hayatı bir anda değişen var mı?

aynı ben ://
 
tolin 'ciğim seni yorumlarından dolayı az çok biliyorum ve bana hep güçlü bir kadını hissettirdin. Hayat hikayeni bilmediğim için okuduklarımdan dolayı şaşırdım. Mucize mi değil mi bilmiyorum ama kısaca kendimden bahsedeyim sana.

18 yaşında üniv. kazanıp Eskişehire gittim. 19 yaşında babamın dünya birikmiş borçlarından dolayı üniv'i bırakıp dönmek zorunda kaldım. 1. sınıf bitip yaz tatiline evime geldiğimde annem bana "lise mezunu olarak kpss'ye girip atanman lazım" diyerek ağladığında öğrendim her şeyi. Dünyam yıkılmıştı, napacağımı şaşırmıştım. 1 ay sınava hazırlanıp girdim, puanım çok yüksek olmasada bir kuruma atandım. Hemde yüksek olmayan netlerle normalinden fazla puan gelmişti. Akabinde 4 5 ay sonra işe başladım, ailemi yanıma getirdim, yaklaşık 4.5 sene bütün sorumluluğu üzerime aldım. İki kardeşimi okuttum, aşk hayatımda hep inişli çıkışlıydı, herkes hayatına bak derken ben hep "ailem" dedim. Babamın kumar borçlarından dolayı zor duruma düşmemize rağmen. Velhasıl 7 8 ay önce babamın banka borçları tamamen bitti elden aldıklarını ödemeye başladı ve bütün yükü üstümden aldı. Bu süreçte ben hukuk okuma isteğimi bastırmayıp bunun için mücadele etmeye başladım. Şimdi 2 hafta sonra sınavım var ve özel dahi olsa yazacağım. Ailem yanımda ve hayalinden vazgeçme diyorlar. Aşk hayatına gelecek olursak o bencil heriften ayrıldım ve geçen hafta bir akrabam aracılığıyla biriyle tanıştırıldım, sonu ne olur bilmiyorum ama ben çok mutluyum bu halimden.

İnsan zor dönemlerinde sağlıklı düşünemeyebiliyor, konuşulanlar boş gelebiliyor ama ben hep "GEÇECEK" dedim. Kendi kendimi teselli ettim. Başkasından beklemedim bunu. Şimdi 25 yaşındayım, geçen 5 6 yıl beni yorsada ben güçlüyüm. Lütfen olumlu bakmaya çalış. Çoğu insan doğuştan şanslı değil ne yazıkki. Ama Rabbim bunaltmıyor. Bunu bizzat yaşadığım için söylüyorum. Her şey gönlünce olsun arkadaşım. Özelim her zaman açık, birebir dertleşmek istersen buralardayım
 
benim :)
Bir anda değil ama öncesinde çok ağır bir süreç yaşadım
Önce annem vefat etti, ardından babam intihar etti.
Erkek arkadaşım yurtdışına gitti, delirdiğimi düşündüğü için beni terk etti.
Babamın yanında çalıştığım için de işimi de kaybettim.
tek çocuktum, babamın vefatından sonra akrabalarım aramadı bile. Cenazeyi bile kendim hallettim.
5 arkadaşı geldi sadece cenazeye. Herkes gittikten sonra ne yapacağımı bile bilmiyordum
gece olana kadar mezarın başında tek başıma belki biri arar diye bekledim.
Kaç kez intihar etmeyi düşündüm.
Babamdan kalan evi satarken, tesadüfen emlakçıda eşimle tanıştım.
Aynı okuldan mezun olmuşuz.
Beni iş için bir yere yönlendirdi,
işim oldu. İki gün sonra oraya geldi.
Ardından eşim oldu.
Sonrasında güzel arkadaşlarım oldu...
 
Hayatta herkes için bir dönüm noktası var....
Pes etme ve yapmak istediğin şeyleri yap ailen , annen ne demiş umursama bence...
İşe başvur yine de olmadı başka işlere başvur ve sabret ....
 
