- Konu Sahibi Fotosentez
-
- #1
23 yaşındayım, boşa yaşamış gibi hissediyorum kendimi.
Hayatım boyunca hep üniversite hayatımın farklı olacağını biriyle tanışacağımı onun benim prensim olacağını, okul bitincede evleneceğimi düşünmüştüm. Ne salakmışım. Yada şansız mı demeli? Kimsem yok. Üniversitede son 1 senem kaldı. Düzgün bir arkadaşım yok. Hergün önümü arkamı kollamak zorundayım. Yarını düşünebileceğim bir sevdiğim yok. Böyle salak salak fotosentez yapa yapa yaşıyorum ben. Çok yalnız hissediyorum kendimi. Sırf bu düzeni değiştireyim diye 5 sene sonra össye gireyim dedim. Belki ailemin yanında başka bir şehirde, evimde yeniden başlarım diye. Ama son 1 ay içinde karar verdiğimden gecem gündüzüm derslerle geçiyor. Okul bir yandan teeee 5 sene öncenin matematiği bir yandan. Kazanacağıma dair umudum da yok zaten. Normalde güçlü bir insanımdır ama kendimi çok yalnız hissediyorum. Ailem yok annem yok güveneceğim kimsem yok. Hayata geç kaldım. Ben hep en güzel aşkların üniversitenin başlarında olacağını düşünürdüm. Şimdi ohoooo bitirdim gidiyorum ellerim boş ne bir dost var geriye ne de bir aşk. Çok üzgünüm ben ya. Aşık olamayacağım, istediklerimi yaşayamayacağım. Yanlış insan için büyük fedakarlıklar yaptım. Benim için hayat bitmiş gibi. Ne yapmalıyım bilmiyorum konuşacak anlatacak kimsem yok. Nasıl çıkarım ben bu durumdan?
Hayatım boyunca hep üniversite hayatımın farklı olacağını biriyle tanışacağımı onun benim prensim olacağını, okul bitincede evleneceğimi düşünmüştüm. Ne salakmışım. Yada şansız mı demeli? Kimsem yok. Üniversitede son 1 senem kaldı. Düzgün bir arkadaşım yok. Hergün önümü arkamı kollamak zorundayım. Yarını düşünebileceğim bir sevdiğim yok. Böyle salak salak fotosentez yapa yapa yaşıyorum ben. Çok yalnız hissediyorum kendimi. Sırf bu düzeni değiştireyim diye 5 sene sonra össye gireyim dedim. Belki ailemin yanında başka bir şehirde, evimde yeniden başlarım diye. Ama son 1 ay içinde karar verdiğimden gecem gündüzüm derslerle geçiyor. Okul bir yandan teeee 5 sene öncenin matematiği bir yandan. Kazanacağıma dair umudum da yok zaten. Normalde güçlü bir insanımdır ama kendimi çok yalnız hissediyorum. Ailem yok annem yok güveneceğim kimsem yok. Hayata geç kaldım. Ben hep en güzel aşkların üniversitenin başlarında olacağını düşünürdüm. Şimdi ohoooo bitirdim gidiyorum ellerim boş ne bir dost var geriye ne de bir aşk. Çok üzgünüm ben ya. Aşık olamayacağım, istediklerimi yaşayamayacağım. Yanlış insan için büyük fedakarlıklar yaptım. Benim için hayat bitmiş gibi. Ne yapmalıyım bilmiyorum konuşacak anlatacak kimsem yok. Nasıl çıkarım ben bu durumdan?