinde onlarca ev var. Dilersen ayrı eve rahatlıkla çıkabilirsin, içinde bulunduğun durum arabanı satman için bir bahane değil. Tabii ki, nişanlından ayrılasın varmış ama ayrıldıktan sonra anneni sorumlu ettiğin gibi, arabanı satasın olup buna da hayat pahalılığı ile aileni ortak sorumlu etmek istemiyorsan. İçinde bulunduğun durum hakkında bir psikologdan yardım istemekle başla istersen hayata.

Yemin misin? Doğu yok öyle ev, gurbetçisin sanırım 1500 euro ya var evet, 1500 TL e o dediğin ev yok İstanbul’da.
 
İstanbul' da, aylık ortalama 1500 TL' ye dayalı döşeli elektriği, ısıtması ve interneti içinde onlarca ev var. Dilersen ayrı eve rahatlıkla çıkabilirsin, içinde bulunduğun durum arabanı satman için bir bahane değil. Tabii ki, nişanlından ayrılasın varmış ama ayrıldıktan sonra anneni sorumlu ettiğin gibi, arabanı satasın olup buna da hayat pahalılığı ile aileni ortak sorumlu etmek istemiyorsan. İçinde bulunduğun durum hakkında bir psikologdan yardım istemekle başla istersen hayata.
Paralel istanbulda mı bu 1500 liraya içinde herşey olan evler?
 
Sonunda doğru anlayan bir üye çok şükür.

Bakın arkadaşlar;elit bir yerde yaşarsa dedikleri olmaz. Ama zaten arkadaşın borcu var maaşı 7k, elit yer kiraları maaşı kadar neredeyse.faturalar ev masrafları desen şimdiki yaşadıkları yerden daha ekonomik olarak düşük bir yere gidecek.ordaki insanların misyonu farklı. Çağdaş olmayabilirler.

Yoksa git nezih bi yerden tut 1+1 evin site içinde. Ne kimse rahatsız eder ne bişi mis gibi de Yaşar.ama işte imkan yok.

ne kadar doğru bir tespit.
 
Merhabalar,çok zor bi ailem var.Anlatsam roman olur.Ben devlet memuruyum,öğretmenim.Ailemle hep ayrı yaşadım.Farklı şehirleydik.Pandemide tayin istedim ,geldim.Geliş o geliş,bir daha evimi ayıramadım.Hayatım zindan oldu.Çok zor durumdayım.
Annem 50 yaşında..Her şeyi biriktirir,işe yaramaz be varsa.Aşırı kaygılı.Ve ona göre insanlar çok kötü.Herkesin hedefi kendisi.Nir gün lazım olur diye her şeyi biriktirir.Ona gmre dünyanın sonu gelecek ve bir tek kendisi kurtulacaktır. Hastaneye tek başına gidemez.İşimin olması önemli değil,dediği saatte dediği yere götürmek zorundayım.
Bu halleri yüzünden,yıllar önce zorla nişanlımdan ayrıldım.Hoş benim de ayrılasım vardı ama onun sebep olması beni çok üzdü.
Annenle alakalı inanılmaz travmalarım var..Ama bu hayat pahalılığında evimi ayıramıyorum.İstanbul gibi bir yerde uygun fiyatlı ev yok,ev olsa eşya alacak param yok.
Mutlu günlerimde bir araba almıştım.Bir senelik borcu kaldı.Son çare onu satmak ama kıyamıyorum.Benzin fiyatları zirve yapmış. Her ay neredeyse bir ev kirası kadar arabaya masraf yapıyorum,vergisi,muayenesi,sigortası,kaskosu... bitmiyor.Ama satnak da istemiyorum.
Ne yapacağım bilmiyorum.
Adeta bir çıkmazdayım.Annemi ve babamı toparlamak değil kendi hayatımı yaşamak istiyorum..
Arabanızın boscu bitince eşyalı eve çıkın
 
Back
X