Hep şöyle düşüyorum
Kötü bişey yasadıgımda, mutlaka gececek ve ben bunları unutacak
o acıları taze tutmaya calsıtıgımda oluyor yok ıstısnasız bı dusuyoruz bı cıkıyoruz
hayat işte
en azından nerden dusecegını dusunmuyorsun suanda, nereden yıldızım parlayacak demen lazım
 
Allahım ne kadar büyük acılar var şu hayatta
Umarım herşey güllük gülistanlık devam eder
 
Evet hayatım bir anda değişti. 26 yaşımda olmama birkac gun kala atandim. Yıllardır bir sevgili hayali kurmustum. Aynı yerde onunla tanıştım, bir yil sonra evlendim. Biz küçükken hafta sonlari ya da tatillerde pek gezemezdik. Bunun için ayrı bir bütçemız olmazdı. Şimdi esimle tatilimizi de yapıyoruz çok sukur. Bebeğim de oldu. Bazen bu yasanilanlar gerçek değil galiba diyorum. Rüya ve rüyadan uyanacakmisim gibi hissediyorum. Allah herkesin yardımcısı olsun.
 
Ben de mucize bekleyenlerdenim. Çok didindim, hele geçen sene. Ama o kadar hayal kırıklığı yaşadım ki. Seni çok iyi anlıyorum. Benim bi de içimde hırs oluştu. Beni küçük gören herkese aşağılayan herkese kapak olacak başarılar istiyorum. Çünkü nefret ettirdiler kendilerinden.
Ben de yirmi saatlik bi mesafeye formasyon almaya gidicem haftaya. En büyük artısı şubattan önce bitecek. Kpssye de girdim, kenarda puanım var. Şubattan sonra iş hayatına başlicam gireceğim sınavlarda başarılı olamazsam. Senin de isg belgen vardı tolin, onu kullan bence. Hem çalışıp hem okuyacaz ders çalışcaz yapacak bişey yok. O mucize buraya gelecek
Aileni de çok kafaya takma, kimse senin iç dünyanda ne yaşadığını bilmez.
 
Maşallah ne kadar güçlü bir kızsın inşallah herşey gönlünce ilerler bundan sonra
 
Kendine yapacağın en büyük kötülükten inanmaktan vazgeçmen olur.Bazen dibe çökmek gerekiyor güzellikleri yaşayabilmek ve değerini bilmek için.O üni başvurusundan da vazgeçme lütfen çabala
 
Hayatı bir anda değişen var mı? Evet var, benim.
biliyorsundur muhtemelen... bir akşam "mutsuzum" diye çekip giden bir koca... Elimde doktora diplomamla işsizlik, parasızlık ve bir çocuk...Kış günü ... arayıp sormayan mutlu mutlu bekar hayatı yaşayan eski eş... çaresizlik... gelinlikle çıktığım baba evine elimde yavrumla geri dönme.... yıpratıcı boşanma... kadro için üniversitelere başvurular... ve hep hayal kırıklığı...Tam da ümidimi kesmişken bir gün bir telefon... "Rektör Bey sizinle görüşmek istiyor"... Yeni bir şehir, yeni bir hayat, sıfırdan yaşam... yeni evlenmiş gibi eşyalar... oğluma yeni okul, yeni arkadaşlar, yeni öğretmen...
Mucizeler de oluyormuş hayatta... ümidini kesme....
 
hayatımda hiç bir şeyi armut piş ağzıma düş gibi kolaylıkla elde edemedim
illa o uğurda ağlamam üzülmem stresden sivilcelenmem saçlarımın dökülmesi gerekli
üzerimdeki her sene artan baskılarla bir şeyler elde etmeye çalışıyorum ama ilerlemeye çalıştıkça kendimi geride buluyorum
tıpkı girdaplı bir denizde gibiyim karşı kıyıya geçmeye çalıştıkça kendimi yorgunluktan bitap düşmüş kolları kopmuş amaçsızca çırpınıp dururken buluyorum
 
ben daha gerçekci olcam sana,ben belki senden daha beterını yaşadım,artık öeyım dedim,26 yaşında hoppp dunyam değişti,bır kaç sonra yıne töekezledım,hoop sonra yıne,hyat bu,seçimlerımnı doğru yapmazsan tökezlıyorsun,iniş çıkış demişler,çok doğru,
 
Bir film önerisi de benden olsun: Umudunu kaybetme. Will Smith oğlu ile oynuyor.
Ben o zor dönemlerimde izlemiştim...İşsiz bir baba... terk eden bir eş... bir çocuk...

Kimsenin sana bir şeyi yapamayacağını söylemesine izin verme.. Bir hayalin varsa onu korumalısın... Bir şeyi istiyorsan, git ve al.

—  Filmden
 
Tolincim, bu hayatta biz insanların unuttuğu birşey var:
Mutluluk bir varış değil, yolculuğun adı.
Evet, yaşadıkların kolay değil. Sevgisizlik ortamında büyümen, sıkıntıların, işsizliğin...
Fakat bir anda madalyonun dönmesini bekleyemeyiz.
Şu an içinde bulunduğun durumlardan ders çıkararak ilerlemen ve yol çizmen gerekiyor.
Mesela, evliliğin bekarlıktan güzel olduğunu düşünmemiz gibi aslında çok şeyin güzel tarafını geçmişe dönüp bakınca görebiliyoruz. Olduğun andan çıkarım yapmaya çalış, bunu yaparken de rüzgara karşı koymaya çalışan dal olma. Bu kırılmaktan öte birşey getirmez insana. Bırak kendini olası durumlar olacaksa olsunlar.
 
yurt dışına git, buradan olabildiğince uzaklaş, iyice bir arın, kendi ayaklarının üzerinde dur tolin.. bir kere tadını aldın mı zaten ne anne- ne baba kimseyi umursamazsın.. kendi sevgin kendine yeter, güçlenirsin, toparlanırsın..
 
Seninki kadar degildi ama benim annem de baskalarinin kizlarini ornek gosterir benim de surekli eksiklerimi gorurdu. Oyle ki evde ansiklopedi okuyorum dantel yapmiyorum diye "ise yaramazin teki" ilan edildim. Cunku komsunun kizi bilmemkim surekli dantel yapiyordu. Erkek kardesim de ne yaparsa yapsin hep basarili bulunur, yaptigi hatalar da "ergenlik psikolojisi"ne baglanirdi.

Sonuc ne oldu, iyi kotu bi ise girdim annemin eline uc bes kurus saydim onlarin tatil paralarini karsiladim. Kardesimden de saglam kazigi yiyince bir de ben hayirli damat getirip kardesim sirret gelini getirince number one oldum. Suan der ki keske cocuklarimin hepsi wolfrog gibi olsa. Suan butun mallarinizi ustume istiyorum desem yaparlar yani o derece. Ama eskiler unutulmuyor iste. Beni oldugum gibi sevselerdi ne olurdu. Neden beni sevme olcutleri baskalari gibi olmamdi, neden kardesimden daha onemsizdim?

Umarim hersey gonlunce olur. Bunun da ilk adimi dogru duzgun is bulmanla baslayacak.
 
Şu hayatta en önemlisi sağlık ve sağlık içinde de en mühimi akıl sağlığı.
Bilinç, varlığına ispat, varlığından haberdar olmak.

Hayatım bir anda değişti, 21 yaşındaydım Tolin.
Ortalama 1 ay kadar kendimde değildim ve 6 gün tamamen bilinçsiz kaldım,
doktorların ailesine "Çok ümitli olmayın" dediği bir hastaydım evvelinde.
2 sene boyunca doğru teşhis için arayış-tedaviyi kabullenememe-sorgulama-isyan- hayata küsme-suçlama-kabul aşamaları... Tırnaklarınla kazıyarak da olsa yapabilmek bile bir nimettir Tolin. Ya tüm imkanların içinde, parmaklarını ağır bir hastalık gelip kırılsaydı?

4 senelik aktif kayıp bir zaman, gençliğimin en güzel çağlarında belki.
Dile kolay, 4 sene ve devamında sürekli kontrol.

Bir hastalık, her şeyi bir anda yarım bıraktıran, beni senelerce yerimde saydıran...
Defalarca ümit tüketmek, defalarca "Yapamıyorum" demek, yine deneyip yine yapamamak...
Sonra değişmeye karar verdiğimde, benle beraber bir anda yeniden yeşeren hayat...

Hayatımı anlatmaktan hoşlanmam, üstü kapalı bu kadarını söyleyebilirim.
Sadece su gibi ol. Bir havuza hapsedildiysen buharlaş, akamıyosan toprağın içine doğru sız, dibini bulandıranları içinde boğ ve yağmur olup yeni bir bahar için hep üzerine yağ.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Tolin hiç birimizin hayatı yolunda gitmiyor inan
İl dışıda olsada bi iş bulsan,ayrı eve çıksan..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…